Noem mij een nerd, maar ik vind gezelschapsspelletjes spellen fantàstisch! Al toen ik een kind was. Dan zat ik in m'n eentje te mens-erger-je-nieten en was ik alle 4 de kleuren tegelijk en kon ik mezelf van het bord af meppen! #nerd
Gelukkig had ik vroeger een vriendinnetje waarmee ik spelletjes kon spelen totdat we erbij neer vielen. Letterlijk. Want als we bij elkaar bleven logeren dan speelden we Monopoly met onze eigen regels. Je kon hotels bouwen zoveel als je wilde op 1 straat en als iemand dan blut raakte omdat ie de ander moest betalen dan kon je bij de bank geld lenen. En als het geld bij de bank op was dan schreven we het geleende geld op een briefje. Vaak speelden we tot we moesten slapen en dan gingen we 's morgens weer verder #nerd
Ook speelden we vaak 'Muizenval', tenminste als Steffie daar zin in had. Het was haar spel, maar meestal was ze niet voor een potje te porren. Geen idee waarom niet. Waarschijnlijk omdat je er nogal wat aan op moet bouwen en als je de hele constructie op een gegeven moment kunt laten lopen dan is het spel ook pats-boem afgelopen. Soort domino-idee: je bouwt met de opperste concentratie een parcours in elkaar en als je tegen het eerste steentje duwt dan ligt een halve minuut later de hele zooi op z'n gat. Holladiejeej.
Het 'Spel der Spellen' dat vond ik ook altijd leuk. Een hele boel spelletjes in één spel. Wat een uitvinding!
Bij ons thuis speelden we graag 'Levensweg'. Al kwamen Steffie en ik er na een paar jaar achter dat we het spel niet goed speelden. We begrepen in het begin niet hoe het zat met die 'levensverzekering' en kwamen er dus na het spel een paar jaar gespeeld te hebben achter, dat dat een heel leuk element in het spel is #fail.
Ook 'Patience' speelden we graag. En dan niet de versie die je in je eentje kunt spelen. Maar tegen elkaar. Bij ons thuis speelden we de versie die mijn moeder kende en bij haar thuis speelden we hun versie. Nét even iets anders. We kwamen er namelijk niet uit wat nu de leukste of de enige juiste versie was...
Toen we wat ouder waren kreeg Steffie op een gegeven moment 'Waanzinnig Winkelen' voor haar verjaardag. Wát een 'suffistekeetut' spel! Je kreeg een bankpasje en er was een middenconsole van waaruit een vrouwenstem riep waar de uitverkoop was en waar de koopjes. Dit veranderde ook nog eens een keer midden in het spel! Toen we jaren later als pubers dit spel nog eens speelden en we binnen 20 minuten klaar waren was dat een domper op het jeugdsentiment #dathaddenwedusbeternietkunnendoen
Als we op zondagmiddag bij oma op bezoek gingen dan speelden we vaak 'Cluedo'. Mijn nichtje sleepte dat dan mee en wij probeerden de moord op die rijke Jeu op te lossen die óf in de hal, in de keuken, in de bibliotheek of in een andere kamer was vermoord met een touw, een bijl een mes of een ander moordwapen, door Rosa Roodhart, Kolonel van Geelen, mevrouw Blaauw van Draet of een ander verdacht persoon. Geweldig!
Toen ik 12 was kreeg ik 'Triviant' cadeau van Sinterklaas. Ook dat speelde ik vooral met Steffie. De vragen waren in het begin véél te moeilijk. Ik vond het geweldig als ik de vraag kreeg waar elke 5 jaar de 'Passiespelen' werden opgevoerd. Een gele (geschiedenis-)vraag was dat. Dat antwoord was makkelijk, want dat was bij ons in het dorp #appeltjeeitje. Mijn vader wilde dit spel nooit spelen maar zat wel altijd vanaf de bank het (volgens hem) juiste antwoord te roepen. Stiekem vond ie het dus toch wel leuk.
Toen ik een relatie kreeg met Nico leerde ik van zijn moeder 'vrouwenpotten'. Een ontzéttend verslavend kaartspelletje. Dit spelen we nu nog altijd als we een 'spellenavond' houden met onze vrienden. Vaste prik is afsluiten met 'vrouwenpotten'. Tussen ons vieren heet dat sinds een vakantie 2 jaar geleden 'vrouwenneuken', vraag ons niet waarom. We hebben alle 4 geen idee hoe dat erin is geslopen #ranzigekal #kenmerkendvoorhetniveauafentoe
Samen met Nico hebben we trouwens hele vakantieavonden op de balkonnetjes van ons vakantieverblijf zitten 'sjuppedammen' oftewel 'duizenden'. Soort 'Rummikub', maar dan met kaarten. Blijft ook leuk om te spelen #nerd
Er is één spel waarbij ik 2x keer bijna in mijn broek heb gepiest van het lachen en dat is 'Meneer van Dale wacht op Antwoord'. Godsàmme, wat een hilarisch spel is dat! Mits je het met de juiste personen speelt. Dat dan weer wel. Je moet als speler humor hebben én creatief zijn dan kun je de leukste dingen verzinne. Als je dan ook nog in een melige bui bent (en/of wat gedronken hebt) dan is het feest compleet. Dan krijg je van die 'had je bij moeten zijn'-momenten #onbetaalbaar
Op een gegeven moment hebben Nico en ik 'Kolonisten van Catan' ontdekt. Ook dit spel spelen we meestal tijdens de spellenavond met onze vrienden. Blijft leuk. We hebben sinds een paar jaar ook 'De Kolonisten van de Prehistorie'. Maar dat is het toch nét niet.
Daarna ontdekten we meerdere spellen van de makers van 'Kolonistn van Catan: '999 Games'. 'Machiavelli', 'Carcassonne', 'Boonanza', 'Take 5' en 'Alles of Niets'. Geweldig hoe mensen zulke spellen kunnen bedenken!
Nieuwe spellen spelen is trouwens niet echt mijn ding, althans, als ik zelf de handleiding door moet spitten. Ik heb er geen geduld voor. Ook omdat mijn ervaring is dat je vaak tijdens het spel ergens tegenaan loopt (zeker bij de spellen van 999 Games) waarvan je de oplossing niét in de handleiding vindt en het spel dus voor eeuwig (of in ieder geval voor een hele tijd) verkloot is. Totdat je het spel weer een keer gaat spelen omdat je niet meer weet wat dat ene nou toch ook alweer was waardoor je het spel niet meer met goed fatsoen kon spelen.
Het handigste is als iemand het spel al kent en het je even 'spelenderwijs' uitlegt.
Wat ik ontzettend leuk vind is dat onze meiden (5 en (bijna) 3) het ook ontzettend leuk vinden om spelletjes te spelen. Zelfs met de jongste kun je al vanalles spelen zoals domino en memory.
Met het nieuwe grut dat ook spelletjesverslaafd blijkt te zijn, ben ik dus gelukkig nog lang niet uitgespeeld!
