Het zal jullie vast niet ontgaan zijn dat wij binnenkort een puppy
krijgen.
En daar heb ik me toch een partij zin in!
Maar het is ook een beetje spannend. Persoonlijk vind ik het net zo spannend als dat je graag een kind wil
maar het toch eng vindt om met de pil te stoppen omdat je dan dus
zwanger kunt worden en het dan heel reëel wordt en je dan een kindje
krijgt dat echt van jou is, en waar jij de verantwoordelijkheid over
krijgt. Zo'n kindje moet dan opgevoed worden en dat wil je goed doen, ik
tenminste wel. En dat geldt dus ook voor een hond. Die moet je ook opvoeden.
En ik wil dat goed doen. Ik wil ons nieuwe vriendje niet 'verzauwen'. Dus ik heb al een aantal boeken en sites
doorgespit en belangrijke zaken op papier gezet. Ook voor de kids zodat
ook zij weten wat wel en niet mag.
Het lijkt voor sommige misschien een rare vergelijking: je kind met een hond vergelijken. Maar dat is het naar mijn idee niet. Het zijn allebei levende wezens die deel uitmaken van je gezin en een opvoeding nodig hebben.
Net zoals Iza ons eerste kindje was en we dus niet wisten wat voor
impact dat zou hebben op ons leven is Blues onze eerste hond. Maar het eerste begin met een hond is toch wat andere koek dan het eerste begin met een baby:
* Een hond zoek je uit. Je zoekt een goede fokker en checkt of hij voldoet aan jouw specifieke voorwaarden en dan is het afwachten. Voordat je je pup na 8 weken daadwerkelijk voor het eerst mee naar huis krijgt heb je 'm al een paar keer gezien en vastgehad. Je baby zie je pas voor het eerst na 9 maanden en nadat je voor je gevoel een marathon gelopen hebt om 'm op de wereld gezet te krijgen. Oké, tegenwoordig met 3D en zelfs 4D echo's is het uiterlijk van je hummel niet meer helemaal een geheim.
* Bij een baby krijg je de eerste dagen hulp van een expert (de
kraamverzorgster) en als die er 's nachts niet is dan kan dat best wel
een drama zijn. Zij leert je de kneepjes van het 'vak'. Nu we de hond
krijgen heb ik niet te maken met knips, scheuren, hechtingen,
regeldagen, kraamtranen enzo dus dat maakt het in ieder geval al makkelijker om rationeel na te denken als zich iets voordoet
* Bij een baby krijg je een paar weken verlof waarin je je helemaal op je baby kunt richten. In Nederland krijg je geen puppyverlof. In Engeland wel trouwens.
* In een kind kan ik me verplaatsen. Ik was er tenslotte zelf vroeger
ook één. Wat er in de kop van een hond omgaat dat weet alleen Cesar
Milan. Maar zijn boeken zijn doodvermoeiend om te lezen. Althans. Zijn puppyopvoedboek.
* Een kind kan op een gegeven moment zeggen wat 'm dwars zit, wat hij
wil of waar hij blij over is. Of als hij weggelopen is vertellen hoe hij
heet aan diegene die 'm rond ziet dwalen en aanspreekt. Oké, je kunt
voor een hond een of ander halsbandje of penning kopen met z'n naam en
adres erop. En oh ja je hebt tegenwoordig Facebook waarop mensen een
foto van een verdwaalde hond plaatsen of waarop je zelf een foto kunt
plaatsen als je hond er tussenuit is gepiept.
* Het opvoeden van een hond lijkt nóg consequenter te moeten als het
opvoeden van een kind. Althans, als je een hond wil die andere mensen
(lees: mensen die niet van honden houden) niet irriteert of angst
aanjaagt. Zeker met het 'merk' hond dat Blues is. Sommige mensen vinden
een Engelse Stafford bij voorbaat al eng. Dat is echter nergens voor
nodig. Ook dat is natuurlijk een verschil: er zijn weinig kinderen die
andere mensen angst aanjagen. Irriteren kunnen ze natuurlijk wel, die
(kleine) kinderen.
* Het opvoeden van een hond begint meteen. Bij een kind begint dat pas na een paar maanden.
* Dat een hond opvoeding nodig heeft en dat je consequent met 'm om moet gaan dat weten veel mensen niet. Als je niet wil dat een hond tegen je opspringt moet je 'm negeren (wist ik ook niet). Als je nooit een hond hebt gehad weet je dat misschien niet, ook al is dat best logisch. Mensen die bij jou op visite komen of jou tegenkomen met je hond benaderen je hond misschien onbewust 'verkeerd'. Maar eigenlijk kan dat met je baby ook gebeuren bedenk ik me nu. Je hebt van die mensen die boven een wandelwagen gaan hangen en keihard gaan lopen te kirren tegen een baby die nèt in slaap probeer te vallen. Of die je kind volproppen met snoep terwijl jij vindt dat ze die dag al genoeg zoetigheid hebben gehad.
* Onze kinderen worden door 2 mensen opgevoed. En hun rang in de 'roedel' (bekeken door de ogen van een hond, ik zei toch dat ik me heb in heb gelezen ;-)) is gelijk. De hond heeft de laagste rangorde in de roedel en daardoor dus in ons geval 4 opvoeders. Er moeten dus 4 mensen op 1 lijn zitten wat betreft die opvoeding. Vandaar dus het inlezen :-)
* Voor het opvoeden van Blues gaan we op cursus. Voor het opvoeden van kinderen bestaan geen standaardcursussen. Eigenlijk best raar. Maar voor beide geldt dan denk ik dat diegene die het het hardst nodig (lijken te) hebben gaan toch niet.
* Wat bij beide gelijk is, is dat er altijd mensen zijn die het beter weten. Daar heb ik dan in ieder geval al ervaring mee. Al reageer ik daar volgens mij nog altijd verkeerd op :-/
Nou. Ik hoop voor Blues dat hij weet waar hij aan begint door bij ons
terecht te komen :-)
