Facebook: eenrichtings- of tweerichtingsverkeer?

Van sommige mensen vraag ik me af en toe serieus af waarom ze een Facebook-profiel hebben aangemaakt. De hoofdreden (die denk ik voor iedereen geldt) is: omdat 'iedereen' een Facebook-profiel heeft. En dan kun je natuurlijk niet achterblijven.

Maar goed. En dan? Dan moeten er toch mensen zijn die erachter komen dat zo'n Facebook-profiel niks voor hun is. Althans dat is míjn conclusie aangaande sommige van mijn Facebook-'vrienden'. Deze Facebook-'vrienden' zou ik eigenlijk het liefste verwijderen als Facebook-'vriend', maar dat vind ik dan weer not-done omdat de reden die ik ervoor heb wel eens als geen of een slechte reden gezien kan worden en dan krijg ik dáár weer gezeur over. Laat maar zitten dus.

Maar waarom vind ik dan dat deze mensen eigenlijk niet zouden moeten 'Facebooken', althans. Niet binnen mijn timeline? :)
Nou ten eerste omdat ze dat dus letterlijk niet doen. Facebooken is naar mijn idee een tweerichtingsverkeer. Of drierichtings eigenlijk. Je leest, je reageert en je post. Er zijn Facebookers die alleen lezen. En als je ze dan weer eens keer in levende lijve spreekt dan refereren ze een paar keer aan dingen die je op Facebook hebt gezet! Is het dan zo moeilijk om af en toe eens op 'vind-ik-leuk' te klikken? Dan wordt het misschien toch eens tijd voor het 'vind-ik-niet-leuk-knopje'. Kijken of ze dat wel weten te gebruiken.

Ten tweede zijn er mensen die Facebook te serieus opvatten. Ik vind het juist leuk om alles een beetje te overdrijven op Facebook. Mijn posts moeten dus vaak met een korreltje zout genomen worden. Niet dat ik dingen post die niet waargebeurd zijn ofzo, maar ik vind het leuk om de zaak een beetje aan te dikken. Facebook is naar mijn idee een manier om andere mensen te entertainen. Maar je hebt dus mensen die alles serieus opvatten en dan reageren op mijn zeur- en zanikposts (die ik overigens écht wel meen, maar die ik dus wat smeuïger maak) in de trant van: 'Och Lonneke...(en dan heel verhaal dat iedereen daar wel eens last van heeft blablablabla). Er staat nog net niet: 'Och Lonneke, maak je toch niet zo druk'. Maar tussen de regels door lees je dat ze dat eigenlijk bedoelen. Nu kennen die mensen mij ook wel een beetje, en hebben ze ook wel gelijk, want ik maak me graag druk om vanalles en nog wat, maar dan nog. 'Sense the tone', zou ik dus willen zeggen. Maar dat is lastig met geschreven tekst.

Wellicht dat een gebrek aan humor (of een gebrek aan dezelfde humor als ik heb, of hun idee dat ik geen humor heb maar zij wel) er ook mee te maken heeft dat de 'tone' van mijn posts niet op wordt gepikt. Hierdoor kom ik op een derde reden waarom ik eigenlijk graag sommige mensen wil verwijderen als mijn Facebook-'vriend': wat ze posten interesseert me vaak geen ene moer. Het is in sommige gevallen veelal gezeur (oké, dat kan ik zelf ook heel goed, maar zoals ik al zei, zeur ik aangedikt en overdreven wat ik zelf dan weer grappig vind, en anderen dus blijkbaar niet) of het gaat over zaken die mij niet bezighouden.

Ook een irritatiefactortje is het feit dat sommige Facebookers alleen maar posten als ze iets te vertellen hebben over hun kind, over hun zwangerschap of iets anders waarmee ze op willen vallen en dan alles ook nog in de opschepperige toon. Dus niks in de trant van: 'Ik heb de petatte weer eens aan laten flikkeren'. Deze mensen vallen misschien zowel in categorie 4 (interessant willen doen) als in categorie 3 (geen humor hebben) en zien dus de leukigheid niet in van het feit dat iemand iets post over iets wat míslukt is in plaats van ontzèttend gélukt is.

O, en just for the record: deze 'vrienden' hou ik niet aan als Facebook-'vriend' omdat ik anders bang ben dat ik iets mis. Ik ben héél nieuwsgierig van aard, maar zoals bovenstaand uitgelegd mis ik er niks aan als ze mijn Facebook-'vriendje' niet meer zouden zijn. Het zou zelfs wel lekker rustig zijn, een paar irritatiefactortjes minder :). Het is denk ik gewoon het idee dat het 'not done' is om mensen die je persoonlijk kent (want ik voeg geen vage bekenden toe aan mijn Facebook-'vrienden'-lijst) en dus in het dagelijks leven ook wel eens tegenkomt, te verwijderen als toch, zeg maar, soort van 'vriend'. Nu moet ik wél zeggen dat onder deze 'te-verwijderen-'vrienden'' zeer weinig mensen staan die ik in het dagelijks leven ook echt 'vriend/vriendin' noem. Mijn vrienden hebben uiteraard wél interessante dingen te melden, gebruiken Facebook ook als entertainmiddel en hebben veelal dezelfde humor als ik heb :)

Als ik alles zo bij elkaar optel zijn er eigenlijk weinig redenen om ze niét te verwijderen, toch? Of heeft iemand nog een reden waarom ik ze tóch nog als Facebook-'vriend' aan zal houden?

Voorpretten

Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die niet graag op vakantie gaan. Ik vind het heerlijk om er even tussenuit te gaan en zou eigenlijk nóg vaker willen dan dat we nu kunnen gaan. Behalve als het bijna zover is, dan vind ik het even iets minder leuk omdat er dan nog vanalles moét: tassen inpakken, boodschappen doen, het huis poetsen, bedden verschonen... :)

Maar buiten dat is om te beginnen de voorpret al geweldig. Ik vind dat hier een werkwoord van gemaakt moet worden: ik voorpret, wij voorpretten, ik heb gevoorpret :)

Aan het einde van het jaar dan begin ik al brochures te bestellen, of automatisch te ontvangen van de drie grootste bungalowparken: CenterParcs, Landal en Roompot. Ook heb ik al 3 jaar op rij de brochure van VacansOleil besteld omdat het bij mij begint te kriebelen dat ik naar Italië op vakantie wil voor een 'vakantie-vakantie'. Maar uiteindelijk wordt 't 'm dat dan toch niet. Mede omdat ik me met het bladeren door de mooie brochures van de bekende vakantieparken me weer realiseer dat het in eigen land of buurland ook prachtig is of in ieder geval kan zijn als de zon een beetje schijnt :)

Voor dit jaar is de keuze dan ook 2x op Duitsland gevallen en één keer op Noord-Brabant, waarvan 2x op een park van Roompot en 1x op een park van Landal.

CenterParcs komt in dit rijtje niet voor. Dit komt omdat ik CenterParcs maar een arrogante organisatie vind. CenterParcs is ontzettend duur ten opzichte van zijn concurrenten en er wordt weinig tot niks vernieuwd. Met andere woorden: je betaalt bij CenterParcs de hoofdprijs om in een ouderwetse bungalow te verblijven maar wél om de hele dag geëntertaind te worden. Want dat is volgens mij het belangrijkste dat CenterParcs wil uitstralen: als je verblijft op één van onze parken dan hoef je de hele vakantie ook nergens anders naar toe. Nou bedankt, maar mij niet gezien. Geef mij maar een mooi net huisje, waarvan ik (als het even kan) het idee heb dat ik de eerste gast ben en dan entertain ik mezelf wel door zelf uitstapjes te bedenken in de buurt.

Waaruit naar mijn idee ook die arrogante houding van CenterParcs blijkt, is dat je er maar keuze hebt uit 20 parken ten opzichte van 66 parken die Landal aanbiedt en 207 parken die Roompot onder z'n beheer heeft! Maar blijkbaar heeft CenterParcs die vernieuwing niet nodig, want vakantievierders blijven erin trappen.

Wij niet. Wij kiezen lekker voor Roompot of Landal. Ook deze organisaties hebben genoeg aanbod van parken waarbij je geëntertaind kunt worden (als je dat dan toch zo belangrijk vindt), en dat is voor de kinderen natuurlijk hartstikke leuk. Beide organisaties hebben een mascotte: Koos Konijn rijdt elke morgen op elk Roompot-park rond om alle kinderen al zwaaiend te begroeten (hoe doet ie dat toch om elke morgen overal aanwezig te zijn? ;-)) en Bollo is de mascotte van Landal. Ook heeft Landal 'Puk & Pelle'. En ballenbakken en zwembaden zijn ook ruimschoots aanwezig.

Ik kijk nu alweer uit naar onze volgende vakanties. Nog even een weekendje Roompot Bospark 't Wolfsven vóór de zomervakantie en dan een weekje Landal Winterberg ín de zomervakantie.

Doei! Ik ga verder met voorpretten!

In de toekomst kijken

Af en toe bedenk ik me dat ik graag eens in de toekomst zou willen kijken. Dan wil ik even spieken hoe Iza en Evi opgroeien. Welke schoolkeuze ze maken. Welke baan ze krijgen. Op wie ze verliefd worden en of ze uiteindelijk zullen gaan trouwen en kinderen krijgen.
Maar ik wil ook graag weten hoe lang ik nog bij mijn huidige werkgever zit. Alhoewel. Als ik daar volgend jaar nog zit, of nóg langer, dan hoef ik dat nu eigenlijk niet persé te weten...

Misschien toch niet zo'n goed idee dat 'in de toekomst willen kijken'. Over de dingen waarmee ik nu gelukkig ben hoef ik niet te weten wanneer dat geluk ophoudt te bestaan. Ik was er niet gelukkiger op geworden als ik 5 jaar geleden zou hebben geweten dat aan mijn (op dat moment) perfecte, gelukkige leventje over 2 maanden een einde zou komen omdat mijn vader uit ons leven zou worden weggerukt.

Nee, dan blijf ik liever in de waan dat alles blijft zoals het is en dan droom ik gewoon verder dat binnenkort iemand mij opbelt met de mededeling dat ie een geweldige baan voor me heeft die mij op het lijf geschreven is! Want eigenlijk is dat het enige (bereikbare) dat ontbreekt aan mijn (voor nu) perfecte, gelukkige leventje.

En dan ga ik er verder niet over nadenken dat áls dat écht gebeurd wat ik dan moet bedenken om me nog te wensen. Dan wil ik gewoon heel lang ongestoord, volledig kunnen genieten van mijn leuke leven! :)