Kinderpraat 37

Telegraaf
Iza is bezig met haar spreekbeurt over 'Frozen'. Ze heeft 'm bijna af maar we zoeken via Google nog wat info over de nieuwe korte Frozen-film die in het voorjaar uitkomt. We vinden via Google een interessante link en klikken erop. 'Hee, det is van de Tegelgraaf', zegt Iza.

Arjen Robben
In het Jeugdjournaal wordt iets verteld over de 'Sporter van het jaar'. Iza vindt dat 'Aaije Robbe' dat moet worden.

Controleren
Evi en ik spelen 'Mijn eerste Rummikub'. Evi is aan de beurt. 'Zal ich ff controlere of-se get kens?', vraag ik als zij aan de beurt is. Een paar beurten verder vraag ik weer of ik even zal kijken of zij iets kan aanleggen of op tafel leggen. Evi antwoordt dat zij het zelf ook wel kan 'kontoleren'.

Vadertje en moedertje
Evi en haar vriendje Kéano spelen vadertje & moedertje. De zitzak wordt midden in de kamer gelegd en is het papa-en-mama-bed. Er worden kussens en een deken naar toe gesleept. In de tussentijd is Kéano eerst nog een poesje. En dan valt zijn oog op Evi's houten ridderzwaard: 'We kenne ouch riddertje sjpeule!', oppert hij. Maar Evi heeft daar geen zin in. Zij sjouwt ondertussen het poppenstapelbedje naast de zitzak en beslist dat ze elk een baby hebben. 'Dae van mich hèt Quinn? Moogs doe zelluf weite wie diene baby geit heite'.
Kéano ligt ondertussen in het bed waar Evi hem uit wil bonjouren omdat zij denkt dat hij nog altijd een poesje is: 'Nae, ich wil papa zien met ut zwaard in bed'.

Prima
Iza: 'Dae deej det primaar'.

Trots
Evi hoort na de zwemles dat ze vanaf de volgende keer haar drijfpakje niet meer mee hoeft te nemen. Als ze een paar dagen later 's morgens bij ons in bed kruipt en uiteraard liever vertelt dan slaapt, zegt ze ineens: 'Ich bön trots op michzelluf det ich ut pakje nimmer aanheuf!'

Vroeger
We spelen 'Monopoly Junior'. Iza wint en Evi en ik hebben verloren. Evi doet bokkig. Ik zeg dat ze niet zo simpel moet doen. 'Och, zegt Iza, 'zoé deej ich vruuger ouch as ich verlaore had'.

Duidelijke vraag
Evi vraagt hoe laat het is. Ik antwoord dat het bijna twee uur is. Evi reageert op een dûh-toontje: 'Ich wil neet weite wie laat ut bíjna is! Ich wil weite wie laat ut nó is!'

Grapje gemaakt
Evi: 'Ich heb un grapje gelaote'.

We wish you a merry Christmas
Nadat we de kerk uitlopen waar het kinderkoortje ons net vals zingend en wel 'We wish you a merry Christmas' heeft gewenst en we naar de auto lopen zingt Evi nog even verder: 'Ik wens jij een fijne kwisfeest'.

Kinderpraat 36

Verliefd (part 5)
Ik moet van Iza met de mama van Quint mailen om te vragen of hij verliefd is op haar. Zij is namelijk wèl verliefd op hem. Ze had het zelf al gevraagd maar hij zei 'nee' maar Iza weet zeker dat hij wél verliefd is op haar. Ik krijg van de mama van Quint het antwoord dat hij heel eerlijk gezegd ook verliefd is op Iza en hij vraagt of het nu dan 'aan' is. Ik vertel dat tegen Iza, die gilt dat het aan is en begint door de kamer te stuiteren: 
'Maar nemus in de klas wet det weej ut no den aan hebbe want weej hebbe ut thoés aangemaak!'

Wij
Evi is helemaal alleen aan het voetballen: 'Weej zien Nederland ik!'

Afgezakt
Evi's broek is 'opgezak'

Sterretjes
Als we op een donderdagavond de garage uitlopen en de auto in willen stappen om naar de zwemles te gaan concludeert Evi, al omhoogkijkend naar de donkere lucht: 'Ao, no kenne we Len (dit jaar overleden klasgenootje) en oma (ook dit jaar overleden) neet zeen'. Ik kijk omhoog en beaam dat het het inderdaad erg bewolkt is. 
'Welke oma bedoel-se eigelik?', vraag ik dan. 
'Oma Remung (die de laatste 5 jaar van haar leven in Reuver woonde)', antwoordt Evi op logische toon. 
Verbaasd vraag ik: 'En oma Steijl dan?' (ook dit jaar overleden).
Evi antwoordt met hetzelfde logische toontje: 'Det sterretje zuus-se in Tegele'.

Focaccia
Evi vind 'fantazzia-brood' lekker

Robot
Volgens Evi wilde een klasgenootje zijn 'roompot' over haar brandweerwagenladder laten lopen

Kale kop
Evi en ik doen 'Wie is het?'. Evi vraagt: 'Haet dae van dich kale haor?'

Nurf
Tijdens het ontbijt vertelt Iza dat haar klasgenootje ook een 'nerf' (spreek uit als nurf) gekregen heeft. 'Wat is det?!', vraag ik. 'Un mörf is un gezich', antwoordt Evi wijs.

Kaneel
Het is vrijdag dus in plaats van fruit, wortel of tomaatjes mogen Iza en Evi een sultana of iets dergelijks mee naar school nemen. 'Wils do unne kaniël-sultana?', vraag ik aan Iza. Iza wil dat graag dus ik loop naar de voorraadkast om deze te pakken. Evi komt achter me aan: 'Hebbe we allein kamiël-sultana?'.

Sinterkerst
Evi speelt met de poppetjes van haar Little People-kribstal. Ze heeft de koningen vast: 'Ik zie een ster. Kom het is nog heel ver lopen'. Ze beweegt de poppetjes tot aan de kribstal en zingt dan: 'Daar wordt aan de deur geklopt'.

Sinterp(r)ietpraat

Leukste
Evi: 'Ich ving Sinterklaas ut leukste van alle Pieten'

Sinterklaas dûh
Op tv kondigt Dieuwertje aan welke onderwerpen die avond in het Sinterklaasjournaal aan bod komen. Ikheb het niet helemaal meegekregen dus ik vraag aan Iza en Evi wat er die avond bij het Sinterklaasjournaal komt: 'Iets euver Sinterklaos...'

Schoorsteen
Evi wil eigenlijk ook een keer door de schoorsteen maar ze durft niet op het dak te klimmen.

Snoep gooien
Op een zaterdagavond wordt er bij ons op de deur gebonst waarna er een Zwarte Piet naar binnen rent die twee keer snoep strooit. Iza en Evi zijn even beduusd. De Zwarte Piet zwaait nog even bij de voordeur. Evi zwaait terug, Iza blijft een beetje op de achtergrond. Dan zegt Iza: 'Dit hebbe we nog noeit meigemak!'
'Jaowaal toch?', zegt Nico. 'Toen us haet d'r toch ouch unne Piet met sjnoep gegoeid?!
'Neet waor, det waas do', zegt Iza.

Knuffelen
Evi vond het jammer dat Zwarte Piet zo snel weg was. Ze had nog met 'm willen knuffelen

Teveel speelgoed
Evi heeft bij haar oma van Sinterklaas een racebaan met F1-auto's gekregen. Als we thuis zijn bouwt Nico 'm op. Iza en Evi racen 5 minuten. Dan zegt Iza: 'Dae van mich duit ut neet miër'. 'Miene onneet', zegt Evi. 
'Den goei ö-m maar in de drèksbak', zeg ik.
'Zulle we den met de Knex gaon sjpeule?', vraagt Evi dan.

Kapoentje
Evi zingt van 'Sinterklaas Papoentje'

Baanwensenlijstje

Op 7 januari van dit jaar schreef ik deze blog: Dit is het! Dit wil ik! http://troelamama.blogspot.com/2014/01/dit-is-het-dit-wil-ik.html die 794 keer bekeken is. In deze blog beschrijf ik het gevoel dat ik kreeg toen ik 10 jaar geleden een advertentie zag die mij mijn eerste grote-mensen-baan opleverde: 'Dit is het! Dit wil ik!'. Ik schreef, nu bijna een jaar geleden, dat ik weer zo'n baan wil, die al bij de advertentie dàt gevoel oproept.

Het probleem is, ik heb 'm nog steeds niet. Waarom niet? 

Uit die blog van 7 januari zijn een paar sollicitatiegesprekken gevloeid. Prettige gesprekken maar uiteindelijk helaas zonder resultaat. Waarom?

Idealiseer ik die baan van toen teveel? In alle eerlijkheid: nee. Er waren daar ook behoorlijk wat minpuntjes. Dus ik ben me er ècht wel van bewust dat een perfecte baan niet bestaat. Je moet alleen voor jezelf afwegen of de minpunten het onderspit kunnen delven aan de pluspunten. En voor mij waren er toen meer en grotere plus- dan minpunten.

Is er te weinig aanbod: absoluut.

Stel ik teveel eisen aan potentiële werknemers? Als 'eerlijk zijn' een te grote eis is dan is het antwoord ja. Ik verwacht van een werkgever dat hij z'n beloften nakomt. Dus belooft een potentiële werkgever (in de rest van deze blog 'pw' genoemd) me 'begin volgende week iets te laten weten' en doet hij dat niet dan wordt ik al een beetje kriebelig. Ook 'ik kan helaas nog geen uitsluitsel geven' valt onder de noemer 'ik laat je IETS weten'. Doet een pw dit vervolgens nog een stuk of 3 à 4 keer nadat ik op een gegeven moment zelf maar contact opgenomen heb (dit is me bij 2 bedrijven gebeurd waarbij ik (één van) de laatste kandida(a)t(en) was) dan ben ik er klaar mee en vind ik ook dat ik dat mag zijn. Als je op zo'n manier start met een nieuwe werknemer welk signaal geef je dan af?!

Wil ik teveel: absoluut...niet! Het lijkt misschien alsof mijn wensenlijstje voor een werkzoekende te hoog is, toch ben ik van mening dat dat niet zo is. Het enige wat ik wil is een baan bij een bedrijf in de buurt van Reuver, waar eerlijke (!) mensen met humor werken, dat een interessant product of dienst verkoopt en waar ik zoveel mogelijk mag werken op tijden waarop de kinderen op school zijn (waarbij een bso'tje hier en daar natuurlijk absoluut geen kwaad kan).

Maar af en toe lijkt het alsof de niet-werkzoekenden onder ons, en helaas ook sommige werkzoekenden, dat een te groot wensenpakket vinden: 'Je mag blij zijn als je werk hebt'.

En van die zin wordt ik zo ontzèttend recalcitrant. Wie wil er nou blij zijn dàt ie werk heeft en dàt werk z'n hele leven doen?! Dan ben je het helemaal niet waard dar je überhaupt een baan hebt! Je moet niet blij zijn dàt je werk hebt, je moet blij worden vàn je werk. Dan ben je thuis ook blij. En daar wordt je gezin dan weer blij van. Maar ook andere familieleden en vrienden vinden het leuk dat jij blij bent. Toch? 

Daarom streef ik dus dat, in mijn ogen, redelijk tot tamelijk beschaafde wensenlijstje stiekem nog altijd na.

Kun jij mij helpen die baan te vinden waarvan ik weer een blij mens wordt? Laat het me weten!

Kinderpraat 35

Tom-Tom
Als we nadat we een lekker stuk gewandeld hebben weer op weg zijn naar huis komt ons een auto tegemoet op straat. De auto rijdt erg langzaam en de bestuurder en bijrijder kijken zoekend om zich heen. 'Ao', zeg ik, 'die minse weite neet wao ze motte zien'. 
Evi antwoordt daarop: 'Den motte ze de Tom-Tom aanzette'.

Schwarzwalder Schincken
Iza's lievelingsboterhambeleg wat vlees betreft is: 'schwarzschwalder schwincken'

Nicolaas
Evi is benieuwd wanneer Sint 'Nicoklaas' cadeautjes komt brengen.

Verliefd
Op een middag na school zit ik met Evi koffie te drinken. Ze knabbelt smakelijk aan haar chocoladewafel en zegt dan ineens op nuchtere toon: 'Ich bön verliefd op Jur'. Ik vraag haar wat er dan zo leuk is aan Jur.
'Zien stem', antwoordt Evi droog.

Een paar weken later komt het gesprek weer op Evi's verliefdheid dus ik vraag nog eens wat er dan zo leuk is aan Jur dat Evi verliefd op 'm is: 'Niks', is Evi's duidelijke reactie.

Amerikaan
Evi laat me één van haar autootjes zien. 'Dit is unne 'Vamerikaan'!'

Kathleen
Iza en Evi willen op tv iets kijken van K3. Evi oppert één van hun films. 'Naehae', zegt Iza, 'det is neet met Josje maar nog met Katrien'.

Vergeten te kauwen
Evi eet fruit en kijkt ondertussen naar 'Maya de Bij'. Het is heel spannend volgens Evi want 'haar mond begint ervan te stoppen'.

Verveling
We kijken naar het Jeugdjournaal. Evi zit er de hele tijd doorheen te fluisteren (ze begon met gewoon praten maar na een paar ge-sshhh's van mijn kant ging ze over op gefluister). 
Dan fluistert ze: 'Dit is ech irritant'. 
'Wat is irritant?', fluister ik terug.
'Eeuuhhhh interessant bedoel ich', is Evi's fluisterende reactie.

Naaien
Het haakje van Evi's jas is los aan het laten. Evi vind het tijd worden dat ik die eens vast ga 'breien'.

Sssssss
Iza heeft af en toe moeite met het scherp uitspreken van de 's'. Ze is daarvoor een half jaar bij de logopediste geweest maar in principe gaat het prima met af en toe een vergissinkje. Zo ook als ze me iets vertelt over een dansje dat ze op school heeft gedaan. 'Een wat?', vraag ik, en zij weet dan meteen wat ik bedoel. 'We hebben het nu niet over de 's', we hebben het over het dansje'.

Het UWV

Het UWV. De instantie die mij nu al bijna een jaar lang een inkomen geeft (waar ik in de voorgaande kleine 10 jaren kei hard voor gewerkt heb naar mijn idee, maar goed) en die mij rechten maar vooral ook plichten geeft om dit geld te kunnen krijgen. Als ik zo 1-2-3 een recht op moeten noemen dat het UWV mij verschaft dan kan ik daar eigenlijk geen antwoord op geven. Plichten zijn er echter genoeg. Ik werd hier vorige week dinsdag weer op gewezen toen ik een e-mail kreeg, waarna ik de dag erna hetzelfde bericht per post ontving, toen ik een paar dagen later inlogde in mijn zogenaamde 'werkmap' vond ik het bericht nog eens terug en als klap op de vuurpijl ontving ik woensdagavond om 23:44 uur nog een smsje met een mededeling. Een mededeling over het 'evaluatiegesprek' waaraan ik verplicht was deel te nemen. Dat stond letterlijk in de mail/brief/bericht in de werkmap. Als ik een reden zou hebben om niet te komen kon ik die doorgeven en dan bepaalt de 'adviseur werk' wel eventjes of die reden geldig is. De vorige keer (toen ik mijn eerste en tot dan toe enige evaluatiegesprek had) was de reden dat ik op school zou gaan helpen tijdens een paasworkshop 'voor deze ene keer' een geldige reden -> pis lauw.
En of ik ook nog even een vragenlijst in wilde vullen en mee wilde nemen, samen met mijn cv (dat ik tijdens mij vorige gesprek ook al mee moest nemen)en een door mij gestuurde sollicitatiebrief.

Dit keer had ik geen reden om me af te melden, geen geldige en geen ongeldige, dus ik toog naar Venlo. Naar de 'Maaspoort'. Ja ja. Het UWV had een ruimte afgehuurd in de 'Maaspoort' voor de 15 mensen die een evaluatiegesprek hadden. Zo noemde het UWV de vooraf aangegeven 90 minuten durende activiteit die begon met een zelf in elkaar gekunstelde/geknutselde video door het UWV in Sittard (met bijbehorende überzachte G) over een meneer die al bijna een jaar thuis zat (net als alle toeschouwers). Deze meneer wilde graag weer aan het werk (net als alle toeschouwers?) en ging de laatste twee maanden voordat hij 12 maanden thuis zou zitten nog maar eens extra z'n best doen om iets te vinden waar z'n hart naar uit gaat. Dat was hem niet gelukt. In de film werd uitgelegd dat je nadat je 52 weken aaneengesloten een WW-uitkering hebt gehad werk aanneemt dat minder betaalt dan je uitkering je recht hebt op een toeslag. Mooi! Wist ik niet. Toch nog iets opgestoken. Ook werd in het filmpje even uitgelegd wat passend werk is. En we kregen aan elkaar geniete A4-tjes mee waarop het ook nog even uit werd gelegd. Passend werk is na 12 maanden werkzoekende te zijn geweest: ALLES. Ook werk waarvoor je 3 uur moet reizen of waarvoor je moet verhuizen. Tuurlijk UWV, of Overheid of wie dit ook verzint. Hartstikke logisch. Ik ga lekker verhuizen voor een rotbaan omdat ik geen uitkering meer krijg als ik die baan niet aanneem en mijn man zegt zijn superleuke, prima betalende baan wel op om met mij mee te verhuizen en vervolgens gaan we met ons hele gezin op een houtje bijten omdat we alleen dat schamele inkomen hebben van die parttime klotebaan die ik aan heb moeten nemen. Juist. Of ik ga een parttime baan aannemen van 20 uur per week, verdeeld over 5 dagen en ga daar 3 uur per dag voor reizen. Volkomen logisch -> pis lauw.

Toen de film afgelopen was werd medegedeeld dat we nog om beurten een persoonlijk gesprek met een werkcoach zouden hebben waarvan er een stuk of 4 aanwezig waren. We namen plaats in één van de foyer-achtige ruimtes die de Maaspoort bezit. Allen in afwachting van de kop koffie die ons nu toch eindelijk aangeboden zou worden. Als je een ruimte in de Maaspoort af kunt huren (terwijl je in je eigen gebouw ook over dit soort ruimtes beschikt) dan kun je de mensen die onder lunchtijd op moeten komen draven toch ook wel van een kopje koffie voorzien? Wij wachtten echter tevergeefs. Enkele mensen moesten tijdens het wachten de vragenlijst die ze zogenaamd niet ontvangen hadden (mail/brief/werkmap!) nog even invullen en de overige mensen werd vriendelijk doch dringend verzocht de informatie alvast door te nemen met onder andere actuele vacatures zodat je tijdens je gesprek met de werkcoach meteen aan kon geven dat je een voor jou interessante vacature had gezien. Mij leek dit wel een leuke vacature :-/

Tot mijn grote verbazing werd je voor het persoonlijk gesprek niet meegenomen naar een aparte ruimte maar werd je verzocht mee te lopen naar een statafel in dezelfde ruimte om daar te bespreken wat je het afgelopen jaar allemaal hebt gedaan aan sollicitatieactiviteiten!
Tijdens deze middag kreeg ik een beetje medelijden met de aardige mensen die werken voor het UWV. Je zal mensen maar regels op moeten leggen waar je niet achter staat. Ocherrum.
De aardige vrouw waar ik een gesprek mee had wees mij op een vacature die nét binnen was gekomen voordat ze naar de Maaspoort moest verkassen. Het ging om een vacature als telefoniste/receptioniste bij een (voor zover ik dat kan beoordelen) leuk bedrijf. Ze zou mij de vacature wel mailen. Nieuwsgierig en enthousiast als ik was zat ik in de trein terug de vacature al op te zoeken. Klonk interessant! Hhhmmm. Ik kan alleen aan twee 'eisen' niet voldoen constateerde ik toen ik verder las. Ik heb geen MBO gedaan richting receptionist/telefonist, secretarieel en ik heb geen bhv-diploma. Nou, dat eerste dat kan ik compenseren met mijn ervaring en dat bhv-diploma zou ik kunnen halen had ik zo bedacht. Maar toen kwam ik bij deze zin uit: 'Wij vragen u alleen te reageren indien u voldoet aan de gestelde eisen'. 'Daar gaan we weer', dacht ik. Dus het UWV/de Overheid verplicht mij om ALLE banen als passend te zien. Maar werkgevers gaan daar niet in mee. Die willen iemand met ervaring in het werk dat zij vacant hebben. LOGISCH! Maar voor ons als werklozen natuurlijk niet handig.

Ik ga evengoed op deze vacature reageren en geef er wel een draai aan waarom ik toch denk een geschikte kandidate te zijn. Bij deze alvast mijn excuses als dat irriteert, leuk klinkend bedrijf dat deze vacature uit heeft staan!

En denk jij degene te zijn die ervoor zorgt dat mijn leven weer enigszins normaal wordt doordat je een baan voor me hebt waarvan ik denk: 'YES! Dit is een leuk bedrijf, dit zijn leuke werkzaamheden, hier werken mensen met humor, hier kan ik weer laten zien waar ik goed in ben, hier werken mensen met dezelfde mentaliteit, ik kan evengoed genoeg van mijn kinderen genieten', laat me dat dan weten!

Kinderpraat 34

Span

In de auto op weg naar de zwemles staat de cd History van Michael Jackson op. Ik zet 'Heal the world' erop en vertel de meiden dat dat een mooi nummer is. En dat het gaat over dat de wereld eigenlijk beter zou moeten worden. Na een couplet en een refrein zegt Evi dat ze het liedje 'span' vind. Ik vraag haar wat dat betekent. 'Det ut un mooi liedje is en des-se de ganse tiéd wils luustere'.

 

Poffertjes

Evi vraagt wanneer we weer 'pantoffeltjes', van die kleine pannekoekjes, gaan eten.

 

Nintendo

Evi wil op de 'latendo'

 

Hip of tof

Bij The Voice heeft iemand royaal lelijke schoenen aan onder een leuk jurkje. Iza constateert dat hardop. Ik leg uit dat dat toch echt hip blijkt te zijn. 'Wat is hip?', vraagt Evi.

'Tof', antwoord ik.

'Ich ving ut neet tof', concludeert Evi.

'Ich onneet', zeg ik.

Evi: 'Waoröm zaes-se den det ut hip is?'

 

Eigenwijs

Er doet een meid mee aan The Voice die volgens Iza op Maaike lijkt. De tegenstandster van die meid is door. 

'No meug de res nog kieze veur Maaike', zegt Iza.

'Die hèt neet Maaike, die hèt Danique', zeg ik.

'Ich neum die Maaike', zegt Iza eigenwijs

 

Kinderhumor

Iza zit in een fase dat ze allerlei namen grappig vindt:

- Ilse DE LANGE

- TI(E)Tus Brandsmalaan

 

Nog één verhaaltje

Evi wil altijd vanalles vertellen als ze in bed ligt en Nico of ik nog even een kusje komt geven. Ik zeg haar dan meestal dat ze nog één dingetje mag zeggen. Op een avond wil ze ook weer vanalles vertellen. Ik kap haar af en dan begint ze een beetje boos te huilen (ze is moe en op haar tenen getrapt -> slechte combi). Ik zeg sussend dat ze dan maar gauw moet vertellen wat ze vertellen wil. Nog steeds bozig verdrietig zegt ze dan zoals altijd: 'Maar no wéit ich ut neet miër!'. Ik zeg haar dat ik dan eerst even naar Iza ga zodat zij na kan denken over wat ze wilde vertellen. 'Jao, en angers weit ich den waal un anger verhaaltje', zegt ze vol zelfkennis.

 

Verstappen

Op zo'n avond dat ze in bed ligt en nog 1 dingetje mag vertellen zegt ze zonder enige aanleiding: 'Mama? Max Verstappen zit no al in de Formule 1 hè?'

Ik antwoord bevestigend. 

'Den haop ich det dae geit winne', zegt Evi dan.

 

Gefeliciteerd

Evi leest een boekje voor aan haar pop. Het gaat over een kindje dat jarig is. Op een gegeven moment leest Evi: 'Feeseliekûhteert!'

 

Gevangenis

Op een gegeven moment kan er in Evi's verhaaltje iemand niet op de verjaardag komen omdat hij in de 'gevange-is' zit.

Kinderpraat 33

Keffen      

Als we een weekendje weg zijn gaat Nico broodjes halen en ik dek de ontbijttafel. Ik schep een paar schepjes oploskoffie in ern mok. Daarna blijkt dat er minstens een half schepje teveel inzat. Juk! Iza, die niet zo'n fan is van melk, maakt handig van deze situatie gebruik. Ze drink een slokje van haar melk en concludeert dan: 'De mellik is ouch neet te keffe!'

 

Vlieger

Op datzelfde weekendje weg aan de zee wil Evi op het strand spelen met de 'vliegenwepper'.

 

Hoi

In het vakantiehuisje ligt onze slaapkamer aan de ene kant van het huisje en de slaapkamers van de meiden aan de andere kant, gescheiden door de woonkamer/keuken. Evi wil graag dat 's nachts haar deur een stukje open staat en onze deur moet ook open. De eerste morgen is ze al vroeg wakker (06:45 uur) maar ze moet van ons in haar eigen bed blijven en nog proberen te slapen. Het blijft een tijdje stil totdat ze op een gegeven moment roept: 'Mama?'

'Ja?', antwoord ik. 

'Ha', is Evi's droge reactie.

 

Tof

We staan in Vlissingen bij het standbeeld van Michiel de Ruyter. Iza vraagt: 'Maar wat is d'r den zoé tof aan, det daovan heej un beeld sjteit?'

 

Haat

Als Evi 's morgens tijdens de herfstvakant bij ons in het grote bed ligt zegt ze: 'Mamsa ich haaj van dich'. 

'Ich haaj ouch van dich', antwoord ik.

Het is even stil en dan vraagt ze: 'Wet papa al van ut woordje haat?' (Ze weet dat het helemaal niet leuk is om te zeggen dat je iemand haat en wat het betekent, maar het woord houdt haar wel bezig)

'Jao', zeg ik, 'maar det woordje mos-se neet zegke want det is gaar gen leuk woordje'

Het is weer even stil waarna ze vraagt: 'Maar waoröm haet emus det woordje den bedach as-se det toch neet meugs zegke?'

 

Gezellig

Het is herfstvakantie en het regent. Nico heeft zijn oude legoblokjestoestanden van de zolder gehaald en gaat samen met Iza en Evi zitten bouwen. Na een tijdje zitten te 'knommelen' zegt Evi: 'Ich ving ut heej gezellig'.

 

Emus haet mich heej geflès

Evi zingt 'Onhèndig leedje' van de 'Toddezèk': 'Wao zien die hèndjes, ich bön ze kwiét. Ze zate gister in de tès, emus haet ze in de fles'.

 

Dalmatiërs

Nico zegt dat hij een animatiefilm voor de meiden gedownload heeft. Evi vraagt wat een animatiefilm is. Iza weet het wel.

'Det is un fillum euver zwart met witte hondjes'.

 

Gehaktrol

Iza wast haar handen en kijkt ondertussen naar het vlees dat op het aanrecht ligt te ontdooien. 'Mama? Krijgen we gehak-trol?'

 

Doorslikken of uitspugen?

Iza vraagt of ze de laatste hubba-bubba kauwgom mag. Ik zeg dat dat niet mag omdat we zodadelijk gaan eten. 'Maar de meugs unne kauwgum toch neet doorspeeje?'

Het voordeel van parttimers

Ben jij een werkgever? Of iemand die bevoegd is om nieuw personeel aan te nemen? En wil jij ook eigenlijk altijd het liefste een fulltimer? Waarom eigenlijk? Parttimers zijn te duur? Heb je al eens nagedacht over de voordelen van het aannemen van twee parttimers in plaats van één fulltimer? Ja, ik weet dat veel van jullie werk-aan-neem-mensen denken of weten of vinden dat het werken met twee parttimers in plaats van één fulltimer duurder is. Maar ik denk dat dat niet zo is. De voordelen van parttimers op een rijtje:

1)  Als je de parttimers minstens 1 dag in de week samen op kantoor laat zijn kunnen ze samen overleggen hoe ze dingen aan gaan pakken. 2 Weten meer dan 1. Ook weten ze dan van elkaar waar ze mee bezig zijn en kunnen zaken zonder meer van elkaar overgenomen worden;

2) De uren van een zieke parttimer kunnen door de andere parttimer opgevangen worden doordat deze extra uren kan komen werken. Een fulltimer die ziek is, is niet zo makkelijk te vervangen;

3) Ook de vakantie van twee parttimers kan op elkaar afgestemd worden. Zo is er altijd bezetting in een werkweek;

4) Je zorgt er als bedrijf voor dat je niet slechts 1 maar 2 personen aan het werk zet en draagt dus dubbel zo hard bij aan het oplossen van de werkloosheid;

5) Er zijn parttimers die in de tijd dat ze werken meer werk kunnen verzetten dan één fulltimer doet.

6) Een fulltimer is nooit 100% van z'n tijd productief. Een parttimer ook niet. Maar in verhouding is een parttimer productiever dan een fulltimer want een parttimer is maar de helft van de werkweek op het werk, ziet het als een afleiding van het huishouden en verdere rompslomp en zal niet zo snel 'inkakken'. Dus stel dat de parttimers 90% van z'n tijd productief zijn ten opzichte van 80% productieve tijd van een fulltimer dan heb je dus al winst;

7) En wat is dat ouderwetse idee van werkgevers dat de werkdag persé om 08:00 uur moet beginnen? Laat ouders lekker hun kinderen zelf naar school brengen zodat ze in een relaxte toestand naar het werk kunnen komen. Een gestreste werknemer die in alle haast zijn kinderen heeft moeten droppen bij de voorschoolse opvang moet eerst acclimatiseren voordat die de rust heeft gevonden om aan het werk te gaan. Voor een werknemer waarbij de werkdag in alle rust begint kan zijn werkdag op het werk meteen productief beginnen. 

8) En bepaal je dan ook nog in goed overleg met een parttime werkende moeder haar werktijden, zodat ze geen schuldgevoelens heeft jegens haar bloedjes van kinderen omdat die na school niet een paar dagen per week hele middagen naar de buitenschoolse opvang moeten, dan zit je gebakken.

Bovenstaande voordelen zijn van mezelf uit bekeken, vanuit mijn ervaring met het parttime werken. Ik heb over het algemeen meestal erg prettig samengewerkt met de (duo-)collega('s) die ik op dat moment had. En nu de kinderen allebei naar school gaan ben ik een stuk flexibeler in eventueel extra te werken uren. Ook voel ik een ontzettende drive om weer aan het werk te gaan. Ik wil me nuttig maken. Interessante producten verkopen. En met toffe, humorvolle collega's werken. Maar wel graag met de wetenschap dat thuis alles op rolletjes loopt en onze kinderen lekker in hun vel zitten.

Een aantal van mijn ex-collega's hebben onze werkverhouding omschreven op mijn LinkedIn-pagina: nl.linkedin.com/pub/lonneke-snippe-rijs/57/84/55a/ 

Dus werkgevers en medewerkers van afdelingen Personeelszaken: denk nog eens goed na over deze voordelen!

Kinderpraat 32

Manhattan
Evi is met haar vriendje bij hun paardenstal gaan kijken. Ze vertelt heel enthousiast over het grote paard 'Bûllèhtûn'

Duivenschool
Ik heb Iza met de fiets opgehaald bij een vriendinnetje en we fietsen naar huis. Dan zien we op het dak van een huis een stuk of 20 duiven op een rij zitten. 'Ut liék waal alsof die schooltje aan ut sjpeule zien!', zegt Iza lachend.

Kevin
Evi wil graag de film van 'Evvun' kijken

Willem-Alexander
We kijken het Jeugdjournaal. Er wordt aamgekondigd dat vanaf volgend jaar Koningsdag er anders uit gaan zien. Onze koning himself komt in beeld. Evi vraagt: 'Is det Koning Willik Mallixander?'

TV-gids
Als we tv zitten te kijken zegt Evi: 'Oma haet un boekje met wat d'r allemôl op kump. Det is handig'.

Trofee
Diegene die het 'Tegels Liedjesmatinee' heeft gewonnen krijgt volgens Evi de 'fee'

Druk
Evi is aan het 'knommelen' met een gezelschapsspelletje. Ze speelt er schooltje mee. Ze amuseert zich kostelijk.
'Wat bös-se toch héérlijk aan ut sjpeule', zeg ik.
Evi antwoordt wijs: 'Ich bön ouch hiël drök aan ut sjpeule'.

(Nieuw-)Zeeland
We kijken naar het Jeugdjournaal waarin iets wordt verteld over de meest onvloedrijke tieners. Er komt een meid in beeld die volgens de presentatrice uit Nieuw-Zeeland komt. 'Eej! Nieuw-Zeeland!', zegt Iza. Ik vraag wat er met Nieuw-Zeeland is. 'Dao woënt Corrie toch?!', zegt Iza.

Poedersuiker
Evi wil 'kruujebôtter' op haar pannekoek.

Vadertje en moedertje
'Ich wil vadertje en moedertje sjpeule met dich', zegt Evi, 'den bön ich de luizenmoeder'.

Kinderpraat 31

Echte vriendin
Als we in speelpark Klein Zwiterland zijn komen we een vriendinnetje van Evi tegen. Evi wordt meteen op sleeptouw genomen. Ze klauteren samen tegen grote stenen omhoog om van ern steile glijbaan af te glijden. Ondertussen roept Evi's vriendinnetje tegen een paar andere kindjes: 'Ich heb un vriendin heej. Un echte vriendin!'

Midget-golven
Als we Speelpark Klein Zwiterland uitlopen komen er mensen aan die volgens Evi gaan 'volleye'.

Geen zin meer
Een vriendinnetje van Evi gaat vanuit school mee bij ons spelen. De meiden willen de prinsessenjurk aan. Het vriendinnetje mag de jurk aan. 'Mag ik dan de prinsessenkroon op?', hoor ik Evi aan haar vriendinnetje vragen terwijl ik in de garage de was uit de droger haal. Het vriendinnetje wil echter ook de kroon op. Evi is het er niet mee eens en ik ook niet. Dus ik zeg dat ze samen moeten delen. Het vriendinnetje beaamt dat en pakt zich de kroon. Dan komt Evi op hoge poten naar mij toe. Dus ik wil tegen Evi zeggen dat zij de kroon mag als haar vriendinnetje de jurk mag. Evi is zo verontwaardigd dat ze me niet aanhoort en na een tijdje gesputtert te hebben begint ze te huilen: 'No wil ich nimmer aafsjpraeke!!'

Blijf luisteren
Evi tegen een vriendinnetje als ze het geluid van haar pop aan heeft gezet: 'Blief hure, Nienke. Blief hure'.

Niet uit kunnen staan
Evi speelt een rollenspel met een vriendinnetje. Ze verzinnen elk een andere naam voor zichzelf. 'Wie hets do?', vraagt Evi, 'neet Shirley'. Ik zeg dat het vriendinnetje dat zelf mag weten en vraag waarom ze niet Shirley mag heten. 'Ömdet ich det neet ken zegge', antwoordt Evi. Ik vertel haar dat ze die naam daarnet toch echt goed uitsprak. 'Maar ich ken dae naam neet aansjtaon'.

Tamme
Volgens Evi kun je 'damme' kastanjes eten.

Prikbaard
Evi geeft papa Nico een dikke kus voordat die gaat squashen. 'Do priks net wie unne bolster!', concludeert ze daarna

Op ons
Evi is een echte knuffelkont. Als ze weer eens komt om met mij te 'fiémele' zegt ze: 'Weej zien verliefd hè?, en daarbij kijkt ze me heel 'verliefd' aan. 
'Ao jao? Op wae den?', vraag ik. 
'Op weej!' is haar antwoord.

André Hazes
Iza is helemaal in de ban van het jeugdjournaal. Dat vindt ze reuze interessant. Soms begint ze ineens te vertellen over iets dat ze daar heeft gezien. Zo ook nu. 'Mama, d'r waas un jongetje en dae mos op de mèrt emus naodoon dae al 10 jaor doëd is. Emus met unne dieke kop'.

Klinkers
Iza, een vriendinnetje van Iza en ik spelen galgje. 'Ich raoj altiéd iërs de 'klanke'', zegt Iza wijs.

Kinderpraat 30

Just married
Iza, Evi en ik zijn in het dorp geweest om wat boodschappen te doen en lopen terug naar huis. Dan komen we langs een huis dat versierd is met witte ballonnen en een spandoekje. 'Eej, heej is emus getrouwd!', zeg ik. Iza kijkt op het spandoek en concludeert: 'Ao! Just en Married'.

Ajax
Iza leest in de krant dat Ajax die avond moet voetballen tegen Barcelona. 
'Oe, dat wordt een spannende wedstrijd', concludeer ik. 
'Ajax?!', zegt Evi, 'mot Ruud (Evi's peetoom en groot Ajax-fan) den ouch?!'. 
Ik antwoord dat Ruud ook gaat kijken. 
'Kiéke?!', vraagt Evi verbaasd, 'mot Ruud neet voetballe den?!'
(Ajax moest overigens tegen Paris Saint Germain maar het AD had het over dat Ajax voor een 'Barcelona-scenario zou gaan')

Toveren
In de week dat Evi op school met een toverthema is begonnen en ze hebben gelezen over ene Anton die kan toveren komt ze midden in de nacht naar ons bed om daar verder te slapen. Als ze een paar minuten tussen ons in ligt vraagt ze: 'Mama? Zit d'r in un hoge hoed un ech konijn?'

Braomel (koortslip)
Evi tegen Nico: 'Eej papa! Haes-se weer unne braom?!'

Kom vertoon je kunstjes maar
Evi zingt het liedje van Timpe Tampe Tovenaar (ze zijn in de klas nog steeds bezig met het toverthema): '...Kom je ver je toontjes maar...'

Kaneelstok
Iza wil een stuk proeven van een kaneelstok die Nico op de kermis heeft gekocht. 'Mmmm lekker', zegt ze, 'dae sjmak nao kaniël'.

Grapjas
Volgens Evi is een jongetje bij haar in de klas een echte 'grapjans'.

SMS
We kijken 'The Voice of Holland'. Er komt reclame. Iza moet naar bed maar blijft heel geïnteresseerd naar de tv kijken. 'Wat is se-mûh-se?', vraagt ze dan.

TV
We hebben een andere tv. Evi vraagt zich af of daar ook kinderprogramma's opkomen.

Weer
Iza na school: 'Ich weit wie ze ut waer plènne��'.

De soap van werkloos zijn

Weet je wat ik echt een verschrikkelijk nadeel vind van werkzoekende zijn? Dat iedere potentiële werkgever (verder 'pw' genoemd) je met de rug tegen de muur kan duwen. En laat ik daar nu net een ontzettende hekel aan hebben. Dat gevoel onderdanig te moeten zijn omdat je op een gegeven moment een baan wel MOET aannemen omdat je nu eenmaal geld moet verdienen. Dat gevoel van met je rug tegen de muur te staan had ik bij mijn laatste baan ook, toen ik weg wilde maar niet kon, om diezelfde reden.

En er zijn helaas toch een aantal van die pw's die een werkzoekende (al dan niet onbewust) met de rug tegen de muur duwen. Door het sollicitatiegesprek te leiden als een kruisverhoor bijvoorbeeld. Of door tot 4x toe te beloven je iets te laten weten op een bepaald moment en dat vervolgens niet of veel later pas te doen.

Ik heb er nu weer één gevonden. Iemand die mij zelf benaderde en me 30 juni jl. op gesprek liet komen. Het was een prima gesprek maar heel vaag. Hij wist zelf nog niet wat hij wilde. Er gingen een aantal weken voorbij waarin ik niks hoorde (en ik het verrekte om zelf te bellen om de reden dat ik het HAAT om te moeten bedelen om een baan) maar wel een vacature voorbij zag komen met taakomschrijvingen van dingen die hij mij ook wilde laten doen. Maar op 1 augustus ging de telefoon. Hij had die vacature ingevuld en had nog een functie vrij voor 20 uur waarvan hij dacht dat ik die in kon vullen. Maar we zaten op dat moment midden in de bouwvakvakantie dus hij gaf aan mij in de week van 18 augustus terug te bellen. In de week van 18 augustus belde er niemand. In de week van 25 augustus ook niet. Op maandag 2 september ontving ik ook geen telefoontje dus heb ik op 3 september, tegen mijn principes in maar voor mijn eigen gemoedstoestand, zelf maar even gebeld. Ik kreeg weer een vaag antwoord en weer een nieuwe belofte: 'Ik bel jou hier vandaag of morgen over terug'. Diezelfde dag en de daarop volgende dag belde er uiteraard niemand. Op zaterdag(!) ging de telefoon. De pw. Of ik maandag zou kunnen komen en als we er dan uit zouden komen zou ik kunnen blijven. Ik was met stomheid geslagen. Ik gaf aan dat de kinderen maandag thuis zouden zijn in verband met een studiedag. Hij drong aan of ik dan niet evengoed op gesprek kon komen. Dan zou ik dinsdag kunnen beginnen. Ik stemde toe in dat gesprek. Dat ik niet van plan was om meteen te beginnen maar eerst rustig een contract door wil lezen en Nico eventueel dingen op het werk moet regelen aangaande ouderschapsverlof heb ik er maar niet meteen bijgezegd. Maar in de daaropvolgende nacht overleed Nico's oma op 85-jarige leeftijd plotseling aan een hersenbloeding. Oma had alleen nog een zoon, een kleinzoon en z'n vrouw en twee achterkleindochters. Die vrouw van de kleinzoon ben ik dus mijn hulp om de uitvaart en andere bijkomende zaken bij een overlijden te regelen was gewenst. Daarbij kwam de uitvaartbegeleider op het tijdstip dat ik een afspraak had bij de pw. Ik bel de pw dus maandagmorgen op en leg de situatie uitvoerig uit. Als conclusie trekt deze man dat het 'dus om de oma van mijn man gaat' en hij last een bedenkende stilte in. Ik vraag of hij anders misschien al een contract heeft opgesteld wat hij kan mailen. Hij geeft aan dat hij me een overzicht van de werkzaamheden die dag kan mailen maar hij dringt ook nog aan dat ik anders diezelfde dag ook wel om 17:00 of 18:00 uur langs kan komen. Welke werzaamheden ik zou moeten gaan doen had hij mij op 1 augustus en de zaterdag daarvoor al uitgebreid aan de telefoon verteld, maar goed. Ik geef daarop duidelijk aan dat mijn hoofd er niet naar staat om langs te komen voor zo'n gesprek maar dat ik zijn mail misschien wel kan lezen als ik ergens een gaatje vind. Ik ontvang diezelfde dag een aantal mailtjes maar een mailtje van de pw zit er niet bij. Dat ontvang ik de volgende dag om 17:40 uur. Een contract zit er niet in. Wel dat bij mij al bekende overzicht van de uit te voeren werkzaamheden. Ik besluit om niet op de mail te reageren totdat de uitvaart is geweest omdat ik mijn hoofd er niet naar heb staan om vervolgens weer een reactie van de pw te moeten lezen en dus met die eventuele baan bezig te moeten zijn. 

Dan gaat op donderdagmiddag om 15:15 uur mijn telefoon. De pw. Met de vraag of de uitvaart inmiddels al is geweest. Ik ben wederom met stomheid geslagen over zoveel domme brutaliteit. Ik ben dus even stil en antwoord dan: 'Nee pw. Nee'. Hij dacht dat deze misschien op woensdag of die dag was geweest. Maar de uitvaart zou pas de volgende dag plaatsvinden. Dus ik leg nogmaals uit dat het voor hem misschien raar klinkt dat ik zoveel tijd kwijt ben met het regelen van een uitvaart van 'maar een schoonoma' maar dat dat nu eenmaal de situatie is. Dan krabbelt hij een beetje terug maar blijft evengoed aandringen door vragen te stellen over mijn arbeidsverleden. Hij vraagt ook wat ik wil verdienen en welke uren ik wil werken, en hij vraagt of ik een overzicht van deze uren kan mailen en dan kan hij mij van het weekend een contract mailen. Ik beantwoord zijn vragen netjes, ook al staat mijn hoofd er totaal niet naar, maar geef wel aan dat ik dat urenoverzicht pas in het weekend kan mailen. Alhoewel ik er voor mezelf bijdenk dat ook dan mijn hoofd daar nog niet naar staat. Zeker niet omdat de pw zelf ontzettend veel tijd eroverheen heeft laten gaan en mij nu in één keer zit te pushen om te beginnen met werken. Maar dit zeg ik uiteraard niet hardop. Het blijft even stil en ik vraag of hij misschien dacht dat ik dat na het telefoongesprek nog wel even zou doen. Dan begint de pw een beetje te lachen. En ik leg uit dat ik die vraag stel omdat ik geen idee heb wat zijn verwachtingen hieromtrent zijn. Een echt antwoord krijg ik niet.

Vanaf het moment dat ik ophang tot nu ben ik dus totaal opgefokt vanwege de situatie waarin ik ben geduwd en waar ik niet zomaar uit kom op de manier waarop ik eruit zou willen komen, namelijk door te zeggen: 'Weet je wat pw, de manier waarop jij mij benaderd hoef ik niet te pikken. Ik vind het respectloos. Ik hoef jouw baan niet meer'. Maar dat kan dus zogenaamd niet. Want dan zeg ik een baan af. En dat doe je toch niet als werkzoekende die nog 'maar' een half jaar ww tegoed heeft?! Nee, als werkzoekende die nog 'maar' een half jaar ww tegoed heeft moet je zelfs tegen de duivel nog ja zeggen als die jou een baan aanbiedt. Althans. Dat is het gevoel dat ik krijg.

Ik heb gistermorgen braaf die mail gestuurd. Wèl met de opmerking dat ik het hele weekend niet telefonisch bereikbaar ben vanwege een afspraak bij de kapper en de zeswekendienst voor mijn eigen oma die ik de vakantie overleden is. Maar een e-mail met een contract heb ik gisteren niet gekregen. Vandaag ook nog niet trouwens. 

Dus het 'godverdomme wat moet ik hier nu mee'-gevoel wordt alleen maar groter. Echt. Mijn leven voelt af en toe aan als een soap.

Kinderpraat 29

Ontsnapt
Evi speelt na school bij ons thuis met haar vriendje Kéano. Ze spelen met de auto's en krijgen het dan over de ambulance, de politie en over Kéano's favoriete hulptroep: de brandweer. Ik vraag of hij de dag ervoor naar de brandweer is gaan kijken. Z'n oogjes gaan glimmen en hij knikt. Dus ik vraag wat er dan gebeurd was: 'Er waren koeien en stieren omsnapt!'

Ziekenbroeder
Dan gebeurt er een ongeluk op de autospeelmat van Evi. Evi zet de sirene aan van haar ambulance. 'O, wach ff', zegt ze dan verschrikt en loopt naar de tafel waar hun dierenkliniek van PlayMobil op staat en pakt een PlayMobilpoppetje met een groen chirurgenoutfit aan. 'ff un 'ziekepoppetje' pakke.

Wereldoriëntatie
Iza heeft op school 'wereldorienietaatie' gehad

Lief
Als ik nog even bij Evi ga kijken voordat ik zelf naar bed ga en haar een kusje geef zegt ze ineens nog half in dromenland: 'Mama wet-se?' 'Nae, weit ich neet', antwoord ik. 'Ich ving dich zo lief'.

Visstick
Evi wil nog een 'fristi'.

Frozen
Iza: 'No 'Frozen de film' d'r is, besjteit d'r auch 'frozen yoghurt'.

'Lichaam van Christus'
De juf vraagt in Iza's klas wie dit jaar de communie doet. Een jongetje in Iza's groepje vraagt wat dat is. 'Den kriés-se ut liéf van Jezus', antwoordt Iza.

Loops
Er komt een vriendje bij Evi spelen. Op weg van school naar huis kletst hij ons de oren van het hoofd. Hij vertelt over hun nieuwe puppie. Die mag niet meer op de bank. 'Want dae bloojt aan de ôngerkàngk'.

Portemonnee
Nico en ik zijn er over aan het denken of we in de toekomst een hond aan willen schaffen. Een Engelse Staffordshire Bullterriër. Iza en Evi weten dat en Evi wil het zó graag dat ze bijna niet kan wachten. Elke dag vraagt ze wanneer we nu een hondje krijgen. Op een morgen leg ik haar uit dat een hondje kopen geld kost, z'n voer geld kost en als hij naar de dierenarts moet dat dat geld kost en dat papa en mama even moeten bedenken of we daar ons geld aan uit kunnen of willen geven. Evi denkt even na en zegt dan: 'Maar Iza en ich hebbe toch ouch centjes in ôzze portemonnee? Dao moog-se gerös get oéthaole veur un hondje huur'.

Kinderpraat 28

Druk
Als ik boven de net gestreken was op ga ruimen zie ik dat de bedden van de kinderen nog niet opgemaakt zijn dus ik roep naar beneden of ze dat even willen komen doen. Evi antwoordt lichtelijk paniekerig: 'Jao maar det geit no neet want ich heb ut kei drök met sjpeele'.

Schoenmaat
Ik heb gymschoenen aan die Evi 'later' wil hebben. Iza vraagt welke maat ik heb en concludeert dat zij die schoenen dan al bijna aan kan want zij heeft maat 33. 'Welke 30 heb ich?' vraagt Evi vervolgens.

Doorzichtig
In het nieuwe loomarmbandje dat ik voor Evi heb gemaakt zit de kleur 'veurzichtig blauw'.

B2
Iza en Evi spelen 'Bassie & Adriaan'. 'Iza', zegt Evi, 'ich bön de Baron en do bös E2'.

Hoolands
Iza en Evi spelen samen een fantasiespelletje. Evi heeft het hoogste woord. Ik hoor haar aan Iza vragen: 'Kan je mij? Weet je hoe ik hèt? Hero. Hoe hèt jij?'
'Elsa', antwoordt Iza (ze is nog steeds in de ban van 'Frozen'). Nog voordat Iza fatsoenlijk uitgesproken is ratelt Evi verder: 'Leuke naam zullen we bij elkaar gaan wonen?'

Gezond
Iza en Evi eten een fruithap voor de tv. Ik vul ondertussen achter in de kamer een kommetje met M&M's. Uiteraard willen zij als het fruit op is ook M&M's. Dan krijgt Evi een royale hoestbui. Even later is het fruit op en pakken ze een paar M&M'etjes. Als Evi die op heeft concludeert ze: 'Volges mich zien M&M's baeter veur mich as fruit want no heuf ich neet te hooste'.

Vermoeiend
Evi heeft een pop die lach- huil- en meer van dat soort geluiden maakt. Op een avond wil ze dat haar 'baby' bij haar in bed slaapt. Ze moet de baby dan wel 'uitzetten' van ons. Als ze 's morgens wakker wordt vraagt ze of ze 'm weer aan mag zetten zodat de ogen open gaan. Dat mag. Ze zet 'm aan maar de pop maakt geen geluid. 'Ich dink det de baby oét mot röste van ut sjlape', concludeert Evi.

Werkloos zijn = vakantie hebben
Evi concludeert dat ik meer vakantie heb dan Iza en Evi. Nadat ik doorvraag waarom ze dat vindt antwoordt ze dat ik nog werk aan het zoeken ben en dat als zij naar school gaan ik vrij heb #ikrekenhetgoed

Ninja Turtles
Iza en Evi spelen volgens Evi 'nienjaar turbo's'

Voor de gek gehouden
Evi heeft papa 'veur de grap gelaote' toen ze net deed alsof ze sliep

Naeve- en nichtedaag
Op de eerste morgen dat Iza en Evi weer naar school moeten zegt Evi dat ze op school gaat vertellen dat mama 'naeve- en niftedaag' heeft gehad

Kinderpraat 27

Masseren
Evi wilde mijn schouders 'majjosjeere'

Terrasje
Volgens Evi gaan we een drankje drinken op een 'matrasje'.

Baas
Iza en Evi mochten van mij een zakje chips pakken dat ze al liggend op hun nieuwe luchtbed op het gras, langs het zwembad, op aan het eten zijn. Dan komt Nico naar buiten. 'Eej!', zegt hij, 'Ich lös auch waal un zèkske sjips!' Evi antwoordt heel bijdehand: 'Det mos-se zelluf pakke en iërs aan mama vraoge'.

Veer
We zitten een ijsje te eten aan de Maas in Beesel. Dan ziet Nico een zwemmer. Even later zien we de zwemmer aan de overkant het water uitkomen. 'Zei ich toch det dae nao de euverkângk aan ut zjwumme waas', zegt Iza. 'Dae wol zeker neet met ut vaer'.

Hoe kan jij?
Iza en Evi spelen riddertje in hun speelhuisje. Ineens hoort Nico dat Evi dit tegen Iza zegt: 'Wie kan jou hier binnenkomen?'

Vriendje
's Nachts nadat we de begrafenis van mijn oma hebben gehad (die 94 jaar mocht worden), wordt Evi om 01:30 uur wakker en roept ze dat haar knuffel gevallen is. Nadat ze nog een keer op is gestaan en ik haar nog eens haar lampje aan hoor maken begint ze om 03:00 uur te huilen. Als ik bij haar ben en vraag wat er is zegt ze snikkend en snuffend: 'Ich heb zo'n verdriet ömdat oma Steijl doëd is en ich oma Steijl zien vriendje waas'.

Midgetgolven
Volgens Evi hebben we in Arcen 'ritjesgolven' gedaan.

Formule 1-auto
Evi wil graag bij de speelgoedwinkel een 'familie 1-auto' kopen

Knappe jongen
We zitten een ijsje te eten in Epen. Tegenover ons aan het tafeltje zit een jongen van een jaar of 20 met z'n vriendin. 'Mama?', zegt Evi, 'ich ving dae meneer zien kop leuk'.

Quote
Evi: 'Jonges zien groëter maar meisjes zien slimmer'.

Caravanperikelen

Dit jaar zouden wij in de 'grote vakantie' niet op vakantie gaan. We hadden een nieuwe tuin aan laten leggen en daar hadden we genoeg geld in gestoken. Maar de hele vakantie thuis zitten als je sowieso al thuis zit omdat je geen werkt hebt dat is eigenlijk ook niet het ware. Dus ging ik het wereldwijde web op om te zoeken naar een vakantie voor een 'dubbeltje'. Ik ging zoeken naar leuke accommodaties aan de Nederlandse kust maar daar vind je alleen maar onderkomens voor de hoofdprijs. Jammer. Een midweekje aan zee had me heel leuk geleken. Maar niet getreurd, dan moeten we dit jaar gewoon een dagje Zoutelande doen (wat er gezien de weersvoorspellingen niet meer van gaat komen deze vakantie :(). Ik ging verder zoeken in onze eigen provincie. Weldra had ik een leuke camping gevonden in Vijlen. Met een stacaravan voor een leuke prijs. De omgeving in Zuid-Limburg is fantastisch dus de vakantie werd geboekt. In Limburg kun je gelukkig wel op vakantie voor een 'dubbeltje'.
Afgelopen maandag kwamen wij aan in onze stacaravan. Ook al weet je dat je voor een dubbeltje niet op de eerste rang kunt zitten, toch hoop je dat natuurlijk een beetje wel. Maar dat gebeurt natuurlijk niet. Want een stacaravan is wel een stacaravan met alle voor- en nadelen die bij het charmante caravanleven horen.

Zo was deze stacaravan ontzettend schoon en netjes (ikke blij!) maar mochten onze meiden ABSOLUUT NIET met blote voeten erdoorheen banjeren want: GATVER, bacteriën all over the place. Dat ieuw!-gevoel heb ik overigens in een heel ruim vakantiehuisje ook. Vooral op vloerbedekking. JUK!

Als je een (sta)caravan boekt weet je ergens natuurlijk wel dat zo'n ding niet groot is en het er best wel krap is. Het eerste 'o ja! Zo'n caravan is krap'-momentje kwam toen ik langs het bed liep om mijn toilettas op het schap boven het bed te zetten. Ik kon mijn voeten namelijk niet naast elkaar zetten langs het bed maar ik moest de ene voet vóór de andere voet 'sjravelen' om op de plaats van bestemming te komen. Maar toen moest ik terug. Draaien ging niet. Dus moest ik op het bed gaan zitten om me weer richting de keuken te begeven.

Het matras van het bed waar Evi in sliep was zelfs afgeschuind zodat de deur fatsoenlijk open kon!

Toen we de tassen uit wilden gaan pakken bleek dat de kastruimte ook niet om over naar huis te schrijven was en er alleen maar dingen in opgehangen konden worden en wij op onze campingvakantie vooral stapelkleding mee hadden genomen. We besloten om de tassen in de 'woonkamer' te laten staan die in verhouding behoorlijk ruim was.

Waar blijkt zo'n caravan nog meer ontzettend krap te zijn? Dûh, op de badkamer. Geen ruimte om je vuile kleding neer te leggen als je je wil gaan douchen. En dus ook geen ruimte voor je schone kleding. Dat betekent: uitkleden op de slaapkamer en half naakt je door de caravan begeven naar de badkamer. Gelukkig is het maar een korte afstand. Maar van tevoren moest ik er wel aan denken om het halfdoorschijnende rolgordijntje in de keuken af te laten, want: BUREN! Dan sta ik (schijnbaar) ongezien op de badkamer. Shit! Douchespul vergeten. Er is geen plaats om dat uit te stallen op het badkamertje dus dat zit permanent in de toilettas. Weer terug naar de slaapkamer, naar de achterkant van het bed manoeuvreren en m'n shampoo, douchegel en scheermesje pakken. Terug naar de badkamer en hoppa de douche in. Maar waar zet ik mijn shampootoestanden nu neer? Er is geen rekje. Op het doucherandje dan maar. Volgende euvel: mengkranen. Dus eerst beetje de warme kraan open draaien, dan de koude. Even voelen: ja perfect! Ik stap de douche in en zeep m'n haren in. Oei! Het water wordt even wat kouder. Net als ik me om wil draaien om de kraan bij te stellen is het water weer lekker op temperatuur. Ik spoel m'n haren uit en pak m'n (wegwerp)washandje dat ook half op de grond van de douche heeft moeten liggen: JUK! Na het douchen komt het grootste krap-probleem: m'n benen scheren in een hok van voor mijn gevoel een halve meter bij een halve meter. Is het met het pakken van iets dat je noodgedwongen op de douchevloer hebt moeten zetten al een uitdaging om niet met je blote kont tegen de douchewand aan te komen, WAAR DUS AL 100.000 ANDERE BLOTE KONTEN TEGENAAN HEBBEN GEBOTST!, met scheren is die uitdaging nog iets groter. Ik heb me getroost met de gedachte dat een douchewand die regelmatig wordt gepoetst niet zo ranzig is als een douchegordijn dat aan je billen blijft plakken in een luxe vakantiehuis.

Ook leuk in dit goedkope vakantieonderkomen: er was geen waterkoker. Wél een fluitketel. Maar die floot  niet. Niet hard tenminste. Hij fluisterde een beetje. Maar gelukkig heeft Nico McGyver-skills en kon ie de fluitketel weer laten fluiten.

Wij hadden de eerste avond meteen pech dat het regende dus konden we niet buiten gezellig het kaartspel van 'De Kolonisten van Catan' doen of het kaartspel 'Doézende'. Wij zaten dus binnen en de tv werd aangezet. Het leek wel winter op tv: sneeuw. Maar Nico zou Nico niet zijn als hij dat niet ook even kon fixen.

TV kijken in een caravan betekent kijken wat er te zien valt. Geen dvd'tje. Geen 'Video on demand' en geen mediaplayer met een ruime keuze aan films. Dus waarmee hebben wij ons deze week vermaakt: met Rocky vs. Rambo dat RTL7 ons aanbood ('meer voor mannen'!). Buiten zitten bleek namelijk bij goed weer 's avonds toch ook best fris. Ik heb met één oog meegekeken en met het andere oog één boek en 3 tijdschriften uitgelezen. De conclusie die ik kan trekken is dat ik de 'Rocky-serie' leuker vind dat 'Rambo'. En dat ze allebei ontzettend lelijk zijn :-P

Op het bed ligt overigens een matras dat aanvoelt als een blok beton. Als ik me de eerste avond naar de badkamer begeef en het licht aan wil maken kan ik aan het koordje trekken wat ik wil, maar het licht gaat niet branden. Lamp kapot. Maar daar is Nico to the rescue. Een (gloeiend hete) lamp uit de 'woonkamer' wordt eruit gedraaid en bij de badkamer erin gedraaid. Leuke bijkomstigheid is dat we daardoor de avonden erna iets meer sfeerverlichting hebben in de woonkamer doordat er één defecte lamp in zit.

Defecte dingen moet je eigenlijk melden, anders wordt je wellicht aansprakelijk gesteld en moet je dokken. Dus Nico is dinsdag netjes gaan melden dat de tuintafel al kapot was toen we aankwamen. De parasol die in het gat in het midden stond had op de één of andere manier een behoorlijke scheur in het plastic gemaakt. En toen we maandagavond soep wilden eten heeft Nico die noodgedwongen met de slalepel moeten eten omdat er maar 2 soeplepels waren. Evi wilde geen soep. Ook hebben we de tuintafel een beetje moeten verplaatsen. Op de plaats waar die oorspronkelijk (in het gras!) stond, stond ie zo schuin dat je met de mond aan de soepkom je de soep je mond in had kunnen laten lopen. Wat dan achteraf een oplossing zou zijn geweest voor de ontbrekende soeplepels. Nico kreeg overigens meteen 4 soeplepels mee. Ook al zouden wij deze week geen soep meer eten. Eigenlijk ontbrak er nog meer aan de inventaris voor 6 personen. Er waren maar 5 messen en 4 vorken. En maar 4 theeglazen en 4 mokken. Maar goed. Wij hadden van alles maar 4 nodig.

In de welkomsinstructiemap staat beschreven wat je schoon moet maken als je je borg van € 50,- terug wil krijgen én wat je schoon moet maken als je de campingschoonmaaksters schoon wil laten maken en je daar dus € 50,- voor betaalt. Het was me de eerste dag al opgevallen dat er geen stofzuiger in de caravan te vinden is. En ook een emmer kon ik niet vinden. Wordt lastig om zo die € 50,- te verdienen. Maar dan blijkt uit de instructiemap ook nog dat alle ramen 'gelapt' moeten worden. Mwoahahaha! Uh-huh. Sure. En een stofzuiger kun je lenen in het campingwinkeltje. Ik dacht het niet. D'n deze heeft vanmorgen met de zachte bezem de vloer geveegd, vervolgens het veegsel opgeveegd met een handveger en blik (dat uiteraard niet van blik was maar van plastic). Deze handveger en blik lagen in een (lege, dûh) Calvé-mayonaise-emmer. Dus toch een emmer alleen was die in eerste instantie niet herkenbaar als zodanig. Met de meegebrachte wannabe-Glorix-doekjes heb ik het aanrecht en de wasbak gepoetst en de wasbak op de badkamer. Ik heb zelfmeegebrachte allesreiniger (die nog over was van een vakantie bij Roompot of Landal waar je dit soort dingen standaard in het welkomstpakketje krijgt, wie wat bewaard die heeft wat) in de wc-pot gekeild, met de borstel er doorheen 'geräökeld' en de pot gepoetst met diezelfde wannabe-Glorixdoekjes. Vervolgens heb ik die borstel met borstelhouder op de pot gezet zodat ik goed eromheen kon dweilen met een dweilhouder ding die in de kast op onze slaapkamer stond. Daarna heb ik bewust die houder laten staan zodat het er 'gepoetst' uitzag.

Wat meeviel was het zitten. Ik zag mezelf al rugpijn krijgen van het constant moeten zitten op zo'n plastic kuipstoeltje. Maar de tuinstoelen waren redelijk luxe met een hoge rugleuning. Alleen jammer dat we 's avonds dus binnen zaten op zo'n campingbank :-\

Wat ook niet handig was aan de caravan was dat het badkamerraam naast het 'terras' was. Gelukkig wel langs ons eigen terras en niet langs het terras van de buren waar het keukenraam op uitkeek. Want heb je knetterige poep of klaterpies dan hoort natuurlijk iedereen die op het terras zit dat.

 

Nou, dat was ons midweekje in een stacaravan. Wij hebben ons ontzèttend vermaakt want bovenstaande euvels zijn natuurlijk niks om over te zeuren. Heel cliché: als het maar schoon en netjes is. Desalniettemin heb ik evengoed met mezelf afgesproken dat we volgend jaar in de vakantie weer gewoon lichtelijk luxe gaan doen: met een afwasmachine, ruimere slaapkamers en géén vloerbedekking! Én als het ff kan géén douchegordijn! :D

 

Kinderpraat 26

Naam
Iza: 'Wie hèt Jasper Cillessen met de veurnaam?'

Hottentottensoldatententententoonstellingen
Evi: 'Hottentottententenstoolingenlen'

Schatkist
Evi heeft een geheime schatdoos

Grapjas
Volgens Evi ben ik een 'grapjans'. De definitie daarvan volgens Evi: 'Emus dae soms grapjes luuët'.

Zusterliefde
Iza wil met een vriendinnetje touwtjespringen met het lange springtouw. Maar dat springtouw is in gebruik voor een ander doeleind door Evi n haar vriendinnetje. Iza vraagt deze meiden om het springtouw. Na Iza's overredende woorden dat een springtouw is gemaakt om mee te springen en niet om te doen wat zij er mee doen wil Evi het springtouw wel afgeven. Het vriendinnetje niet. Iza doet haar beklag bij mij en zegt dat Evi het springtouw wèl wil geven maar het vriendinnetje niet. 'Jao, Iza is mien zusje!', zegt Evi op een 'dûh-toon'.

Poep
Iza en Evi zijn aan het voetballen. Ze rennen allebei achter de bal aan. Het lukt Evi niet om te scoren en er ontsnapt haar een welgemeend: 'Scheisse!'

Parkeerplaats
Iza, Evi en ik wandelen naar het dorp. Er staat een auto niet binnen het vak geparkeerd. 'Eej', zegt Evi. 'Dae sjteit neet ôppe kaapeerplaats'.

Braomel
Nico had op een gegeven moment een koortslip. In het dialect wordt dat ook wel een 'braomel' genoemd. Hij kon daardoor de meiden geen kusje geven vertelde hij ze. Een paar dagen later vroeg Evi aan Nico toen hij haar een welterustenkus kwam geven: 'Papa? Haes-se nog un brom?'

Jongens- of meisjesnaam
Iza en Evi zitten in het zwembad en zijn een naam aan het verzinnen voor hun opblaasdolfijn. Op een gegeven moment zegt Iza: 'Mama? Spekkie is dat een jongens- of meisjesnaam?'

Scheve bal
Iza en Evi zijn samen aan het voetballen. Iza schopt royaal langs de bal. Dan loopt Evi op de bal af en gaat er met opgeheven vingertje voor staan: 'Goed luisteren naar Iza, bal. En niet scheif gaan'.

Kinderpraat 25

Vallen en stoten-gel
Evi is gevallen en wil stavestoovezsjèl op haar wondje

Sterk
Evi laat haar spierballen zien en wil die van haar vergelijken met die van Nico. Ik zeg dat Evi grotere spierballen heeft dan Nico. 'Wie is sterker? Papa of mama?', vraagt Nico aan Evi. 'Ich!', antwoordt Evi triomfantelijk

Miljoen
Sinds ik een midweekje weg heb geboekt vraag ik elke dag minstens 1x aan de meiden: 'Wet-se wao ich KEI zin in heb?'. Na 4 dagen antwoord Evi quasi geïrriteerd: 'Aohaoh! Mama! In de vekansie! Det haes-se no al 100 maajoen kieër gezag!'

7 Dagen heeft een week
Op een zondaag is Evi is heel druk iets aan het vertellen, vooral tegen zichzelf. Het gaat over voetballen dat ze normaal gesproken op vrijdag doet maar vandaag ook. 'Welke daag is ut vandaag?' Ze is even stil en begint dan het liedje te zingen dat ze elk dag op school zingen: 'Maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag...' en dan heel triomfantelijk: 'Zondag!'

Ketchup
Evi hoeft geen kepsjup bij de tosti

Tweeling
Als we in het speeltuintje zijn ziet Iza 2 tienervriendinnen die exact dezelfde kleding dragen. 'Hee, det is unne twiéling!', zegt ze. Ik maak Iza ff duidelijk dat het geen tweeling is maar 2 vriendinnen zijn die dezelfde kleding aanhebben en dat dat behoorlijk simpel is.

Joepie
De ochtend na België-Amerika checkt Nico zijn telefoon voor de uitslag. 'België haet gewonne met 2-1', zegt hij. Evi geeft de boodschap door aan mij. 'Joepie', antwoord ik droog. 'Joepie heeft gewonnen?', vraagt Evi.

Kersen
Evi en ik fietsen langs de Maas richting Beesel. We fietsen tussen de fruitbomen door. Ik wijs Evi op de kersenbomen. 'Die ken-se neet aete', zegt Evi. Ik leg haar uit dat je die kersen wel kunt eten maar dat je die niet mag plukken omdat ze van de boer zijn. 'Ao ja', zegt Evi, 'dae haet die körse in de baum gehange.

Bofferds
Het is prachtig weer als Evi en ik aan het fietsen zijn. 'Wat un bofferds zien weej hè?', zeg ik. 'Jao!', antwoordt Evi. 'Waoröm den?' vraag ik. 'Ömdet weej drinke en un waofel hebbe!', antwoordt Evi blij (die zaten in de tas om tijdens het fietstochtje te picknicken). 'En ömdet weej fietse', voegt ze er dan nog aan toe.

Niet af-bak
Evi heeft 's middags een tekening gemaakt met 'spirograph'. 's Avonds, als de tekening nog op de knutseltafel slingert, vraag ik haar wat er mee moet. Ze denkt even na en vraagt dan: 'Wao is ôzze 'niet af-bak'?

Voetbalprietpraat

Sneijder
Evi en ik zijn samen aan het voetballen. Ieder staat bij zichzelf voor de goal. 'Ich bön Sneijder', zegt Evi als ze een goal maakt. De volgende keer als ze aan de beurt is lukt het haar niet om een goal te maken. 'Sneijder is auch neet altiéd good', zegt ze dan heel wijs.

Pauze
Nico, Iza, Evi en ik zitten klaar voor 'Portugal - Duitsland'. Dan vraagt Evi of deze film ook op pauze kan want ze moet nog even plassen.

Sticker
Tijdens het voetbal kijken zegt Iza dat ze het tof vindt dat een speler van de ene ploeg een speler van de andere partij meehelpt met opstaan als die gevallen is. 'Den kriég dae unne sticker!', concludeert Evi.

Scheidsrechter
Iza vind dat de 'scheidrechster' op moet letten en moet zien dat de Duitsers zich aanstellen.

Nederland
Evi: Hup Needoowland!

Oranje
De spelers van het Nederlands Elftal staan in hun blauwe trainingspakken klaar voor de wedstrijd tegen Australië. 'Maar wao is Oranje?', vraagt Evi.

Verslaggeven
Iza doet verslag van België-Rusland terwijl wij op aan het ruimen zijn. 'Oe. België haet wéér bijna un goal. Die zien good bezig'. 

Leeuw
Tijdens Nederland - Chili zegt Evi ineens: 'Ich ken un liedje van unne leeuw'. 'Zing ens den', antwoord ik. Evi: 'Hup Holland Hup...' en ze zingt het hele refrein.

Kijken
In de wedstrijd Nederland - Chili pakt Kuijt op een mooie manier de bal af van een Chileen. 'Mooi Kuijt!', roep ik. Evi denkt hoorbaar na en zegt na een paar seconden: 'Wet Kuijt det weej aan ut kiéke zien?'

Fris
Er worden tijdens de voetbalwedstrijd een aantal overtredingen gemaakt door beide partijen. 'Wae deej get wat neet klop? Nederland?', vraagt Iza. Ik antwoord dat ze allemaal niet fris zijn. Even later wordt er gewisseld bij Nederland. Iza vraagt wie erin komt en wie er dan uit moet. 'Toch neet Robben hè? Want dae is waal un bietje fris'.

Wissel
Kuijt wordt gewisseld voor Kongolo. 'Kongolo?! Dao heb ich nog NOEIT van gehuuërd', zeg ik. 'Ich onneet', zegt Evi

Tot waar en niet verder?

Ik ben bewust maar ook onbewust (door het als voorbeeld te krijgen) opgevoed met het idee om interesse te tonen in andere mensen en niet moeilijk te doen maar je aan te passen, ook al moet je dan iets tegen je zin doen. Want "herrie" dat moet je vermijden. Want stel je voor dat een relatie op wat voor gebied dan ook onherstelbaar beschadigd raakt?
Interesse tonen zit in mijn natuur, daar hoef ik geen moeite voor te doen, maar me aanpassen als ik daar het nut niet van inzie is nou niet één van mijn beste karaktereigenschappen zo is gebleken door de jaren heen. Dus het is soms best lastig voor mij om dat opvoedkundig advies na te streven. Wat het nòg lastiger maakt is het stemmetje (in mijn hoofd) dat mij terechtwijst als ik me niet aan deze idealen houd. En me daardoor de laatste tijd voor dilemma's zet.
Want doe ik dingen tegen beter weten in toch maar volgens de na te streven idealen om die beruchte ruzie niet uit te lokken of om te vermijden dat ik me voor mijn gevoel moet gaan verdedigen omdat ik heel misschien ooit voor de voeten geworpen krijg dat ik toen-en-toen zo-en-zo gehandeld heb, dan is het de laatste tijd vaak zo dat ik de deksel op mijn neus krijg. Want sommige andere partijen zijn schijnbaar (onbewust) van mening dat anderen zich maar aan moeten passen. Gevolg: ik sta in dubio. Want wat moet ik nu? Mijn gevoel volgen en me niet meer aanpassen en dus ook op de egoïstische tour gaan waarbij ik me dan afvraag wat voor voorbeeld ik dan afgeef en hoe dat moet als op een gegeven moment iedereen zo te werk gaat.
Óf me toch maar voor de welbekende lieve vrede al die volgende keren aanpassen en die deksel met bijbehorende hoofdpijn als gevolg incasseren?
Ik weet het niet.
Wat is het beste in zo'n langdurige situatie. Hoe rechtvaardig ik mijn keuze ten opzichte van mijn kinderen. Ik wil dat zij hier ook iets van leren. En niet dat zij later met hetzelfde stemmetje zitten of er de oorzaak van worden dat ànderen niet weten wat ze met het gedrag van onze meiden aanmoeten omdat Nico en ik een verkeerd voorbeeld hebben gegeven. Ik zeg tegen de kinderen altijd dat ze niet over zich heen moeten laten lopen, maar ook niet de baas moeten spelen. Dat ze de ene keer moeten doen wat de een wil en daarna wat de ander wil. Maar hoe vertaal ik dit naar volwassen situaties? Ik kan me wel hier naar gedragen en me voor de lieve vrede aanpassen maar als de andere partij die mening niet deelt, wat dan? Hoe lang ga je daar dan mee door?

Mijn gevoel zegt dat je moet stoppen met iets zodra het niet meer goed voelt. Dus stoppen met aanpassen in dit geval. Alleen moet mijn gevoel dan ook nog even het gevecht winnen van dat stemmetje dat mij nu al een paar keer ervan heeft overtuigd toch nog maar een keer met de hand over mijn hart te strijken...

Kinderpraat 24

Abrikozenvlaai
Evi vindt 'appel-met-koeëzeflaai' lekker

Musical
Evi zingt een liedje van 'Kruimeltje de menoeziekol'

Lieveheersbeestje
Evi heeft voor Moederdag een 'lieveheerebeestje' geknutseld

De wereld is mooi
Evi en ik rijden naar huis vanuit de zwemles in Steijl. K3 zingt: 'De wereld is zo mooi, de wereld is zo mooi, met jou erin'.
'Huur mama', zegt Evi. 'Die zinge det 2x. En det klop. De wereld is auch mooi!'
'Ao jao?', vraag ik.
'Jao!', zegt ze. 'Kiék maar dao!' En ze wijst in de richting van de Maas.

Gokken
Tijdens Iza's kinderfeestje spelen we 'Ren je rot'. Ik stel telkens een vraag met drie antwoordopties (A, B of C), zeg dan: 'Ren je rot!' en de meiden rennen naar de pion waarop zij denken dat het juiste antwoord staat. Vriendinnetje Sofia moet er af en toe wat langer over nadenken en besluit dan het antwoord maar gewoon te 'jokken'.

Huifkar
Evi ging met alle kleuters van de hele school een morgen op 'schoolreisje' naar Landal de Lommerbergen. Ze gingen te voet er naar toe en kwamen volgens Evi met de 'huiskar' terug.

Heel lang geleden
Evi (5 jaar en 3 dagen oud) wil de film 'de Leeuwenkoning kijken. 'Die heb ich al ens gezeen, maar det is al kéi lang geleeje. Toen waas ich nog euuuhhhh....4!'

Dat schiet op
Iza en ik spelen monopoly. Iza heeft bijna verloren maar dan moet ik haar veel betalen in een paar beurten. Ze kijkt me blij aan en zegt: 'Det begint veuroét te sjeete hè?!'

Dat bedoel ik niet
Evi's vriendinnetje Bibi is aan het woord op Evi's kinderfeestje. Evi reageert op haar verhaal, maar heeft het blijkbaar verkeerd begrepen want Bibi antwoordt: 'Det wou ich neet bedoele'.

Labberdejoeks
Het camouflagenet voor bij het speeltoestel is te kort. 'Veur de 'jabberdeloeks' gekoch!', concludeert Iza.

Kinderpraat 23

Vogelleven
Evi komt 's morgens bij ons in bed net voordat we op moeten staan. 
Dan gaat Nico's wekker. 'Wat huur ich?', zegt Nico. 'Niks', antwoordt Evi, 'allein maar vogeltjes. Die motte altiéd vruug opsjtaon. Want den motte die poepe. En die hebbe gen badkamer, allein maar un klein huisje'.

Hanenkam
Een jongetje bij Iza in de klas heeft een harenkam

Diploma
Evi concludeert dat als ze goed haar best doet tijdens de zwemles ze ook snel haar 'verplooma' haalt.

Niet echt
Iza kijkt 'Scooby Doo'. 'Kiék mama. Scooby is aan ut fluite'. 'Det ken neet', zegt Evi, 'want Scooby Doo is un hondje en die kenne neet fluite'. 'Ut is un teikenfillum Evi!', antwoordt Iza verontwaardigd, 'Scooby ken toch auch praote!'

Bed
Evi: 'As-se de ganse daag in bed bliefs ligge den heuf-se saoves neet nao bed te gaon. Det is leuk.'

Van de zûk aaf riéje
Iza en ik zijn naar de winkel geweest en lopen terug naar huis. We komen bij een zebrapad waar we oversteken. Dan komt er een auto redelijk tot tamelijk hard aangereden. Als die achter ons voorbij rijdt zegt Iza: 'Dae reej mich bijna de zûk oét de sjoon'.

Gedacht
Evi en ik staan op het punt om 's morgens vroeg naar het ziekenhuis te vertrekken waar Evi buisjes krijgt. Als we de jas aantrekken zegt Evi ineens: 'Wao is mien tas eigelik?' Dus ik complimenteer haar met het feit dat zij aan de tas had gedacht omdat ik die vergeten was en die nog boven stond. 'Jao', vervolgt ze dan heel wijs, 'lets aan had ich auch al hieël good örges aan gedonke'.

Quote
Evi: 'Soms is det altiéd'

Lekker ding
Ik tegen Evi: 'Wat bös-se toch un lekker dingk!'
Evi antwoordt: 'Jao ich bön unne hiéle lekkere dingk'.

Knappe Giel
We kijken naar het Jeugdjournaal waarin de recordpoging van Giel Beelen aan bod komt. Even later concludeert Iza dat Giel de knapste van de radio is omdat hij dit doet. Weer even later vraagt ze zich af wanneer die man van de radio weer komt met die bril en die krulletjes: 'Want dae ving ich toch zoé knap!' Ze had deze knappe DJ op tv gezien in het Glazen Huis. Ik zoek via Google naar afbeeldingen van Paul Rabbering want die komt het eerste in mij op. Maar het blijkt 'm niet te zijn. Dan zoek ik op 'Gerard Ekdom'. Ook dat blijkt niet Iza's knappe prins te zijn. Dan nog maar even zoeken op Giel. En ja hoor: een smile van oor tot oor!

Fulltime werkzoekende

Ik schreef het laatst al eens in een post op Facebook en in een tweet op Twitter dat je beter parttime kunt werken dan fulltime werkzoekende kunt zijn. Want dat is wat het is. Werkzoekende ben je fulltime. En zelfs meer dan dat. Werkzoekende ben je 24/7. Overal waar je in deze tijd, van meer aanbod dan vraag, komt moet je netwerken, je ogen en oren open houden en rondbazuinen dat je werk zoekt zodat als mensen ergens een vacature zien ze meteen aan jou denken en jou laten weten dat ze iets hebben gevonden wat misschien wel bij jou past. Dat laatste werkt vooralsnog in mijn geval prima. Mensen in mijn omgeving, zowel bekenden als onbekenden, denken goed mee. Helemaal top!

Werkloos zijn heeft ook z'n voordelen. Je kunt meer tijd met je jezelf en je kinderen doorbrengen, maar toch blijf je in je achterhoofd dan de hele tijd bezig met het werkzoekende zijn waardoor het toch ook best vermoeiend is. Vermoeiend in je hoofd vooral. Daarbij komt ook nog de eventuele spanning die de aanloop en afwachting van een sollicitatiegesprek met zich mee kan brengen. En je kunt ook nog zorgen hebben over de inkomsten die je misloopt. Je bent de hele tijd bezig met na te denken over hoe je je geld uitgeeft. Dat is ook wel weer een uitdaging en eigenlijk helemaal niet verkeerd, want het geld wordt soms wel erg makkelijk uitgegeven. Wat ook nogal een gedoe kan zijn, is dat je bij elke sollicitatiebrief die je verstuurt, of elk sollicitatiegesprek waarvoor je uitgenodigd wordt je jezelf afvraagt wie je dit wil vertellen. Zeker het uitgenodigd worden voor een gesprek is goed nieuws! Maar hoe meer mensen je vertelt dat je uitgenodigd bent, hoe meer mensen je ook weer het hele verhaal moet vertellen waarom je afgewezen bent. Want voordat je ergens aangenomen wordt, is de kans groot dat je een aantal keren afgewezen wordt. Niet dat het iets is om je voor te schamen. Maar je wordt er natuurlijk niet vrolijk van als je na elk gesprek eerst honderdduizend keer moet vertellen hoe het is gegaan en daarna honderdduizend keer moet vertellen waarom jij niet de perfecte kandidaat was. Aan de andere kant kan ik ook niet liegen als iemand aan mij vraagt hoe het solliciteren gaat en ik weet dat ik op gesprek moet. Dan vertel ik dat natuurlijk graag en vind ik het ook super leuk als diegene daarna nog even informeert.

Een snelle oplossing om van dit gedoe af te komen zou zijn: de eerste de beste baan aannemen die je in je schoot geworpen krijgt.
Maar zo werkt dat niet. Ten eerste: banen worden heden ten dage niet zomaar in je schoot geworpen. Ja prei-poot-banen misschien.
Ten tweede: bij het aannemen van een baan moet je ook nadenken over de gevolgen. Neem je namelijk een baan aan waarbij je moet werken op tijden dat je kinderen vrij zijn, dan moet je opvang regelen. Opvang kost geld en in mijn geval schuldgevoel als de kinderen veel (op de lange woensdag- en/of vrijdagmiddag) naar de opvang moeten. Of neem je een (tijdelijke) baan aan waarbij je beduidend minder gaat verdienen en wordt je daarna wéér werkloos dan krijg je nog maar 70% van dat mindere loon.

Wat ook vermoeiend is, is dat er mensen in je omgeving kunnen zijn die bovenstaande niet begrijpen. Die bijvoorbeeld maar niet willen snappen dat een werkloze moet bezuinigen. En dat een werkzoekende bezuinigd op bepaalde dingen en aan andere dingen wél gewoon geld uitgeeft. Dat zijn de keuzes die iemand maakt. Want je krijgt wel minder inkomsten als je een uitkering krijgt, maar je krijgt niet helemaal niks. Of die niet snappen dat je een bepaalde baan bij voorbaat afwijst met voor jezelf geldige redenen. 

Conclusie: voor mijn wallen is 't het beste dat ik snel een baan vind die aan mijn wensen voldoet! =)

Kinderpraat 22

Aanmelden
Iza en Evi moeten een keertje overblijven. Iza vraagt 's morgens bezorgd of ik hun ook aan heb gemeld. Ik antwoord bevestigend. Iza: 'En as ut euverbliéve aafgelaupe is den zet-se ôs zeker weer oét?'

Love
Evi heeft 2 hartjessnoepjes en ik moet haar vertellen wat erop staat. 'Op eintje sjteit 'hoi' en op dae angere sjteit 'love'. Love beteikent 'liefde'. 'Det weit ich', antwoordt Evi heel wijs.

Mistig
Evi trekt haar rolluik omhoog en concludeert dat het stoffig weer is

Vrij
Als Iza, Evi en ik in de voorjaarsvakantie een stuk hebben gewandeld komen we langs het kdv. Een groepje kinderen komt met een pedagogisch medewerkster naar buiten. We herkennen tussen de kinderen Fleur, een klasgenootje van Evi. 'Fleur haet gen vreej', concludeert Evi. 'Maar sjpeule op de bso is toch auch leuk?!', zeg ik. 'Jao', antwoordt Evi, 'maar Fleur haet gen vreej'.

Slapen
Evi, 's morgens bij ons in bed: 'Ich ving sjlape neet leuk'. Dus ik vraag waarom niet. 'Det mot de ganse nach!'.

Kapsalon
Iza wil later als ze groot is een eigen 'kapselsalon' hebben.

Broodje gezond
Iza vindt 'echte kaas' niet lekker. Alleen op een 'gezond broodje'.

Bugs Bunny
Evi kijkt naar 'Big Bunny'

Schinderspark
Evi gaat met de klas naar het 'Kinderpark'

Dinosaurus
Iza en Evi spelen een fantasiespelletje. Evi vertelt dat ze voor haar verjaardag een 'dieresaurus' heeft gekregen

Heilige Antonius

Dat liedje heeft vanaf donderdagmorgen 6 maart tot de maandag erop in mijn hoofd gezeten. De aanleiding is hoogstwaarschijnlijk het onwerkelijke, vreselijke bericht dat ons die morgen bereikte over het overlijden van een klasgenootje van onze jongste dochter die haar dappere één jaar lange strijd tegen kanker toch niet heeft mogen overwinnen. Op diezelfde morgen had ik het met iemand over de documentaire van Rowwen Hèze die woensdagavond op tv was en daarna zat 'Heilige Antonius' in mijn hoofd en het ging er niet gemakkelijk uit. Niet het hele lied. Slechts enkele regels. Het is net alsof 'de plaat bleef hangen':

'Heilige Antonius jahlahlahlahlah. Jahlahlahlahlah. Jahlahlahlahlah (dat stuk tekst ken ik niet uit mijn hoofd :))
Soms is ut baeter iets moeis te verleeze. Baeter verleeze den des-se ut noeit haes gehad'.

Omdat deze tekst vaak wordt gebruikt in rouwadvertenties heb ik momenteel ook deze associatie ermee.
En elke keer als ik de regels hoor in mijn hoofd denk ik erachteraan: maar waarom zou een gezin, een familie, een schoolklas een kind moeten verliezen?!
Ik snap de context van die laatste regels wel. En ik snap ook wel dat er situaties zijn waarin die regel opgaat. Als je gaat scheiden en je hebt met je ex een paar mooie kinderen dan ben je blij de relatie te verliezen in plaats van 'm nooit te hebben gehad anders zou je die kinderen niet hebben gekregen. Of als een vriendschap op een onprettige manier verbroken wordt waarvan je achteraf veel hebt geleerd. Dan ben je een ervaring rijker. Datzelfde geldt voor een baan die je aangenomen hebt maar die niet bij je blijkt te passen. Je doet een ervaring op waar je van leert dus zou je het niet hebben willen missen.
En dat je deze regels toe kunt passen bij het overlijden van een opa of oma dat begrijp ik ook nog wel. Deze mensen hebben vaak alles meegemaakt wat er mee te maken valt, ze hebben kinderen, kleinkinderen en als ze heel lang mogen leven hebben ze achterkleinkinderen en dan kun je zeggen: 'Het is goed zo'.
Maar dat geldt niet bij het overlijden van een onschuldig klein meisje. Want dat kan gewoon niet de bedoeling zijn. En toch gebeurt het.

Ik weet ook wel dat het geen zin heeft om je hier druk over te maken of over na te denken maar de waarheid is dat de oneerlijkheid over het weggerukte leven van deze lieve kleine meid en wat dat moet betekenen voor iedereen die haar liefhad het enige is waar ik momenteel (op stille momenten) aan kan denken.

Oordelen

'Als je werkloos bent dan grijp je toch elke kans aan die je krijgt?!'
'O, jij werkt om de hoek. Wat wil je nog meer?!'
'Ben blij. Je hébt tenminste nog werk'.

Zoiets zou ik zomaar hebben kunnen roepen in de tijd dat ik nog niet beter wist. Want mijn mening die ligt eigenlijk altijd wel klaar en ik ben vaak ook niet bang om die te geven. Maar soms slaat die mening nergens op en heeft iemand een reden om zo te doen, te zijn of om die bepaalde beslissing te nemen. En het is niet aan mij om dat te veroordelen. Toch doe ik dat vaak automatisch. En soms hoor ik dan achteraf dat er meer achter zit waar ik niks vanaf wist en waar ik ook eigenlijk niks vanaf hoéf te weten, gewoon, omdat het me niet aangaat. Dus heb ik me voorgenomen om toch wat voorzichtiger te zijn met meteen mijn mening klaar te hebben. Deze spreuken en een stuk uit een songtekst helpen daarbij:

'Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind. Always.'

'Before you start to judge me, step into my shoes and walk te life I'm living and if you get as far as I am, just maybe you will see how strong I really am'.

'You think the only people who are people
Are the people who look and think like you
But if you walk the footsteps of a stranger
You'll learn things you never knew'

Nóg een reden waarom ik me voor heb genomen om niet meteen mijn mening over anderen klaar te hebben is omdat ik zelf weer eens merk dat er mensen zijn, die net zo zijn als ik, en ook snel hun mening klaar hebben. Bovenstaande meningen onder andere, over het werkloos zijn of niet tevreden zijn met je baan. Nu ik zelf werkloos ben nadat ik 2 niet bevredigende banen heb gehad na elkaar kan ik zeggen dat het zo (voor mij) niet werkt.

Werkloos zijn is niet leuk. Maar weet je wat nog erger is? Een baan hebben met meer min- dan pluspunten. En dat is niet alleen voor mij niet leuk. Maar ook voor mijn gezinsleden is dat niet prettig. Zeker als je wéét dat het ook anders kan, dat er ook banen zijn met meer leuke dan slechte kanten. En als je dan in de positie komt dat (in mijn geval) de economische crisis voor de tweede keer toeslaat dan kijk je wel uit met het aannemen van banen. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Ook deze ezel niet.  

Mijn streven is nu om een baan te vinden waar ik me weer thuis voel en waar ik me jàren thuis kan voelen. Ook zit het niet in mijn aard om een baan aan te nemen bij een werkgever die op zoek is naar iemand voor de lange termijn, wetende dat dit niet is wat ik wil en ik dus verder blijf zoeken waarna ik na een half jaar mijn baan weer op moet zeggen. Dat stiekeme, oneerlijke gedoe, dat is niks voor mij.

Onderstaand staan een aantal punten die voor mij een minpunt zijn voordat ik überhaupt besluit te solliciteren:
* Ik heb geen relevante opleiding gevolgd of ervaring opgedaan aangaande te uit te voeren werkzaamheden;
* Het bedrijf verkoopt een product of dienst waar ik niks mee heb;
* Het bedrijf ligt te ver weg;
* Het bedrijf heeft (buiten de baas) geen of maar een paar personeelsleden;
* Het kantoor is slecht bereikbaar (midden in het centrum van een stad) waardoor de reistijd erg lang wordt.

Fair enough dacht ik zo.

Er kunnen ook minpunten ontstaan nadat ik op gesprek bent geweest:
* Ik heb geen klik met de leidinggevende;
* Het sollicitatiegesprek verloopt op een niet-prettige manier waardoor ik een negatief idee krijg van de werksfeer;
* De werkzaamheden zijn toch anders dan in eerste instantie in de vacature stond;

Een andere mogelijkheid is dat er nog minpunten ontstaan nadat je een goed en positief gesprek hebt gehad:
* De werkdagen sluiten niet aan bij mijn wensen waardoor de kinderen (veel) naar de buitenschoolse opvang moeten wat
        a) niet strookt met onze ideeën van het op de wereld zetten van kinderen;
        b) (veel) geld kost;
* De werkgever kan in de verste verte niet voldoen aan mijn looneis.
* Ik word een aantal weken aan het lijntje gehouden bij het maken van een beslissing tussen mij en andere kandidaten. Ook hierbij krijg ik een negatief idee van de werkhouding, die in dit geval niet strookt met hoe mijn werkhouding is.

Maar wat zijn voor mij dan pluspunten:

* De werkzaamheden sluiten grotendeels aan bij mijn opleiding of werkervaring;
* Het bedrijf verkoopt een interessant product of interessante dienst;
* Het bedrijf is niet al te groot;
* Het bedrijf ligt in de buurt;
* Het eventuele sollicitatiegesprek verloopt prettig en niet op een 'verhoor'-manier;
* Ik kan zoveel mogelijk werken op tijden dat de kinderen op school zijn of opgevangen worden door papa of oma;
* Mijn collega's zijn mensen met dezelfde bloedgroep en humor als ik.

Als een baan aan meer minpunten dan pluspunten voldoet solliciteer ik in dit stadium (het beginstadium) van mijn werkloos zijn, dus niet.

Maar het kan dus ook gebeuren dat een baan die in eerste instantie ontzettend leuk lijkt, nadat je op gesprek ben geweest toch niet meer zo leuk lijkt. Dat was vorig jaar het geval nadat ik geen enkele klik voelde met degene die mijn leidinggevende zou worden en het gesprek net een verhoor leek. Er scheen nog net geen felle lamp in mijn gezicht. Ik krijg dan een negatief idee van de werksfeer. Maar ook al verloopt een gesprek erg prettig (niet sollicitatiegesprekachtig maar heel informeel) en wordt in eerste instantie de keus bij jou neergelegd om aan te geven of je überhaupt interesse hebt en lijkt het dus alsof het iets gaat worden, zelfs dan kan het dus gebeuren dat ik voor mezelf beslis om, mocht een werkgever te besluiten mij aan te willen nemen, hiervan af te zien om één of meer van bovenstaand genoemde redenen. Een sollicitatiegesprek of het verloop van zo'n sollicitatieprocedure laten naar mijn idee namelijk duidelijk zien hoe een werkgever of een bedrijf te werk gaat en als dat niet strookt met mijn manier van werken of het omgaan met mensen dan krijg ik een negatief gevoel bij de baan.

En ik ben van mening dat het in dit stadium mijn goed recht is om een baan op voorhand af te wijzen met een voor mij goede reden of goede redenen. Ook al ben ik dan werkloos en afhankelijk van een werkgever die in mij een potentiële werknemer ziet. Ik weet wat ik waard ben en vooralsnog ben ik ervan overtuigd dat het de bedoeling is dat ik die baan waarbij ik mij thuis ga voelen ga vinden.

Dus, laat je door deze blog vooral niet tegenhouden met het doorsturen van vacatures waarvan je denkt dat die geschikt zijn voor mij! Ik vind het verschrikkelijk tof om van familie, vrienden, bekenden en zelfs onbekenden suggesties te krijgen van vacatures waarvan ze denken dat ik er geschikt voor ben.