Ode aan het campingleven

Yes! We mogen weer! Dat is elke keer mijn gedachte als onze 'Henk' op de oprit staat.

Henk is een caravan van het merk Fendt waarvan wij ons sinds begin dit jaar trotse eigenaren mogen noemen.
Henk is ondertussen 4x met ons op vakantie geweest. Ik wist al dat kamperen leuk was, maar samen met onze Henk is het helemaal een feest!

Het begint thuis al waar ik al onze kleding in de kastjes en kast kan laden in plaats van eerst te kijken of het in koffers of tassen past. Ongelofelijk hoeveel je kwijt kunt in die ogenschijnlijk kleine kastjes! Het bed maak ik al op, de koelkast zetten we aan en vullen we net als de keukenkastjes met eten, dus daar hebben we (de eerste dagen) geen omkijken meer naar.
Boeken, tijdschriften, spelletjes, kleurbenodigheden en wat Playmobil worden ook ingeladen (plaats 'det ut kaak!') en 'Henk' kan aangekoppeld worden.

Op vakantie begint het genieten elke morgen zodra ik de deur van de caravan open doe en het eigenlijk nog een beetje koud is. Dat lieg ik. Eigenlijk begint het 'genieten' als ik wakker word gemaakt door een 'kusje' van onze Blues die het elke nacht voor elkaar krijgt om op ons bed terecht te komen, en dan het liefste dwars tussen ons in met z'n billen richting één van ons.

Met m'n tas met douchespullen en kleding loop ik 's morgens naar het 'washok', ondertussen genietend de frisse ochtendgeur opsnuivend.

Daarna lekker buiten of in de voortent ontbijten waar het eigenlijk nog steeds een beetje 'ozelig' is, thuis zou ik echt nog niet buiten zitten. Ik vraag me dan op zo'n moment af: 'waarom eigenlijk niet?!'

Na het ontbijt maken we plannen voor de dag. Sowieso moet de hond uitgelaten worden, dus gewandeld wordt er elke dag. We proberen een camping uit te zoeken in een mooie omgeving, dus de wandeling is al een uitje op zich! En soms is een wandeling de enige activiteit van de dag en zit ik de rest van de dag in de 'praos' met een goed boek.

Als de camping een zwembad heeft en het weer laat het toe dan wordt er tussendoor nog even gezwommen en mag LINDA. mee naar de ligstoel naast het zwembad. Heerlijk!

Als het tijd is voor het avondeten kookt manlief op het buitenkookstel  of de bbq wordt aangezwengeld (ook of beter gezegd juist op vakantie hou ik niet van koken, daarbij heb ik geen idee hoe het kookstel of de bbq werkt met een gasfles).
Ook dan weer lekker buiten eten natuurlijk. Genieten!

'Zet de vuile vaat maar in de afwasmachine', is een standaard grapje. Er wordt de afwasbak mee bedoeld, waarmee 2 van ons 's avonds na het eten richting de centrale wasgelegenheid lopen.
Ouderwets afwassen met de hand is op de camping gewoon leuk.

Na het avondeten maken we weer een rondje met de hond. Staan we op loopafstand van een dorp, en is het er weer voor, dan gaan we even een ijsje eten of een terrasje pikken. Zo niet, dan genieten we van de prachtige omgeving van de camping. Zonsondergangen fotograferen is mijn hobby!

's Avonds spelen we lekker kneuterig met z'n allen een spelletje nadat we weer met de tas met douchespullen naar het 'washok' en terug zijn gekuierd.
Bij het spelletje hoort natuurlijk iets te knabbelen en een drankje.
Daarna ga ik weer verder in mijn boek.

Voordat we gaan slapen moet de gang naar het 'washok' weer gemaakt worden. Aangezien we proberen een camping uit te zoeken die niet te dicht bij 'de bewoonde wereld' ligt lopen we in het donker (bij onbewolkt weer) onder een prachtige sterrenhemel. Ook dan is het weer een beetje fris, maar op de camping voelt dat heerlijk.

En als we aan het einde van de vakantie Henk weer op de oprit zetten, genieten we weer van de hoeveelheid ruimte in ons eigen huis en dat we weer op onze eigen badkamer naar de wc kunnen gaan en kunnen douchen :-)

Oranjekoorts

Die is er niet dit jaar. Net zoals 2 jaar geleden. Ik weet al haast niet hoe het voelt, die oranjekoorts. De spanning. Dat 'we' moeten winnen. Max Verstappen bracht het gevoel even terug in 2016 toen hij in Barcelona in de Grote Prijs (zegt Olav Mol ook altijd, klinkt vreselijk) van Spanje redelijk tot tamelijk onverwacht z'n eerste overwinning in de Formule 1 behaalde. Toen zat ik ook op het puntje van m'n stoel en had ik spijt dat m'n oranje toeter op zolder lag. Want 'we' gingen winnen. En dan dat volksliedmoment toen: kippenvel.

Maar één zo'n race komt toch niet in de buurt van een EK of WK Voetbal. En doordat het dus nu al 4 jaar geleden is dat Nederland goed genoeg was om deel te nemen aan zo'n groot toernooi (en onze meiden toen 7 en 5 waren weten die dus eigenlijk helemaal niet hoe zoiets voelt. Die heerlijke spanning van met z'n allen in een oranje truitje compleet met oranje toeter, ratel en vlaggetje op de bank te zitten. En daarna op het puntje van diezelfde bank. Waarvan je hopelijk een paar keer op kunt springen om te juichen en te high-fiven (is dat een werkwoord?) omdat er een doelpunt is gemaak. Een verschrikkelijk mooi doelpunt met een beetje geluk. Wat je daarna nog honderdmiljoenmiljard keer terugziet.

Om die spanning een ietsiepietsie beetje te beleven vind ik het leuk om mee te doen aan een poule. Een WK-poule dit keer. Dan heb je in ieder geval de spanning of jouw voorspelling uitkomt. Ook al win je er gern flikker mee. Het gaat om de eer. Iza en Evi vinden het net als 2 jaar geleden ook weer leuk om de wedstrijden te voorspellen.

Hopelijk komt daar over 2 jaar dan weer de echte Oranjekoorts bij.

De Ortho

Laat ik beginnen met een waarschuwing. Aan al die mensen en ouders-van die nu nog niks met de orthodontist te maken hebben, maar die wel goed verzekerd zijn voor orthodontie en waartegen de tandarts ineens uit het niets zal zeggen dat het misschien wel eens tijd wordt om de orthodontist naar het gebit van hun kind te laten kijken. Want je wil toch het beste voor je schatje? Ja en wat doe je dan? Dan rij je 10 tot 20 km naar de orthodontist die je aangeraden wordt en laat je hem of haar eens kijken.
Met een beetje geluk vergeet de tandartsassistente de gegevens van je kind niet door te sturen zodat je al vrij snel aan de beurt bent.

Je krijgt netjes een bevestigingsbrief nadat de ortho-assistente je gebeld heeft om een eerste afspraak in te plannen waarin staat waar je voor je eerste afspraak moet zijn en wat je mee moet nemen. Ook zit er een foldertje bij met algemene informatie.

Maar dan. Dan begint het. Je krijgt bij je eerste afspraak meteen een A4tje mee met wat de hele toestand gaat kosten. Daar sla je steil van achterover, maar ach, de zorgverzekering betaalt. Boeien. Wat ze je niét duidelijk vertellen is hoe vaak je die 10 à 20 km naar ze toe moet gaan tuffen om je kind 1 minuut in die stoel te laten zitten waardoor zij weer een vette rekening kunnen sturen (naar de zorgverzekering). Ook vertellen ze niet hoe lang het duurt voordat die beugel (in het geval van onze oudste een RPE (een wat? Ja geen idee. Het moet haar bovenkaak verbreden, die is te smal ten opzichte van haar onderkaak) 'ns eigenlijk bevestigd gaat worden. Nee, ze leggen het behandelplan uit en zeggen daarbij wel dat er afdrukken gemaakt moeten worden en dat er ruimte tussen de kiezen gemaakt moet worden doordat er elastiekjes tussen gezet moeten worden maar dat je al 5x bij ze bent geweest voordat dat ding op de 6e afspraak geplaatst wordt, en dat ze 2x(!) een gipsafdruk moeten maken in een paar weken tijd (kâhtsjing) dát vertellen ze niet. Ook vertellen ze niet dat als één van die elastiekjes die de ruimte tussen de kiezen moet verbreden (die er een week in moeten blijven zitten) eruit valt, je daarvoor terug moet naar de orthodontist (10 à 20 km enkele reis!). Nee dat vertellen ze pas als die rotdingen erin zitten. En nee, de tandarts of tandartsassistente kan die handeling van het erin zetten van een nieuw elastiekje niet uitvoeren. En nee, ze kan ook niet het hele weekend zonder elastiekje want dan zou er misschien tijdens het zetten van de beugel niet genoeg ruimte zijn en dan kan de beugel niet geplaatst worden. En dat wil je natuurlijk niet. Nee dat wil je niet.

Wat ze ook niet nodig vinden om erbij te vertellen is dat nadat de ERP geplaatst is je nog ff 2x in 1week terug moet komen zodat eerst de assistente en daarna de orthodontist kan controleren of je wel goed hebt gedraaid aan die beugel zodat deze goed staat. Elke keer begint de orthodontist weer over 'fase 2 de plaatjesbeugel'. Die levert natuurlijk meer geld op dus daar stuurt ze elke keer op aan. Als je dan opmerkt dat Iza's tanden die netjes recht stonden ineens naar voren staan en ze dus goed zijn in het maken van hun eigen werk, dan kijken ze je als een botsauto aan. Die tanden staan weer recht trouwens, die ERP doet rare dingen met een gebit! 

Daarna krijg je wat ruimte. De ERP mag z'n werk doen en ze laten je 8 weken met rust. Dan even een kleine controle (1 minuut in de stoel, 15 km gereden, belangrijke les op school gemist met een beetje pech!) en dan mag je weer 8 weken aanmodderen met je beugel. Dan kom je weer op controle bij de assistente die na 5 seconden in je dochters mond te hebben gekeken zegt dat je over 3 weken weer terug mag komen, dan kan de orthodontist even kijken en dan wordt dan bepaald wanneer de beugel eruit mag.

Vandaag was die dag. De ortho kijkt 10 seconden. En dan gaat de assistente even aangeven hoe het dan bij de volgende afspraken verder in z'n werk gaat. Ho. Wacht even. 'Afspraken'? Als in 'meer dan 1'? Jup. Over 2 weken gaat de beugel eruit en tijdens diezelfde afspraak (jaja!) maken ze een gipsafdruk. Een week later krijgt ze weer elastiekjes. En weer een week later krijgt ze de TPA (een stangetje) om de breedte van de kaak zo te houden. Als we zo ver zijn, zijn we 14 keer de brug over gecrosst naar de orthodontist. Maar dan zitten we in de zogenaamde retentiefase (aldus het algemene foldertje) en is nog maar enkele keren per jaar controle nodig gedurende 2 à 3 jaar. Kunnen ze dan ook mooi in de gaten houden wanneer Iza al haar tanden gewisseld heeft en ze aan die tweede fase (de plaatjesbeugel) kunnen beginnen. De orthodontist weet nog niet dat Iza geen plaatjesbeugel krijgt. Haar tanden staan recht genoeg.
Misschien moet ik haar dat de volgende keer toch maar even duidelijk maken.

Op mijn opmerkingen tegen het secretaresseachtige poppetje dat ik het jammer vind (dat zei ik niet, jammer, maar dat bedoelde ik natuurlijk wel) dat dit niet fatsoenlijk wordt gecommuniceerd kreeg ik de vriendelijke (echt vriendelijk, die meid kan er ook niks aan doen) reactie 'dit is nu eenmaal de procedure'. Ja dat snap ik. Maar COMMUNICEER die. Nu zijn we 10 maanden verder voor iets waarvan vooraf gezegd werd dat het 5 maanden zou duren en waarvan nergens is aangegeven dat je er 14x 13 kilometer (enkele reis!) voor moet reizen.

Dus. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Staan de tanden recht, maar niet perfect recht? Laat je niks aanpraten door je tandarts of orthodontist. Een beetje een afwijkend gebit is toch veel leuker dan een perfect gebit?!

Van Die Mensen Die

'Van Die Mensen Die' is een Facebookpagina en Twitteraccount met daarop omschrijvingen over 'Van Die Mensen Die' bepaalde typische dingen zeggen of doen en daar zitten vaak herkenbare omschrijvingen tussen! Niet alleen herken ik mensen uit mijn omgeving, maar vaak ook mezelf.

Zo kwamen ze laatst met de omschrijving: Van Die Mensen Die een mail sturen met alleen tekst in het onderwerp. Herkenbaar! En not done. Vind ik.

Heel herkenbaar wat betreft mezelf was de omschrijving: Van Die Mensen Die meegaan naar Walibi maar niet in achtbanen durven. Nu ga ik niet naar Walibi, maar er staat wel een uitje naar Toverland op de planning. Zonde van het geld eigenlijk, wat mijn persoontje betreft.

Wat ik ook doe is het hele zuivelschap doorspitten op zoek naar het pak melk (of yoghurt of yoghurtdrink of doos eieren) met de hoogste houdbaarheidsdatum. Is dat iets typisch?

Oh, ook vreselijk: Van Die Mensen Die meer dan drie puntjes achter elkaar zetten............. En dat geldt wat mij betreft ook voor vraagtekens en uitroeptekens!!!!! Eén exemplaar dekt de lading ook wel hoor.

En ben je geen 'maedje' meer als je boven de 40 bent? 😟 Van Die Mensen Die een groep vrouwen met een gemiddelde leeftijd van boven de veertig aanspreken met 'meiden'. Met mijn 36 jaren ben ik dat dus nog wel. Fijn :-)

Van Die Mensen Die 'chips' zeggen in plaats van 'shit'. Ik prefereer een welgemeende 'GOD-VER-DOMME'. Met chips heb ik niks. Alleen om te eten.

Waar ik me ook vaak schuldig aan maak: Van Die Mensen Die als ze meer dan één Whatsapp-geluidje uit je telefoon horen komen 'Zo, populair!' roepen en Jeuk erger vinden dan pijn.

Voor mij totaal onherkenbaar en dus grappig: Van Die Mensen Die op een veerpont hun fiets op slot zetten. Doen mensen dat dan?

Dit moest ik zondag ook doen op de wandelroute in het bos in de buurt van Sprundel toen op slechts één plaats prullenbakken te vinden waren en Blues het nodig vond nét nadat ik daar het eerste zakje had gedump, nog een keer een hoop te draaien: Van Die Mensen Die na het uitlaten van de hond het volle zakje thuis pas weggooien.

En ja, ook ik heb lange tijd Reinout Oerlemans 'Arnie' genoemd. Zeker als ik de laatste roddels met mijn oma van 90 besprak :-)

Ook zoiets typisch: Van Die Mensen Die als ze een sirene horen, naar iemand wijzen en roepen: 'Hem moet je hebben!'. Dat gebeurt ook altijd bij nieuwsmeldingen over ongelukken die zijn gebeurd, of inbraken. Dan gaan mensen elkaar lopen te taggen en vragen 'Kon je het weer niet laten', of iets in die geest. Supernietgrappig.

Van Die Mensen Die hun horloge aan de binnenkant van hun pols dragen. Best typisch inderdaad. Net als het horloge óver de mouw van hun trui dragen. 'Dat zit toch niet lekker?', denk ik dan altijd.

Aan deze ben ik ook schuldig: Van Die Mensen Die acht soorten thee in huis hebben, maar geen gewone. Ik heb laatst toch maar een doosje gekocht. Je hebt namelijk Van Die Mensen Die alleen gewone thee lusten. Ik kan me er niks bij voorstellen. Ik vind het bijvoorbeeld echt vervelend als ik in een horecagelegendheid thee bestel en ik krijg 'gewone' thee. Of ik krijg gewoon een zakje zonder dat ik zelf mag kiezen. Heel vreemd.

Zijn er echt mensen die beweren dat ze hun baan niet opzeggen als ze de loterij winnen? Mensen die 'eigen baas' zijn zeker. 

'Van Die Mensen Die verstuurd vanaf mijn iPhone'. Jaaaa. Ook zoiets typisch! Op mijn Samsung kan ik bij mijn e-mail aangeven dat ik 'Verstuurd vanaf mijn Samsung' niet standaard onder mijn verzonden e-mails wil zetten. Heeft iPhone die mogelijkheid niet? Of denken mensen tof te zijn als ze eronder hebben staan dat ze een iPhone hebben?

Persoonlijk heb ik niet echt een hekel aan het woord 'gezellie' (wat dan ook wel weer als typisch gevonden kan worden :-)). Maar ik ken bepaalde iemanden die dat woord echt niét kunnen lezen of horen. En dan heb je van die mensen die het nooit gewoon gezellig hebben, maar ALTIJD 'gezellie'.

Deze Facebookpagina slaat wat mij betreft ook de spijker op de kop met: Van Die Mensen Die je op Facebook vragen om dit bericht te delen als ook jij van je ouders houdt. Ook walgelijk met 'zonen/dochters/huisdieren' in plaats van ouders. Want? Als je dit niet deelt, hou je niet van ze? Tssss.

Ik ken ze niet, maar zijn er echt mensen die afgekoelde koffie opwarmen in de magnetron? Of bij het tandenpoetsen hun hoofd bewegen in plaats van de tandenborstel?

Zelf kan ik ook verschillende 'Van Die Mensen Die's verzinnen. Van Die Mensen Die alles wat hun kind vertelt heilig geloven en doorvertellen alsof het een zekerheid is. En Van Die Mensen Die zaken waarvan ze zelf hebben bedacht dat het wel eens zo gebeurd zou kunnen zijn verder vertellen alsof het daadwerkelijk zo gebeurd is. Ook heb je Van Die Mensen Die niet kunnen koken (pomtidomtidom) maar daar wèl eerlijk over zijn. Of Van Die Mensen Die gaan lijnen door bepaalde voedingstoffen niet te eten omdat dat slecht voor je zou zijn maar ondertussen wel andere vette dingen veelvuldig achter hun kiezen werken. En Van Die Mensen Die een exemplaar (of meerdere) van hun tijdschriftabonnement bewaren totdat ze op vakantie gaan: ik! Er zat straks een nieuwe LINDA. in de brievenbus die lekker moet wachten tot de meivakantie.

Hup, de laatste dan, want ik kan hierover bezig blijven: Van Die Mensen Die toch even proberen of ze ook iets door zo'n verrekijker voor toeristen kunnen zien, ook al gaan ze er geen muntje in gooien. GUILTY!

Nieuwsgierig naar meer? https://www.facebook.com/VanDieMensenDie/

Recepten lezen voor dummies

Bestaat er zo'n boek? 'Recepten lezen voor dummies'? Daar ben ik namelijk al jaren naar op zoek. Ik ben namelijk zo'n dummie. Qua recepten lezen bedoel ik dan. Recepten voor warme gerechten daar waag ik me niet eens aan. Ik hou niet van koken (zwak uitgedrukt). En als ik een ingrediënt zie staan waarvan ik niet weet wat het is, laat staan waar dat ergens in de supermarkt staat dan blader ik al verder.
Maar een taartgebakachtig iets wil ik nog wel eens maken en ik loop ALTIJD tegen dingen aan waarover ik volgens mij gewoon te ver nadenk ofzo.

Neem de volgende aanwijzingen:

- neem iets minder dan de helft: ik vind dat lastig inschatten. Ik ben geen kooktalent en ik wil dus gewoon het recept volgen en niet hoeven constateren dat iets op een gegeven moment nog te droog is of te nat of te zout of te zoet want dan heb ik geen idee hoe ik dat recht kan trekken.
- grof gehakt: hoe grof is grof?
- klop de slagroom stijf: hoe stijf is stijf? Ik weet dat je slagroom ook te ver door kunt kloppen. aaarrgggh!
- iets meer dan 1 kilo witmeel: definieer 'iets meer'
- niet afgestreken maar met een flinke kop erop: hoe flink is flink?
- zorg voor een opstaand randje: hoe hoog moet dat randje zijn dan?
- twee theelepels oploskoffie: als in koffie gemaakt met heet water? Of alleen de oploskoffie waarvan je met heet water nog koffie zou moeten maken?
- roer de mascarpone een beetje los: hoeveel beetje is een beetje?
- binden met maizena, evt. een handje vol rijst erin (in de beschrijving van de bereiding en niet in de opsomming van de ingrediënten): als ik boodschappen ga doen kijk ik bij de ingrediënten wat ik nodig heb. Dan lees ik niet het hele recept door.

Vanmiddag heb ik me er maar weer eens aan gewaagd en heb ik twee taarten gemaakt. Wat betreft één taart begon het al meteen goed. Ik had alle ingrediënten klaar staan en ik las het recept (nogmaals, want voordat ik het uitprint wil ik zeker weten dat ik dit kan maken en dat ik weet dat ik alle ingrediënten in de supermarkt kan vinden) en kwam ik uit bij '2 el witte rozijnen, minimaal een uur tot maximaal een dag in rum, witte wijn of water geweekt'. Godnondeju! Nee, ben maar niet bang. Ik weet dat 'el' eetlepels betekend. Maar die rozijnen! Die zaten uiteraard nog keurig in hun verpakking want die had ik een half uur geleden gekocht. Nu moesten deze rozijnen in een appelkruimelkoek waar 1,5 kilo appels in moest die ik allemaal nog moest schillen dus met dat uur weken zou het wel goed komen. Maar ik vind een uur óf vierentwintig uur wel een aardig verschil.

Maar goed. Rozijnen (bruine trouwens. Ik kon geen witte vinden bij de Lidl. De Jan Linders had ze wel maar toen had ik die bruine al) lagen te dobberen in een kommetje water dus ik kon gaan beginnen met de bodem van de kruimelkoek. Alles gekneed en klaar om uit te drukken over de bodem van de bakvorm. Heb ik ineens een stuk bakvorm over! Het recept had het over een bakvorm van 31x20 cm. De Action had er alleen maar 1 van 37x33 die je uit kunt schuiven tot 52 cm. I did not think this through. Ik moest 'iets minder dan de helft' van het kruimeldeeg apart houden om daarna bovenop te doen. Dat ligt dus nu gewoon op de bodem. Na het schillen van de appels kwam ik uit bij de volgende stap: 'meng met de overige ingrediënten'. Nondeknetters! Noem gewoon nog even op welke dat zijn. Dadelijk mis ik er één! Pfffff.

Verder met de koffietaart. Ook hier weer een 'opstaand randje'. En slagroom die stijfgeklopt moet worden waarna deze gemengd moet worden met mascarpone die je 'een beetje' los hebt geklopt (met die twee theelepels oploskoffie, ik heb gekozen voor de koffievariant. Niet alleen het 'poeder'.)

En nu is het wachten tot morgen. Dan weet ik pas of het gelukt is. Maar ik denk dat de koffietaart uit elkaar gaat vallen zodra ik die aansnijd (de bodem was erg los), maar goed, in de buik gaat het ook kapot. En de appelkruimelkoek daar gaan de appelstukjes vanaf vallen omdat ik niet genoeg deeg had voor een fatsoenlijk opstaand randje. Gelukkig heb ik ook nog een taart besteld. Daarvan weet ik zéker dat die gelukt is!

Politiek (2)

Ze staan weer voor de deur. Verkiezingen. Gemeenteraadsverkiezingen dit keer.

Een tijd lang had ik daar niks mee, zoals ik in 2012 ook omschreef in een blog: http://troelamama.blogspot.nl/2012/08/politiek.html

Maar sinds een paar jaar breng ik naast mijn stem in de landelijke politiek ook mijn stem uit voor wat betreft de gemeenteraad. Nog steeds interesseert politiek me niet heel veel, maar net genoeg om te vinden dat ik mijn stem uit moet brengen.

Wat me opvalt bij de gemeenteraadsverkiezingen is dat de landelijke politiek ook loopt te lobbyen om stemmen op hun partijen te krijgen. Terwijl elke gemeente toch haar eigen zaken heeft die ze belangrijk vindt en die meestal niks met de speerpunten van de landelijke partijen te maken hebben. Dan probeer je toch gewoon zieltjes te winnen door te hopen dat burgers jou het sympathiekst vinden en in hun gemeente op jouw partij gaan stemmen of op jouw partij gaan stemmen omdat ze dat bij de landelijke verkiezingen ook doen? Dan gaat het toch niet meer om waar een partij voor staat wat jóuw gemeente betreft. Want ze kunnen op de landelijke tv niet gaan verkondigen wat de speerpunten van het CDA van gemeente Beesel zijn. En lokale partijen, waar er in sommige gemeenten meer van zijn dan aftakkingen van landelijke partijen, die kunnen niet meedoen aan zo’n grote wervingsactie. Maar aan de andere kant: dat lijkt ook niet nodig te zijn. Veel mensen kiezen juist voor een lokale partij, omdat ze deze dichter bij de burger vinden staan. Dus hoeveel zin hebben die wervingsacties van de landelijke partijen dan ’s eigenlijk?

Wat mij ook opvalt aan gemeenteraadsverkiezingen is dat veel mensen stemmen op iemand die ze persoonlijk kennen, ongeacht of die persoon verkiesbaar is bij een partij die punten hoog in het vaandel heeft staan die zíj ook belangrijk vinden. Zo werd mij in de tijd dat ik nog niet stemde voor de gemeenteraad gevraagd, door iemand wiens echtgenoot verkiesbaar was, op wie ik ging stemmen. Op mijn antwoord dat ik niet ging stemmen werd verontwaardigd gereageerd dat ik op haar echtgenoot moest stemmen en dat als ik niet ging stemmen ik niet mocht zeuren over wat ik vind dat niet goed gaat en veranderd moet worden. Helemaal gelijk in. Maar op dat moment had ik niks te zeiveren. Dus dat gaf ik aan. Toen werd geopperd dat ik dan maar een machtiging af moest geven zodat zij met mijn stemkaart op haar echtgenoot kon stemmen. Ongelofelijk. Dan schiet je je doel toch voorbij?! Helemaal omdat deze persoon waar ik op zou moeten stemmen puur verkiesbaar was zodat hij een korter lijntje had met de gemeente, dat zou dan weer handig zijn voor z’n bedrijf. Ik heb na dit gesprek nog net niet een verkiezingsposter met het mörf van iemand uit een andere partij voor ons keukenraam gehangen als ‘waers’ statement.

Toch zie je dit ‘stemmen op een bekende of familielid’ elke verkiezingen weer terugkomen. En op zich is het ook wel begrijpelijk. Maar straks hebben we in de lokale politiek allemaal mensen in de gemeenteraad zitten die we persoonlijk kennen en zeuren we ondertussen over zaken die veranderd moeten worden, maar dat heeft de partij waar wij, door op onze bekende te stemmen, niet op z’n lijstje staan om aan te pakken.

Maar goed. Zo gaat het natuurlijk al jaren. Vriendjespolitiek is van alle tijden 😁

Nationale Complimentendag

Vandaag is het Nationale Complimentendag. Blijkbaar. Best wel triest dat daar een dag voor in het leven moet worden geroepen. Maar dat geldt voor meer van dat soort 'speciale dagen'. Te beginnen bij Valentijnsdag. Maar wat dacht je van de Internationale dag van het potlood (30 maart), Dag van de Komkommer (1 juli), Wereld Chocoladedag (13 september) (dat is het bij mij elke dag trouwens) of Internationale Dag van de Cheetah (13 december)? Wat 'vieren' we precies op dit soort dagen?

Maar even terugkomende op Nationale Complimentendag, wat ik me straks afvroeg: als je de hele dag na loopt te denken over dat je complimentjes moet geven hoe gemeend is een complimentje dat je vandaag geeft dan?🤔

Toch is deze dag niet verkeerd. Het laat je er in ieder geval over nadenken. Complimentjes krijgen is namelijk fijn. Maar vlak de blijheid van een complimentje géven ook niet uit! Superleuk als je ziet dat iemand blij wordt als jij uit het niets zegt dat je zijn of haar nieuwe schoenen echt supertof vindt of dat je vindt dat hij of zij altijd zo goed kan luisteren of altijd zo positief is.

Ik denk dat we met z'n allen veel meer complimentjes kunnen geven dat dat we nu doen. Vooral wij vrouwen. Vrouwen zijn vaak afgunstig. Als A. een nieuwe auto heeft, die wij ook wel willen hebben, dan zullen we vaak geen complimentje geven maar eerder tegen B. zeggen hoe lelijk die kleur van de nieuwe auto van A. is dan dat we tegen A. zeggen dat we haar nieuwe auto tof vinden, laat staan er eerlijk bij zeggen dat wij ook wel zo'n auto zullen willen hebben.

Missie: meer complimentjes geven dus. Maar wel gemeend. Al is het maar om onze kinderen te laten zien hoe fijn dat is: complimentjes géven. Want ik zie en hoor met eigen ogen hoe lelijk sommige kinderen bij onze meiden op school kunnen reageren op bijvoorbeeld een nieuwe gymtas of nieuwe schoenen: *vies gezicht trekt* 'Is dàt je nieuwe gymtas?!'

En? Ben je nu ook na aan het denken of je vandaag een complimentje hebt gekregen en of dat gemeend was of niet? :-)

Ik kreeg straks dit te horen: 'Weet je? Jij bent best oké'. Wat mij betreft een tof compliment😁

De Luizenmoeder

Ik ben fan. Al vanaf aflevering 1. Vooral van juf Ank. Maar ook van Ursula. Want oh wat is die moeder herkenbaar! Natuurlijk vind ik mezelf vooral niet zo erg als Ursula😌. Maar ook ik vind vanalles van (bijna) alles en dus natuurlijk ook van zaken die met school te maken hebben. Op hoge poten naar de directeur stappen doe ik niet, maar alleen 'aan de poort' staan zeuren past ook niet in mijn straatje. Dus ik waag weleens een mailtje aan de juf, de teamleidster of de directeur over één of ander iets waarvan ik vind dat er gerust iets over gezegd mag worden. Het Kerstdiner bijvoorbeeld, waarvan mijn irritatielevel nog altijd stijgt als ik eraan denk. Of hoe vervelend het was om bij het helpen met de Koningsspelen te moeten constateren dat 'mijn groepje' ruim een uur voordat het afgelopen was al klaar was met alle spelletjes die gespeeld moesten worden. Dat zie ik ala input waar ze het jaar erop iets mee kunnen. Het jaar erna waren de kinderen weer ruim voor het tijd was voor de lunch klaar met het spelonderdeel trouwens🤔. Ook kan ik niet anders dan eerlijk zijn als mij tijdens een ouderpanel om mijn mening wordt gevraagd over het één of ander.

Het wc-rolletjesgebeuren uit aflevering 1 vind ik best herkenbaar al had ik hier specifiek nog niet over nagedacht en gaat me dit ook wel wat te ver. Maar ook het surpriseknutselen en het idee dat jouw kind (met jouw hulp) helemaal zijn of haar best zit te doen om iets moois te maken en misschien van een ander kind een 'knommel' terugkrijgt (waar dat kind helemaal alleen ook vast haar best op heeft gedaan) omdat haar vader en/of moeder her kind niet helpt met knutselen. Misschien niet omdat ze dat niet willen, maar omdat ze oprecht vinden dat het door het kind zelf gemaakt moet zijn. Ik deel daarin de mening van Ursula dat een kind een surprise nog niet alleen kan knutselen. In de Luizenmoeder een kind uit groep 3, maar zelfs bij ons op school, onze dochter in groep 7 niet.

Waar ik nu eigenlijk op zit te wachten is dat we de gesprekken van de moeders aan de poort te zien krijgen waarin de moeders zich nog kinderachtiger gedragen dan hun kroost. Dat je ze ziet stoken in de vriendschappen van hun kinderen.

Ook zou ik graag willen zien hoe moeders de verhalen die hun kinderen vertellen als waarheid staan te verkondigen aan diezelfde poort. En volhouden dat iets écht zo gebeurd is. Maar dat je dan al hebt gezien dat een kind van iets dat gebeurd is, z'n eigen waarheid maakt en dat zo thuis vertelt. En hoe ze hun kind constant een hand boven het hoofd houden: 'Mijn Marie-Louise?! Die zou zoiets nóóit doen!'

Wat ook best aangehaald mag worden is dat het altijd dezelfde moeders en vaders zijn die helpen als school hulp nodig heeft met activiteiten en dat daarbij altijd ouders die je haast nooit ziet helpen het meest staan te zeuren over wat er allemaal niet goed gaat bij activiteiten. En dat er ouders zijn die bijna nooit naar ouder- of andere infoavonden komen maar zich wel (weer aan die poort) vanalles afvragen waarover info is gegeven op één van die bewuste ouderavonden. En dat het altijd dezelfde ouders zijn die bepaalde e-mails blijkbaar niet ontvangen.

En dan lijkt het me ook leuk als we te zien krijgen hoe (vooral) meiden in de bovenbouw al net als hun moeders kleine bitchjes zijn. Ze moeten het toch ergens van leren hè? Alhoewel sommige kleuters er ook al wat van kunnen😱

Dus wat mij betreft wordt juf Ank volgend schooljaar verplaatst naar de bovenbouw en mag ze met deze pré-pubers én hun vaders (en vooral) moeders dealen.

Ik verheug me nu al op al dié herkenbaarheid!

De Slet

Naast 'de Rav' ('Toyota RAV4' red.) zijn wij ook nog in het bezit van een Toyota Starlet van een jaar of 30 oud, door ons liefkozend 'de Slet' genoemd (Starlet-Starslet-Slet, logisch toch?).

Ik zeg wel 'zijn wij in het bezit' maar eigenlijk is de Slet van Nico. Hij mag er altijd in naar het werk rijden. En ik mag met de Rav. Want àls er overdag kinderen vervoerd moeten worden dan ben ik de chauffeur (vraag niet wat voor één). Ook doe ik de boodschappen. Zonder riemen achterin en met een kleine kattenbak dus niet geschikt voor dagelijks gezinsgebruik. Logische verdeling dus.

Maar soms dan is de Rav bij de garage voor een onderhoudsbeurt of om schade te maken. Zo ook nu. De Rav moet gefixt worden. Hij heeft een 'beetje' schade aan de bijrijderskant. Hoe dat komt en wie dat veroorzaakt heeft is verder niet relevant voor deze blog 😌🙄🤔 *pomtidomtidomtidom*

Rav niet op de oprit betekent dat ik in de Slet mag rijden. Elke keer als dat het geval is moet ik Nico weer even vragen hoe dat ook alweer zit met de choke en eerst even gas geven enzo. Nico vertelde het me gisteren weer even: Eerst even het gas indrukken en dan moet de choke half of voor driekwart uitgetrokken worden. Ik deed m'n best heel wijs te kijken maar had nog altijd geen idee hoe ik weet dat ik die choke half uitgetrokken heb. Maar dat is al die andere keren ook geen probleem geweest.

Dus vanmorgen heb ik me, nadat ik de voorruit ijsvrij had gemaakt geïnstalleerd in de Slet. Gas 1x ingedrukt. Choke stuk uitgetrokken 'dit zal wel half zijn' en starten...ff aan en bam! Uit. Shit. 'Nog maar eens proberen?...Maar dadelijk verzuip ik 'm...Maar ja ik moet toch op het werk komen'. ff interessant met de choke geknommeld, toch nog maar eens geprobeerd: weer niks. ff Gewacht en nog eens geprobeerd. Ondertussen stond ik met de voorste wielen al van de oprit af op de stoep en heb ik Nico maar even gebeld: tring tring. Hij nam op met: 'Krijg je de auto niet gestart?' Ehhhh. Juist.

Nico moest op weg naar z'n werklocatie toch langs huis en kwam to the rescue met werkbus, aanhanger én collega. Ik stond braaf te wachten. Langs de Rijksweg. Altijd leuk. Nico ging zitten, liet me zien hoe ver 'de choke half uitgetrokken is (ik weet het nog steeds niet) draaide de sleutel om en hoppa: hij deed het. Zal je altijd zien. Ondertussen stond z'n collega me enigzins medelijdend aan te kijken: 'Ocherrum dat ze zo dom is dat ze niet eens weet hoe een choke werkt' en in datzelfde bedrijf komt de buurman langs die zich dat tafereeltje al van een afstand had lopen te beklotsen en tegen mij zegt: 'Hij doet het gewoon hoor!' En was Nico's conclusie: 'Dan had je 'm toch al verzopen'.

En morgen en donderdag mag ik weer met de Slet! Wat zal ze blij zijn met mij :-)

Prietpraat 57

Dikke buik
Een juf bij Iza & Evi op school is zwanger. Iza vertelt dat ze al een beetje een dikke buik krijgt. Ineens krijgen Iza & Evi het over tweelingen. 'Maar good det de juf genne twiëling krieg', zegt Iza, 'den zou ze zonne dieke boek kriége det ze öm zou valle want dao haet ze vuls te dunne bein veur'.

Spuiten
We hebben een tentje voor Iza & Evi gekocht. Een groene. Daar is Evi het niet mee eens. Zij wil een blauwe. Want dat is haar lievelingskleur: 'Ken Ruud dae neet spuite? Dae haet toch ouch miene crossfiets gespaote?'

Vriendje
Evi houdt haar boek, waarin ze bijna niet kan stoppen met lezen, voor Blues' neus: 'Kiék Blues wat ich al wiéd bön!'

Bezorgd
Als we 's avonds in het donker samen Blues uitlaten en een sirene horen vraagt Evi zich bezorgd af tot hoe laat het ziekenhuis eigenlijk open is. Want, zo constateert ze zelf, in het donker kun je niet zo goed zien en dan gebeuren er dus meer ongelukken.

Hakken
Op Radio 2 wordt een 'hakkûh-plaat gedraaid. Nico wil de kinderen laten zien wat 'hakken' is en zoekt een filmpje op op YouTube (het zelf voordoen is geen strak plan). Hij komt bij een Thunderdome-achtige plaat uit. 'Det is waal coole meziek zek!', concludeert Evi.

Bezorgd 2
Evi's vriendinnetje mocht voor het eerst alleen naar huis fietsen vanuit school. Volgens Evi vond haar vriendinnetje dat best wel een beetje spannend. 'Good oétkiéke hè?!', roept ze haar daarom na als ze ons voorbij fietst

Zeeland
'Ik weet waar we met de caravan op vakantie kunnen gaan!', zegt Evi ineens blij. 'Naar Nieuw-Zeeland! Dan kunnen we bij Corrie & Kees op bezoek!'

Klushulp
Evi's vriendje Kéano blijft lunchen. Ik opper dat Evi daarna wel even haar nieuwe kamer kan laten zien waarin Nico nog aan het klussen is. Kéano vraagt of Nico daar nog hulp bij nodig heeft. Hij is even stil en concludeert dan dat hij vooral goed is in slopen

Opgestaan is plaats vergaan
Evi staat op van de bank om haar tablet te pakken. Vervolgens draait ze zich om en ziet dat Blues ondertussen ook op de bank ligt. 'Eej!', zegt ze verontwaardigd tegen Blues, 'dao zat ich!'

Uitkijken
Ik laat Blues uit en Evi gaat mee op haar crossfiets. We lopen op een bospaadje als Evi ons in wil halen. Dan maakt Blues een overwachte beweging waardoor Evi uit moet wijken. 'Blues!', zegt ze geïrriteerd, 'kiék ens oét!'.

Prietpraat 56

Abonnement
Volgens Evi heeft Iza een Tina-abolloment

Bambi-ogen
Iza kijkt het Jeugdjournaal: 'Eej! Die haet ouch van die herte-dup!'

Buschauffeur
Tijdens het wandelen met Blues begint Evi over de bus die net langs rijdt. Ze concludeert dat de chauffeur wel èrg lang moet rijden als die bus van 's morgens vroeg tot 's nachts z'n route rijdt.

WIDM
Als Art Rooijakkers aan tafel zit bij Top 2000 a gogo zegt Iza: 'Die doet echt àltijd mysterieus hè?'

Playstationnen
Evi speelt Grand Theft Auto V. Op haar eigen manier: beetje rondlopen en rondrijden. 'Dao zit mien vrouw', zegt ze tegen mij. 'Die ken waal zitte en ligge. Ich ken det neet. Ich ken allein maar laupe'. Haar personage is een donkere man van midden 30.

Playstationnen II
Evi speelt nog steeds GTA V: 'Ich gaon ff nao ut ziekehoes want emus haet mich geslaon'.

Playstationnen III
De dag erna gaat Evi weer de stad verkennen in GTA V: 'Papa wets do wao un bushalte is?'. Ze heeft met haar personage een bus gepakt om mee rond te rijden. 'Alle miense zien sjoéw', zegt Nico, 'ömdes do die bus haes gejat'. Evi antwoordt verbaasd: 'Maar ich doon verder nieks!'

Geheimpje voor Blues
Evi gaat een tekening maken voor Blues en laat mij zien wat ze tot nu toe getekend heeft: een heel groot hart. Maar ze waarschuwt me wel: 'Neet aan Blues vertelle hè!'

Carnavalsiedjes
Evi: 'Carnavalsliedjes die zien zoé leuk!'
Ik: 'Waoröm zien die den zoé leuk?'
Evi: 'Die zien zoé bliej!'

Meisjeskleur
Ik wil een scherp nageltje van Blues even vijlen. Blues heeft dat in de gaten en heeft dus niet zoveel zin om naar me toe te komen. 'Ja waoröm pak 'se den ouch un roze viél?!', vraagt Evi

Twijfels

Met al mijn zelfkennis 😇 kan ik zeggen dat ik mezelf geen grote twijfelaar vind. In een winkel kan ik snel beslissen of ik iets wél of niet zal kopen. In tegenstelling tot sommige mensen die regelmatig spijt hebben dat ze nadat ze een tijd hebben staan wikken en wegen in de winkel dat ene kledingstuk toch niét hebben gekocht. Datzelfde geldt voor het kiezen van een gerecht op een menukaart. Ben ik zo klaar mee. Vooral als het op een kaart staat van een restaurant waar ik al vaker ben geweest. Dan weet ik zelfs thuis al wat ik ga bestellen: altijd hetzelfde namelijk😂. Als ik eenmaal weet dat ik iets lekker vind ben ik bang dat als ik iets anders ga bestellen, dat tegenvalt. Dat vind ik zonde😌.

Het uitzoeken van een restaurant om te gaan eten in bijvoorbeeld een stad waar je nog nooit bent geweest dat vind ik dan wél lastig. Dat heeft ook te maken met dat 'stel dat het niet lekker is' of 'stel dat er niks lekkers op de kaart staat'. Dat vind ik dan ook zonde. Laatst was ik met mijn musicalbestie in Den Haag waar we allebei niet wisten welke eettent een aanrader was voor onze lunch. Gelukkig had mijn medereiziger een handige app (Tripadvisor), wereldreiziger dat ie is😁, waarop je makkelijk kon zoeken naar o.a. eettentjes in de buurt. 'Happy Tosti', kwam als eerste naar voren. Dat klonk leuk! Dus daarom zijn we gaan eten. En het was niet alleen een leuke lunchroom, het was ook nog eens heel lekker. Een aanrader dus 😃.

Waar ik ook een hele tijd over heb getwijfeld is over of ik wel of geen bloeddonor zou worden. Belachelijk! Waarom zo lang twijfelen? Zoiets moet iedereen eigenlijk gewoon doen. Volgende week mag ik weer!

En waar zullen we in het carnavalsweekend eens op vakantie gaan? Dat vind ik ook wel lastig om te beslissen. Wij gaan heel graag naar Duitsland. Maar op de Veluwe, aan zee of gewoon een ander mooi gebied in Nederland is natuurlijk ook een optie. Twijfels, twijfels. Maar gelukkig hebben we nog 5 hele weken om hierover na te denken 😄

Zullen we een hond nemen of niet? Deze twijfel heeft een paar jaar geduurd. Welk ras het zou worden, daar bestond echter geen twijfel over. De Engelse Stafford is een fantastisch ras! Achteraf gezien is het goed dat we het nemen van de beslissing om ons gezin uit te breiden met een hond zo lang hebben uitgesteld. Blues kwam precies op het juiste moment. Als hij uitgelaten moet worden hoef ik niet twee kleine kinderen ook de jas aan te trekken omdat die mee moeten. Die kunnen gewoon lekker alleen thuis blijven. En dat geeft manlief en mij ook quality time om samen even bij te kletsen tijdens het wandelen met de hond.

'Zullen we een lekker stuk gaan wandelen?', vraag ik regelmatig op een zaterdag of zondag. Alleen komt daarna de vraag waar we dan zullen gaan wandelen. Mogelijkheden genoeg hier in de buurt of op een kwartiertje of half uur rijden. En met een aantal wandelkaarten in de kast wordt het maken van die keuze ook niet makkelijker. En ook daarvoor geldt dat wandelen waar je weet dat het fijn wandelen is, vaak de keuze is die weer gemaakt wordt. Net als met dat kiezen van een lekker gerecht in een bekend restaurant.😄

Wat bij mij ook regelmatig twijfels op heeft geroepen is de vraag of ik ergens wel wilde werken. Ik wist dan zelf eigenlijk al dat ik het niet wilde, maar het feit dat ik werkloos was voelde alsof ik daarin geen keus had. Maar als je tijdens een sollicitatieprocedure van één bepaald bedrijf een stuk of 4 keer te horen krijgt dat je 'dan en dan' iets te horen krijgt en dat gebeurt vervolgens niet en je dus aan de lungel (is dat ABN trouwens?😕) gehouden wordt, dan ben ik er snel klaar mee. Al helemaal als dat bij verschillende bedrijven gebeurt! Eigenlijk dus geen twijfel, maar de situatie maakt dat het voor mij leek dat ik die beslissing eigenlijk niet kón nemen. 

Ook nu zit ik weer in zo'n twijfelsituatie. Het heeft niks met betaald werk te maken, maar wel met iets waarvoor afspraken gemaakt moeten worden. Nadat ik op 28 oktober door een vriendin op een oproepje op Facebook gewezen werd waar schrijvende mama's werden gezocht, stuurde ik op 30 oktober een e-mail, want ik vind het superleuk om blogjes te schrijven! Daarop kwam twee weken later een reactie waarop ik meteen weer reageerde. Weer twee weken later had ik niks meer gehoord en besloot ik zelf nog maar een keer te mailen (op dat punt was ik er eigenlijk al klaar mee 😆). Een week later, op 30 november kwam er bericht. Ik mailde meteen terug en kreeg twee weken later weer een reactie waarop ik de dag erna reageerde. Ondertussen is het 5 januari en is er nog geen afspraak gemaakt om bij elkaar te zitten. Het spijkers-met-koppen-slaan-type in mij is hier natuurlijk dus al lang en breed klaar mee. Maar die blog-schrijvende-mama nog niet helemaal. Alhoewel die blog-schrijvende-mama ook wel weet dat die spijkers-met-koppen-slaan-madam al lang en breed gewonnen heeft. Blogjes kan ik ook via mijn eigen Blogger-profiel delen!

Dus dat is precies dat ik nu doe 😁