Kinderpraat 37

Telegraaf
Iza is bezig met haar spreekbeurt over 'Frozen'. Ze heeft 'm bijna af maar we zoeken via Google nog wat info over de nieuwe korte Frozen-film die in het voorjaar uitkomt. We vinden via Google een interessante link en klikken erop. 'Hee, det is van de Tegelgraaf', zegt Iza.

Arjen Robben
In het Jeugdjournaal wordt iets verteld over de 'Sporter van het jaar'. Iza vindt dat 'Aaije Robbe' dat moet worden.

Controleren
Evi en ik spelen 'Mijn eerste Rummikub'. Evi is aan de beurt. 'Zal ich ff controlere of-se get kens?', vraag ik als zij aan de beurt is. Een paar beurten verder vraag ik weer of ik even zal kijken of zij iets kan aanleggen of op tafel leggen. Evi antwoordt dat zij het zelf ook wel kan 'kontoleren'.

Vadertje en moedertje
Evi en haar vriendje Kéano spelen vadertje & moedertje. De zitzak wordt midden in de kamer gelegd en is het papa-en-mama-bed. Er worden kussens en een deken naar toe gesleept. In de tussentijd is Kéano eerst nog een poesje. En dan valt zijn oog op Evi's houten ridderzwaard: 'We kenne ouch riddertje sjpeule!', oppert hij. Maar Evi heeft daar geen zin in. Zij sjouwt ondertussen het poppenstapelbedje naast de zitzak en beslist dat ze elk een baby hebben. 'Dae van mich hèt Quinn? Moogs doe zelluf weite wie diene baby geit heite'.
Kéano ligt ondertussen in het bed waar Evi hem uit wil bonjouren omdat zij denkt dat hij nog altijd een poesje is: 'Nae, ich wil papa zien met ut zwaard in bed'.

Prima
Iza: 'Dae deej det primaar'.

Trots
Evi hoort na de zwemles dat ze vanaf de volgende keer haar drijfpakje niet meer mee hoeft te nemen. Als ze een paar dagen later 's morgens bij ons in bed kruipt en uiteraard liever vertelt dan slaapt, zegt ze ineens: 'Ich bön trots op michzelluf det ich ut pakje nimmer aanheuf!'

Vroeger
We spelen 'Monopoly Junior'. Iza wint en Evi en ik hebben verloren. Evi doet bokkig. Ik zeg dat ze niet zo simpel moet doen. 'Och, zegt Iza, 'zoé deej ich vruuger ouch as ich verlaore had'.

Duidelijke vraag
Evi vraagt hoe laat het is. Ik antwoord dat het bijna twee uur is. Evi reageert op een dûh-toontje: 'Ich wil neet weite wie laat ut bíjna is! Ich wil weite wie laat ut nó is!'

Grapje gemaakt
Evi: 'Ich heb un grapje gelaote'.

We wish you a merry Christmas
Nadat we de kerk uitlopen waar het kinderkoortje ons net vals zingend en wel 'We wish you a merry Christmas' heeft gewenst en we naar de auto lopen zingt Evi nog even verder: 'Ik wens jij een fijne kwisfeest'.

Kinderpraat 36

Verliefd (part 5)
Ik moet van Iza met de mama van Quint mailen om te vragen of hij verliefd is op haar. Zij is namelijk wèl verliefd op hem. Ze had het zelf al gevraagd maar hij zei 'nee' maar Iza weet zeker dat hij wél verliefd is op haar. Ik krijg van de mama van Quint het antwoord dat hij heel eerlijk gezegd ook verliefd is op Iza en hij vraagt of het nu dan 'aan' is. Ik vertel dat tegen Iza, die gilt dat het aan is en begint door de kamer te stuiteren: 
'Maar nemus in de klas wet det weej ut no den aan hebbe want weej hebbe ut thoés aangemaak!'

Wij
Evi is helemaal alleen aan het voetballen: 'Weej zien Nederland ik!'

Afgezakt
Evi's broek is 'opgezak'

Sterretjes
Als we op een donderdagavond de garage uitlopen en de auto in willen stappen om naar de zwemles te gaan concludeert Evi, al omhoogkijkend naar de donkere lucht: 'Ao, no kenne we Len (dit jaar overleden klasgenootje) en oma (ook dit jaar overleden) neet zeen'. Ik kijk omhoog en beaam dat het het inderdaad erg bewolkt is. 
'Welke oma bedoel-se eigelik?', vraag ik dan. 
'Oma Remung (die de laatste 5 jaar van haar leven in Reuver woonde)', antwoordt Evi op logische toon. 
Verbaasd vraag ik: 'En oma Steijl dan?' (ook dit jaar overleden).
Evi antwoordt met hetzelfde logische toontje: 'Det sterretje zuus-se in Tegele'.

Focaccia
Evi vind 'fantazzia-brood' lekker

Robot
Volgens Evi wilde een klasgenootje zijn 'roompot' over haar brandweerwagenladder laten lopen

Kale kop
Evi en ik doen 'Wie is het?'. Evi vraagt: 'Haet dae van dich kale haor?'

Nurf
Tijdens het ontbijt vertelt Iza dat haar klasgenootje ook een 'nerf' (spreek uit als nurf) gekregen heeft. 'Wat is det?!', vraag ik. 'Un mörf is un gezich', antwoordt Evi wijs.

Kaneel
Het is vrijdag dus in plaats van fruit, wortel of tomaatjes mogen Iza en Evi een sultana of iets dergelijks mee naar school nemen. 'Wils do unne kaniël-sultana?', vraag ik aan Iza. Iza wil dat graag dus ik loop naar de voorraadkast om deze te pakken. Evi komt achter me aan: 'Hebbe we allein kamiël-sultana?'.

Sinterkerst
Evi speelt met de poppetjes van haar Little People-kribstal. Ze heeft de koningen vast: 'Ik zie een ster. Kom het is nog heel ver lopen'. Ze beweegt de poppetjes tot aan de kribstal en zingt dan: 'Daar wordt aan de deur geklopt'.

Sinterp(r)ietpraat

Leukste
Evi: 'Ich ving Sinterklaas ut leukste van alle Pieten'

Sinterklaas dûh
Op tv kondigt Dieuwertje aan welke onderwerpen die avond in het Sinterklaasjournaal aan bod komen. Ikheb het niet helemaal meegekregen dus ik vraag aan Iza en Evi wat er die avond bij het Sinterklaasjournaal komt: 'Iets euver Sinterklaos...'

Schoorsteen
Evi wil eigenlijk ook een keer door de schoorsteen maar ze durft niet op het dak te klimmen.

Snoep gooien
Op een zaterdagavond wordt er bij ons op de deur gebonst waarna er een Zwarte Piet naar binnen rent die twee keer snoep strooit. Iza en Evi zijn even beduusd. De Zwarte Piet zwaait nog even bij de voordeur. Evi zwaait terug, Iza blijft een beetje op de achtergrond. Dan zegt Iza: 'Dit hebbe we nog noeit meigemak!'
'Jaowaal toch?', zegt Nico. 'Toen us haet d'r toch ouch unne Piet met sjnoep gegoeid?!
'Neet waor, det waas do', zegt Iza.

Knuffelen
Evi vond het jammer dat Zwarte Piet zo snel weg was. Ze had nog met 'm willen knuffelen

Teveel speelgoed
Evi heeft bij haar oma van Sinterklaas een racebaan met F1-auto's gekregen. Als we thuis zijn bouwt Nico 'm op. Iza en Evi racen 5 minuten. Dan zegt Iza: 'Dae van mich duit ut neet miër'. 'Miene onneet', zegt Evi. 
'Den goei ö-m maar in de drèksbak', zeg ik.
'Zulle we den met de Knex gaon sjpeule?', vraagt Evi dan.

Kapoentje
Evi zingt van 'Sinterklaas Papoentje'

Baanwensenlijstje

Op 7 januari van dit jaar schreef ik deze blog: Dit is het! Dit wil ik! http://troelamama.blogspot.com/2014/01/dit-is-het-dit-wil-ik.html die 794 keer bekeken is. In deze blog beschrijf ik het gevoel dat ik kreeg toen ik 10 jaar geleden een advertentie zag die mij mijn eerste grote-mensen-baan opleverde: 'Dit is het! Dit wil ik!'. Ik schreef, nu bijna een jaar geleden, dat ik weer zo'n baan wil, die al bij de advertentie dàt gevoel oproept.

Het probleem is, ik heb 'm nog steeds niet. Waarom niet? 

Uit die blog van 7 januari zijn een paar sollicitatiegesprekken gevloeid. Prettige gesprekken maar uiteindelijk helaas zonder resultaat. Waarom?

Idealiseer ik die baan van toen teveel? In alle eerlijkheid: nee. Er waren daar ook behoorlijk wat minpuntjes. Dus ik ben me er ècht wel van bewust dat een perfecte baan niet bestaat. Je moet alleen voor jezelf afwegen of de minpunten het onderspit kunnen delven aan de pluspunten. En voor mij waren er toen meer en grotere plus- dan minpunten.

Is er te weinig aanbod: absoluut.

Stel ik teveel eisen aan potentiële werknemers? Als 'eerlijk zijn' een te grote eis is dan is het antwoord ja. Ik verwacht van een werkgever dat hij z'n beloften nakomt. Dus belooft een potentiële werkgever (in de rest van deze blog 'pw' genoemd) me 'begin volgende week iets te laten weten' en doet hij dat niet dan wordt ik al een beetje kriebelig. Ook 'ik kan helaas nog geen uitsluitsel geven' valt onder de noemer 'ik laat je IETS weten'. Doet een pw dit vervolgens nog een stuk of 3 à 4 keer nadat ik op een gegeven moment zelf maar contact opgenomen heb (dit is me bij 2 bedrijven gebeurd waarbij ik (één van) de laatste kandida(a)t(en) was) dan ben ik er klaar mee en vind ik ook dat ik dat mag zijn. Als je op zo'n manier start met een nieuwe werknemer welk signaal geef je dan af?!

Wil ik teveel: absoluut...niet! Het lijkt misschien alsof mijn wensenlijstje voor een werkzoekende te hoog is, toch ben ik van mening dat dat niet zo is. Het enige wat ik wil is een baan bij een bedrijf in de buurt van Reuver, waar eerlijke (!) mensen met humor werken, dat een interessant product of dienst verkoopt en waar ik zoveel mogelijk mag werken op tijden waarop de kinderen op school zijn (waarbij een bso'tje hier en daar natuurlijk absoluut geen kwaad kan).

Maar af en toe lijkt het alsof de niet-werkzoekenden onder ons, en helaas ook sommige werkzoekenden, dat een te groot wensenpakket vinden: 'Je mag blij zijn als je werk hebt'.

En van die zin wordt ik zo ontzèttend recalcitrant. Wie wil er nou blij zijn dàt ie werk heeft en dàt werk z'n hele leven doen?! Dan ben je het helemaal niet waard dar je überhaupt een baan hebt! Je moet niet blij zijn dàt je werk hebt, je moet blij worden vàn je werk. Dan ben je thuis ook blij. En daar wordt je gezin dan weer blij van. Maar ook andere familieleden en vrienden vinden het leuk dat jij blij bent. Toch? 

Daarom streef ik dus dat, in mijn ogen, redelijk tot tamelijk beschaafde wensenlijstje stiekem nog altijd na.

Kun jij mij helpen die baan te vinden waarvan ik weer een blij mens wordt? Laat het me weten!