Recepten lezen voor dummies

Bestaat er zo'n boek? 'Recepten lezen voor dummies'? Daar ben ik namelijk al jaren naar op zoek. Ik ben namelijk zo'n dummie. Qua recepten lezen bedoel ik dan. Recepten voor warme gerechten daar waag ik me niet eens aan. Ik hou niet van koken (zwak uitgedrukt). En als ik een ingrediënt zie staan waarvan ik niet weet wat het is, laat staan waar dat ergens in de supermarkt staat dan blader ik al verder.
Maar een taartgebakachtig iets wil ik nog wel eens maken en ik loop ALTIJD tegen dingen aan waarover ik volgens mij gewoon te ver nadenk ofzo.

Neem de volgende aanwijzingen:

- neem iets minder dan de helft: ik vind dat lastig inschatten. Ik ben geen kooktalent en ik wil dus gewoon het recept volgen en niet hoeven constateren dat iets op een gegeven moment nog te droog is of te nat of te zout of te zoet want dan heb ik geen idee hoe ik dat recht kan trekken.
- grof gehakt: hoe grof is grof?
- klop de slagroom stijf: hoe stijf is stijf? Ik weet dat je slagroom ook te ver door kunt kloppen. aaarrgggh!
- iets meer dan 1 kilo witmeel: definieer 'iets meer'
- niet afgestreken maar met een flinke kop erop: hoe flink is flink?
- zorg voor een opstaand randje: hoe hoog moet dat randje zijn dan?
- twee theelepels oploskoffie: als in koffie gemaakt met heet water? Of alleen de oploskoffie waarvan je met heet water nog koffie zou moeten maken?
- roer de mascarpone een beetje los: hoeveel beetje is een beetje?
- binden met maizena, evt. een handje vol rijst erin (in de beschrijving van de bereiding en niet in de opsomming van de ingrediënten): als ik boodschappen ga doen kijk ik bij de ingrediënten wat ik nodig heb. Dan lees ik niet het hele recept door.

Vanmiddag heb ik me er maar weer eens aan gewaagd en heb ik twee taarten gemaakt. Wat betreft één taart begon het al meteen goed. Ik had alle ingrediënten klaar staan en ik las het recept (nogmaals, want voordat ik het uitprint wil ik zeker weten dat ik dit kan maken en dat ik weet dat ik alle ingrediënten in de supermarkt kan vinden) en kwam ik uit bij '2 el witte rozijnen, minimaal een uur tot maximaal een dag in rum, witte wijn of water geweekt'. Godnondeju! Nee, ben maar niet bang. Ik weet dat 'el' eetlepels betekend. Maar die rozijnen! Die zaten uiteraard nog keurig in hun verpakking want die had ik een half uur geleden gekocht. Nu moesten deze rozijnen in een appelkruimelkoek waar 1,5 kilo appels in moest die ik allemaal nog moest schillen dus met dat uur weken zou het wel goed komen. Maar ik vind een uur óf vierentwintig uur wel een aardig verschil.

Maar goed. Rozijnen (bruine trouwens. Ik kon geen witte vinden bij de Lidl. De Jan Linders had ze wel maar toen had ik die bruine al) lagen te dobberen in een kommetje water dus ik kon gaan beginnen met de bodem van de kruimelkoek. Alles gekneed en klaar om uit te drukken over de bodem van de bakvorm. Heb ik ineens een stuk bakvorm over! Het recept had het over een bakvorm van 31x20 cm. De Action had er alleen maar 1 van 37x33 die je uit kunt schuiven tot 52 cm. I did not think this through. Ik moest 'iets minder dan de helft' van het kruimeldeeg apart houden om daarna bovenop te doen. Dat ligt dus nu gewoon op de bodem. Na het schillen van de appels kwam ik uit bij de volgende stap: 'meng met de overige ingrediënten'. Nondeknetters! Noem gewoon nog even op welke dat zijn. Dadelijk mis ik er één! Pfffff.

Verder met de koffietaart. Ook hier weer een 'opstaand randje'. En slagroom die stijfgeklopt moet worden waarna deze gemengd moet worden met mascarpone die je 'een beetje' los hebt geklopt (met die twee theelepels oploskoffie, ik heb gekozen voor de koffievariant. Niet alleen het 'poeder'.)

En nu is het wachten tot morgen. Dan weet ik pas of het gelukt is. Maar ik denk dat de koffietaart uit elkaar gaat vallen zodra ik die aansnijd (de bodem was erg los), maar goed, in de buik gaat het ook kapot. En de appelkruimelkoek daar gaan de appelstukjes vanaf vallen omdat ik niet genoeg deeg had voor een fatsoenlijk opstaand randje. Gelukkig heb ik ook nog een taart besteld. Daarvan weet ik zéker dat die gelukt is!

Politiek (2)

Ze staan weer voor de deur. Verkiezingen. Gemeenteraadsverkiezingen dit keer.

Een tijd lang had ik daar niks mee, zoals ik in 2012 ook omschreef in een blog: http://troelamama.blogspot.nl/2012/08/politiek.html

Maar sinds een paar jaar breng ik naast mijn stem in de landelijke politiek ook mijn stem uit voor wat betreft de gemeenteraad. Nog steeds interesseert politiek me niet heel veel, maar net genoeg om te vinden dat ik mijn stem uit moet brengen.

Wat me opvalt bij de gemeenteraadsverkiezingen is dat de landelijke politiek ook loopt te lobbyen om stemmen op hun partijen te krijgen. Terwijl elke gemeente toch haar eigen zaken heeft die ze belangrijk vindt en die meestal niks met de speerpunten van de landelijke partijen te maken hebben. Dan probeer je toch gewoon zieltjes te winnen door te hopen dat burgers jou het sympathiekst vinden en in hun gemeente op jouw partij gaan stemmen of op jouw partij gaan stemmen omdat ze dat bij de landelijke verkiezingen ook doen? Dan gaat het toch niet meer om waar een partij voor staat wat jóuw gemeente betreft. Want ze kunnen op de landelijke tv niet gaan verkondigen wat de speerpunten van het CDA van gemeente Beesel zijn. En lokale partijen, waar er in sommige gemeenten meer van zijn dan aftakkingen van landelijke partijen, die kunnen niet meedoen aan zo’n grote wervingsactie. Maar aan de andere kant: dat lijkt ook niet nodig te zijn. Veel mensen kiezen juist voor een lokale partij, omdat ze deze dichter bij de burger vinden staan. Dus hoeveel zin hebben die wervingsacties van de landelijke partijen dan ’s eigenlijk?

Wat mij ook opvalt aan gemeenteraadsverkiezingen is dat veel mensen stemmen op iemand die ze persoonlijk kennen, ongeacht of die persoon verkiesbaar is bij een partij die punten hoog in het vaandel heeft staan die zíj ook belangrijk vinden. Zo werd mij in de tijd dat ik nog niet stemde voor de gemeenteraad gevraagd, door iemand wiens echtgenoot verkiesbaar was, op wie ik ging stemmen. Op mijn antwoord dat ik niet ging stemmen werd verontwaardigd gereageerd dat ik op haar echtgenoot moest stemmen en dat als ik niet ging stemmen ik niet mocht zeuren over wat ik vind dat niet goed gaat en veranderd moet worden. Helemaal gelijk in. Maar op dat moment had ik niks te zeiveren. Dus dat gaf ik aan. Toen werd geopperd dat ik dan maar een machtiging af moest geven zodat zij met mijn stemkaart op haar echtgenoot kon stemmen. Ongelofelijk. Dan schiet je je doel toch voorbij?! Helemaal omdat deze persoon waar ik op zou moeten stemmen puur verkiesbaar was zodat hij een korter lijntje had met de gemeente, dat zou dan weer handig zijn voor z’n bedrijf. Ik heb na dit gesprek nog net niet een verkiezingsposter met het mörf van iemand uit een andere partij voor ons keukenraam gehangen als ‘waers’ statement.

Toch zie je dit ‘stemmen op een bekende of familielid’ elke verkiezingen weer terugkomen. En op zich is het ook wel begrijpelijk. Maar straks hebben we in de lokale politiek allemaal mensen in de gemeenteraad zitten die we persoonlijk kennen en zeuren we ondertussen over zaken die veranderd moeten worden, maar dat heeft de partij waar wij, door op onze bekende te stemmen, niet op z’n lijstje staan om aan te pakken.

Maar goed. Zo gaat het natuurlijk al jaren. Vriendjespolitiek is van alle tijden 😁

Nationale Complimentendag

Vandaag is het Nationale Complimentendag. Blijkbaar. Best wel triest dat daar een dag voor in het leven moet worden geroepen. Maar dat geldt voor meer van dat soort 'speciale dagen'. Te beginnen bij Valentijnsdag. Maar wat dacht je van de Internationale dag van het potlood (30 maart), Dag van de Komkommer (1 juli), Wereld Chocoladedag (13 september) (dat is het bij mij elke dag trouwens) of Internationale Dag van de Cheetah (13 december)? Wat 'vieren' we precies op dit soort dagen?

Maar even terugkomende op Nationale Complimentendag, wat ik me straks afvroeg: als je de hele dag na loopt te denken over dat je complimentjes moet geven hoe gemeend is een complimentje dat je vandaag geeft dan?🤔

Toch is deze dag niet verkeerd. Het laat je er in ieder geval over nadenken. Complimentjes krijgen is namelijk fijn. Maar vlak de blijheid van een complimentje géven ook niet uit! Superleuk als je ziet dat iemand blij wordt als jij uit het niets zegt dat je zijn of haar nieuwe schoenen echt supertof vindt of dat je vindt dat hij of zij altijd zo goed kan luisteren of altijd zo positief is.

Ik denk dat we met z'n allen veel meer complimentjes kunnen geven dat dat we nu doen. Vooral wij vrouwen. Vrouwen zijn vaak afgunstig. Als A. een nieuwe auto heeft, die wij ook wel willen hebben, dan zullen we vaak geen complimentje geven maar eerder tegen B. zeggen hoe lelijk die kleur van de nieuwe auto van A. is dan dat we tegen A. zeggen dat we haar nieuwe auto tof vinden, laat staan er eerlijk bij zeggen dat wij ook wel zo'n auto zullen willen hebben.

Missie: meer complimentjes geven dus. Maar wel gemeend. Al is het maar om onze kinderen te laten zien hoe fijn dat is: complimentjes géven. Want ik zie en hoor met eigen ogen hoe lelijk sommige kinderen bij onze meiden op school kunnen reageren op bijvoorbeeld een nieuwe gymtas of nieuwe schoenen: *vies gezicht trekt* 'Is dàt je nieuwe gymtas?!'

En? Ben je nu ook na aan het denken of je vandaag een complimentje hebt gekregen en of dat gemeend was of niet? :-)

Ik kreeg straks dit te horen: 'Weet je? Jij bent best oké'. Wat mij betreft een tof compliment😁