Eindmusical

Iza vertelde straks (wéér) (ze doet eigenlijk niks anders meer) over de Benny Vreden eindmusical 'De tent op z'n kop!' die ze aan het einde van haar basisschoolcarrière samen met haar klasgenootjes op gaat voeren.
Ze vertelde dat ze aan het einde een zielig liedje zingen over afscheid nemen.

Dat was voor mij een instant flashback naar 25 jaar geleden (ben jij al zo oud?! Ja zo oud ben ik), toen ik net zo oud was als Iza en wij met onze supertoffe (niet overdreven) groep 8 aan de vooravond stonden van onze Benny Vreden eindmusical 'Windkracht 8'.

25 Jaar geleden, maar wat kan ik dat gevoel van toen nog makkelijk oproepen.
Ik ken zelfs nog 'alijke' regels tekst van 'ons' afscheidsliedje. Dat niet van onze musical was maar 'gebietst' van de musical 'Net op tijd' (waarin Chantal Janzen op onze basisschool meespeelde, toen al een groot talent natuurlijk😌) die een paar jaar eerder op werd gevoerd, maar dat daarna bij elke eindmusical werd gezongen. Het is namelijk een echte tranentrekker voor 12-jarigen die uitvliegen naar de middelbare school:

We moeten afscheid nemen, het is jamner dat je gaat.
We blijven naar je zwaaien tot het einde van de straat.
't Was leuk je te ontmoeten.
Je was een echte vriend.
De hartelijke groeten, en tot ziens

Maar wat een raar idee is het dan dat onze oudste dochter nu ook op dat punt is. Dat punt van weer een stapje dichter bij de grote-mensen-wereld. En wat heeft ze er zin in😃. Maar eerst dus nog het einde van het basisschooltijdperk met al z'n leuke dingen én dat afscheid. Ook dat hoort erbij, bij die bijna-grote-mensen-wereld😊.

Ze vond het in ieder geval geruststellend om nog eens te horen dat mijn beste vriendinnetje van de basisschool nog altijd één van mijn beste vriendinnen is, ook al gingen we toen niet naar dezelfde middelbare school. Zonder smartphone en social media hielden wij wekelijks of meer dan wekelijks contact.

Iza: 'Maar hoe dan?!'😏

Ode aan het campingleven

Yes! We mogen weer! Dat is elke keer mijn gedachte als onze 'Henk' op de oprit staat.

Henk is een caravan van het merk Fendt waarvan wij ons sinds begin dit jaar trotse eigenaren mogen noemen.
Henk is ondertussen 4x met ons op vakantie geweest. Ik wist al dat kamperen leuk was, maar samen met onze Henk is het helemaal een feest!

Het begint thuis al waar ik al onze kleding in de kastjes en kast kan laden in plaats van eerst te kijken of het in koffers of tassen past. Ongelofelijk hoeveel je kwijt kunt in die ogenschijnlijk kleine kastjes! Het bed maak ik al op, de koelkast zetten we aan en vullen we net als de keukenkastjes met eten, dus daar hebben we (de eerste dagen) geen omkijken meer naar.
Boeken, tijdschriften, spelletjes, kleurbenodigheden en wat Playmobil worden ook ingeladen (plaats 'det ut kaak!') en 'Henk' kan aangekoppeld worden.

Op vakantie begint het genieten elke morgen zodra ik de deur van de caravan open doe en het eigenlijk nog een beetje koud is. Dat lieg ik. Eigenlijk begint het 'genieten' als ik wakker word gemaakt door een 'kusje' van onze Blues die het elke nacht voor elkaar krijgt om op ons bed terecht te komen, en dan het liefste dwars tussen ons in met z'n billen richting één van ons.

Met m'n tas met douchespullen en kleding loop ik 's morgens naar het 'washok', ondertussen genietend de frisse ochtendgeur opsnuivend.

Daarna lekker buiten of in de voortent ontbijten waar het eigenlijk nog steeds een beetje 'ozelig' is, thuis zou ik echt nog niet buiten zitten. Ik vraag me dan op zo'n moment af: 'waarom eigenlijk niet?!'

Na het ontbijt maken we plannen voor de dag. Sowieso moet de hond uitgelaten worden, dus gewandeld wordt er elke dag. We proberen een camping uit te zoeken in een mooie omgeving, dus de wandeling is al een uitje op zich! En soms is een wandeling de enige activiteit van de dag en zit ik de rest van de dag in de 'praos' met een goed boek.

Als de camping een zwembad heeft en het weer laat het toe dan wordt er tussendoor nog even gezwommen en mag LINDA. mee naar de ligstoel naast het zwembad. Heerlijk!

Als het tijd is voor het avondeten kookt manlief op het buitenkookstel  of de bbq wordt aangezwengeld (ook of beter gezegd juist op vakantie hou ik niet van koken, daarbij heb ik geen idee hoe het kookstel of de bbq werkt met een gasfles).
Ook dan weer lekker buiten eten natuurlijk. Genieten!

'Zet de vuile vaat maar in de afwasmachine', is een standaard grapje. Er wordt de afwasbak mee bedoeld, waarmee 2 van ons 's avonds na het eten richting de centrale wasgelegenheid lopen.
Ouderwets afwassen met de hand is op de camping gewoon leuk.

Na het avondeten maken we weer een rondje met de hond. Staan we op loopafstand van een dorp, en is het er weer voor, dan gaan we even een ijsje eten of een terrasje pikken. Zo niet, dan genieten we van de prachtige omgeving van de camping. Zonsondergangen fotograferen is mijn hobby!

's Avonds spelen we lekker kneuterig met z'n allen een spelletje nadat we weer met de tas met douchespullen naar het 'washok' en terug zijn gekuierd.
Bij het spelletje hoort natuurlijk iets te knabbelen en een drankje.
Daarna ga ik weer verder in mijn boek.

Voordat we gaan slapen moet de gang naar het 'washok' weer gemaakt worden. Aangezien we proberen een camping uit te zoeken die niet te dicht bij 'de bewoonde wereld' ligt lopen we in het donker (bij onbewolkt weer) onder een prachtige sterrenhemel. Ook dan is het weer een beetje fris, maar op de camping voelt dat heerlijk.

En als we aan het einde van de vakantie Henk weer op de oprit zetten, genieten we weer van de hoeveelheid ruimte in ons eigen huis en dat we weer op onze eigen badkamer naar de wc kunnen gaan en kunnen douchen :-)

Oranjekoorts

Die is er niet dit jaar. Net zoals 2 jaar geleden. Ik weet al haast niet hoe het voelt, die oranjekoorts. De spanning. Dat 'we' moeten winnen. Max Verstappen bracht het gevoel even terug in 2016 toen hij in Barcelona in de Grote Prijs (zegt Olav Mol ook altijd, klinkt vreselijk) van Spanje redelijk tot tamelijk onverwacht z'n eerste overwinning in de Formule 1 behaalde. Toen zat ik ook op het puntje van m'n stoel en had ik spijt dat m'n oranje toeter op zolder lag. Want 'we' gingen winnen. En dan dat volksliedmoment toen: kippenvel.

Maar één zo'n race komt toch niet in de buurt van een EK of WK Voetbal. En doordat het dus nu al 4 jaar geleden is dat Nederland goed genoeg was om deel te nemen aan zo'n groot toernooi (en onze meiden toen 7 en 5 waren weten die dus eigenlijk helemaal niet hoe zoiets voelt. Die heerlijke spanning van met z'n allen in een oranje truitje compleet met oranje toeter, ratel en vlaggetje op de bank te zitten. En daarna op het puntje van diezelfde bank. Waarvan je hopelijk een paar keer op kunt springen om te juichen en te high-fiven (is dat een werkwoord?) omdat er een doelpunt is gemaak. Een verschrikkelijk mooi doelpunt met een beetje geluk. Wat je daarna nog honderdmiljoenmiljard keer terugziet.

Om die spanning een ietsiepietsie beetje te beleven vind ik het leuk om mee te doen aan een poule. Een WK-poule dit keer. Dan heb je in ieder geval de spanning of jouw voorspelling uitkomt. Ook al win je er gern flikker mee. Het gaat om de eer. Iza en Evi vinden het net als 2 jaar geleden ook weer leuk om de wedstrijden te voorspellen.

Hopelijk komt daar over 2 jaar dan weer de echte Oranjekoorts bij.

De Ortho

Laat ik beginnen met een waarschuwing. Aan al die mensen en ouders-van die nu nog niks met de orthodontist te maken hebben, maar die wel goed verzekerd zijn voor orthodontie en waartegen de tandarts ineens uit het niets zal zeggen dat het misschien wel eens tijd wordt om de orthodontist naar het gebit van hun kind te laten kijken. Want je wil toch het beste voor je schatje? Ja en wat doe je dan? Dan rij je 10 tot 20 km naar de orthodontist die je aangeraden wordt en laat je hem of haar eens kijken.
Met een beetje geluk vergeet de tandartsassistente de gegevens van je kind niet door te sturen zodat je al vrij snel aan de beurt bent.

Je krijgt netjes een bevestigingsbrief nadat de ortho-assistente je gebeld heeft om een eerste afspraak in te plannen waarin staat waar je voor je eerste afspraak moet zijn en wat je mee moet nemen. Ook zit er een foldertje bij met algemene informatie.

Maar dan. Dan begint het. Je krijgt bij je eerste afspraak meteen een A4tje mee met wat de hele toestand gaat kosten. Daar sla je steil van achterover, maar ach, de zorgverzekering betaalt. Boeien. Wat ze je niét duidelijk vertellen is hoe vaak je die 10 à 20 km naar ze toe moet gaan tuffen om je kind 1 minuut in die stoel te laten zitten waardoor zij weer een vette rekening kunnen sturen (naar de zorgverzekering). Ook vertellen ze niet hoe lang het duurt voordat die beugel (in het geval van onze oudste een RPE (een wat? Ja geen idee. Het moet haar bovenkaak verbreden, die is te smal ten opzichte van haar onderkaak) 'ns eigenlijk bevestigd gaat worden. Nee, ze leggen het behandelplan uit en zeggen daarbij wel dat er afdrukken gemaakt moeten worden en dat er ruimte tussen de kiezen gemaakt moet worden doordat er elastiekjes tussen gezet moeten worden maar dat je al 5x bij ze bent geweest voordat dat ding op de 6e afspraak geplaatst wordt, en dat ze 2x(!) een gipsafdruk moeten maken in een paar weken tijd (kâhtsjing) dát vertellen ze niet. Ook vertellen ze niet dat als één van die elastiekjes die de ruimte tussen de kiezen moet verbreden (die er een week in moeten blijven zitten) eruit valt, je daarvoor terug moet naar de orthodontist (10 à 20 km enkele reis!). Nee dat vertellen ze pas als die rotdingen erin zitten. En nee, de tandarts of tandartsassistente kan die handeling van het erin zetten van een nieuw elastiekje niet uitvoeren. En nee, ze kan ook niet het hele weekend zonder elastiekje want dan zou er misschien tijdens het zetten van de beugel niet genoeg ruimte zijn en dan kan de beugel niet geplaatst worden. En dat wil je natuurlijk niet. Nee dat wil je niet.

Wat ze ook niet nodig vinden om erbij te vertellen is dat nadat de ERP geplaatst is je nog ff 2x in 1week terug moet komen zodat eerst de assistente en daarna de orthodontist kan controleren of je wel goed hebt gedraaid aan die beugel zodat deze goed staat. Elke keer begint de orthodontist weer over 'fase 2 de plaatjesbeugel'. Die levert natuurlijk meer geld op dus daar stuurt ze elke keer op aan. Als je dan opmerkt dat Iza's tanden die netjes recht stonden ineens naar voren staan en ze dus goed zijn in het maken van hun eigen werk, dan kijken ze je als een botsauto aan. Die tanden staan weer recht trouwens, die ERP doet rare dingen met een gebit! 

Daarna krijg je wat ruimte. De ERP mag z'n werk doen en ze laten je 8 weken met rust. Dan even een kleine controle (1 minuut in de stoel, 15 km gereden, belangrijke les op school gemist met een beetje pech!) en dan mag je weer 8 weken aanmodderen met je beugel. Dan kom je weer op controle bij de assistente die na 5 seconden in je dochters mond te hebben gekeken zegt dat je over 3 weken weer terug mag komen, dan kan de orthodontist even kijken en dan wordt dan bepaald wanneer de beugel eruit mag.

Vandaag was die dag. De ortho kijkt 10 seconden. En dan gaat de assistente even aangeven hoe het dan bij de volgende afspraken verder in z'n werk gaat. Ho. Wacht even. 'Afspraken'? Als in 'meer dan 1'? Jup. Over 2 weken gaat de beugel eruit en tijdens diezelfde afspraak (jaja!) maken ze een gipsafdruk. Een week later krijgt ze weer elastiekjes. En weer een week later krijgt ze de TPA (een stangetje) om de breedte van de kaak zo te houden. Als we zo ver zijn, zijn we 14 keer de brug over gecrosst naar de orthodontist. Maar dan zitten we in de zogenaamde retentiefase (aldus het algemene foldertje) en is nog maar enkele keren per jaar controle nodig gedurende 2 à 3 jaar. Kunnen ze dan ook mooi in de gaten houden wanneer Iza al haar tanden gewisseld heeft en ze aan die tweede fase (de plaatjesbeugel) kunnen beginnen. De orthodontist weet nog niet dat Iza geen plaatjesbeugel krijgt. Haar tanden staan recht genoeg.
Misschien moet ik haar dat de volgende keer toch maar even duidelijk maken.

Op mijn opmerkingen tegen het secretaresseachtige poppetje dat ik het jammer vind (dat zei ik niet, jammer, maar dat bedoelde ik natuurlijk wel) dat dit niet fatsoenlijk wordt gecommuniceerd kreeg ik de vriendelijke (echt vriendelijk, die meid kan er ook niks aan doen) reactie 'dit is nu eenmaal de procedure'. Ja dat snap ik. Maar COMMUNICEER die. Nu zijn we 10 maanden verder voor iets waarvan vooraf gezegd werd dat het 5 maanden zou duren en waarvan nergens is aangegeven dat je er 14x 13 kilometer (enkele reis!) voor moet reizen.

Dus. Een gewaarschuwd mens telt voor twee. Staan de tanden recht, maar niet perfect recht? Laat je niks aanpraten door je tandarts of orthodontist. Een beetje een afwijkend gebit is toch veel leuker dan een perfect gebit?!

Van Die Mensen Die

'Van Die Mensen Die' is een Facebookpagina en Twitteraccount met daarop omschrijvingen over 'Van Die Mensen Die' bepaalde typische dingen zeggen of doen en daar zitten vaak herkenbare omschrijvingen tussen! Niet alleen herken ik mensen uit mijn omgeving, maar vaak ook mezelf.

Zo kwamen ze laatst met de omschrijving: Van Die Mensen Die een mail sturen met alleen tekst in het onderwerp. Herkenbaar! En not done. Vind ik.

Heel herkenbaar wat betreft mezelf was de omschrijving: Van Die Mensen Die meegaan naar Walibi maar niet in achtbanen durven. Nu ga ik niet naar Walibi, maar er staat wel een uitje naar Toverland op de planning. Zonde van het geld eigenlijk, wat mijn persoontje betreft.

Wat ik ook doe is het hele zuivelschap doorspitten op zoek naar het pak melk (of yoghurt of yoghurtdrink of doos eieren) met de hoogste houdbaarheidsdatum. Is dat iets typisch?

Oh, ook vreselijk: Van Die Mensen Die meer dan drie puntjes achter elkaar zetten............. En dat geldt wat mij betreft ook voor vraagtekens en uitroeptekens!!!!! Eén exemplaar dekt de lading ook wel hoor.

En ben je geen 'maedje' meer als je boven de 40 bent? 😟 Van Die Mensen Die een groep vrouwen met een gemiddelde leeftijd van boven de veertig aanspreken met 'meiden'. Met mijn 36 jaren ben ik dat dus nog wel. Fijn :-)

Van Die Mensen Die 'chips' zeggen in plaats van 'shit'. Ik prefereer een welgemeende 'GOD-VER-DOMME'. Met chips heb ik niks. Alleen om te eten.

Waar ik me ook vaak schuldig aan maak: Van Die Mensen Die als ze meer dan één Whatsapp-geluidje uit je telefoon horen komen 'Zo, populair!' roepen en Jeuk erger vinden dan pijn.

Voor mij totaal onherkenbaar en dus grappig: Van Die Mensen Die op een veerpont hun fiets op slot zetten. Doen mensen dat dan?

Dit moest ik zondag ook doen op de wandelroute in het bos in de buurt van Sprundel toen op slechts één plaats prullenbakken te vinden waren en Blues het nodig vond nét nadat ik daar het eerste zakje had gedump, nog een keer een hoop te draaien: Van Die Mensen Die na het uitlaten van de hond het volle zakje thuis pas weggooien.

En ja, ook ik heb lange tijd Reinout Oerlemans 'Arnie' genoemd. Zeker als ik de laatste roddels met mijn oma van 90 besprak :-)

Ook zoiets typisch: Van Die Mensen Die als ze een sirene horen, naar iemand wijzen en roepen: 'Hem moet je hebben!'. Dat gebeurt ook altijd bij nieuwsmeldingen over ongelukken die zijn gebeurd, of inbraken. Dan gaan mensen elkaar lopen te taggen en vragen 'Kon je het weer niet laten', of iets in die geest. Supernietgrappig.

Van Die Mensen Die hun horloge aan de binnenkant van hun pols dragen. Best typisch inderdaad. Net als het horloge óver de mouw van hun trui dragen. 'Dat zit toch niet lekker?', denk ik dan altijd.

Aan deze ben ik ook schuldig: Van Die Mensen Die acht soorten thee in huis hebben, maar geen gewone. Ik heb laatst toch maar een doosje gekocht. Je hebt namelijk Van Die Mensen Die alleen gewone thee lusten. Ik kan me er niks bij voorstellen. Ik vind het bijvoorbeeld echt vervelend als ik in een horecagelegendheid thee bestel en ik krijg 'gewone' thee. Of ik krijg gewoon een zakje zonder dat ik zelf mag kiezen. Heel vreemd.

Zijn er echt mensen die beweren dat ze hun baan niet opzeggen als ze de loterij winnen? Mensen die 'eigen baas' zijn zeker. 

'Van Die Mensen Die verstuurd vanaf mijn iPhone'. Jaaaa. Ook zoiets typisch! Op mijn Samsung kan ik bij mijn e-mail aangeven dat ik 'Verstuurd vanaf mijn Samsung' niet standaard onder mijn verzonden e-mails wil zetten. Heeft iPhone die mogelijkheid niet? Of denken mensen tof te zijn als ze eronder hebben staan dat ze een iPhone hebben?

Persoonlijk heb ik niet echt een hekel aan het woord 'gezellie' (wat dan ook wel weer als typisch gevonden kan worden :-)). Maar ik ken bepaalde iemanden die dat woord echt niét kunnen lezen of horen. En dan heb je van die mensen die het nooit gewoon gezellig hebben, maar ALTIJD 'gezellie'.

Deze Facebookpagina slaat wat mij betreft ook de spijker op de kop met: Van Die Mensen Die je op Facebook vragen om dit bericht te delen als ook jij van je ouders houdt. Ook walgelijk met 'zonen/dochters/huisdieren' in plaats van ouders. Want? Als je dit niet deelt, hou je niet van ze? Tssss.

Ik ken ze niet, maar zijn er echt mensen die afgekoelde koffie opwarmen in de magnetron? Of bij het tandenpoetsen hun hoofd bewegen in plaats van de tandenborstel?

Zelf kan ik ook verschillende 'Van Die Mensen Die's verzinnen. Van Die Mensen Die alles wat hun kind vertelt heilig geloven en doorvertellen alsof het een zekerheid is. En Van Die Mensen Die zaken waarvan ze zelf hebben bedacht dat het wel eens zo gebeurd zou kunnen zijn verder vertellen alsof het daadwerkelijk zo gebeurd is. Ook heb je Van Die Mensen Die niet kunnen koken (pomtidomtidom) maar daar wèl eerlijk over zijn. Of Van Die Mensen Die gaan lijnen door bepaalde voedingstoffen niet te eten omdat dat slecht voor je zou zijn maar ondertussen wel andere vette dingen veelvuldig achter hun kiezen werken. En Van Die Mensen Die een exemplaar (of meerdere) van hun tijdschriftabonnement bewaren totdat ze op vakantie gaan: ik! Er zat straks een nieuwe LINDA. in de brievenbus die lekker moet wachten tot de meivakantie.

Hup, de laatste dan, want ik kan hierover bezig blijven: Van Die Mensen Die toch even proberen of ze ook iets door zo'n verrekijker voor toeristen kunnen zien, ook al gaan ze er geen muntje in gooien. GUILTY!

Nieuwsgierig naar meer? https://www.facebook.com/VanDieMensenDie/

Recepten lezen voor dummies

Bestaat er zo'n boek? 'Recepten lezen voor dummies'? Daar ben ik namelijk al jaren naar op zoek. Ik ben namelijk zo'n dummie. Qua recepten lezen bedoel ik dan. Recepten voor warme gerechten daar waag ik me niet eens aan. Ik hou niet van koken (zwak uitgedrukt). En als ik een ingrediënt zie staan waarvan ik niet weet wat het is, laat staan waar dat ergens in de supermarkt staat dan blader ik al verder.
Maar een taartgebakachtig iets wil ik nog wel eens maken en ik loop ALTIJD tegen dingen aan waarover ik volgens mij gewoon te ver nadenk ofzo.

Neem de volgende aanwijzingen:

- neem iets minder dan de helft: ik vind dat lastig inschatten. Ik ben geen kooktalent en ik wil dus gewoon het recept volgen en niet hoeven constateren dat iets op een gegeven moment nog te droog is of te nat of te zout of te zoet want dan heb ik geen idee hoe ik dat recht kan trekken.
- grof gehakt: hoe grof is grof?
- klop de slagroom stijf: hoe stijf is stijf? Ik weet dat je slagroom ook te ver door kunt kloppen. aaarrgggh!
- iets meer dan 1 kilo witmeel: definieer 'iets meer'
- niet afgestreken maar met een flinke kop erop: hoe flink is flink?
- zorg voor een opstaand randje: hoe hoog moet dat randje zijn dan?
- twee theelepels oploskoffie: als in koffie gemaakt met heet water? Of alleen de oploskoffie waarvan je met heet water nog koffie zou moeten maken?
- roer de mascarpone een beetje los: hoeveel beetje is een beetje?
- binden met maizena, evt. een handje vol rijst erin (in de beschrijving van de bereiding en niet in de opsomming van de ingrediënten): als ik boodschappen ga doen kijk ik bij de ingrediënten wat ik nodig heb. Dan lees ik niet het hele recept door.

Vanmiddag heb ik me er maar weer eens aan gewaagd en heb ik twee taarten gemaakt. Wat betreft één taart begon het al meteen goed. Ik had alle ingrediënten klaar staan en ik las het recept (nogmaals, want voordat ik het uitprint wil ik zeker weten dat ik dit kan maken en dat ik weet dat ik alle ingrediënten in de supermarkt kan vinden) en kwam ik uit bij '2 el witte rozijnen, minimaal een uur tot maximaal een dag in rum, witte wijn of water geweekt'. Godnondeju! Nee, ben maar niet bang. Ik weet dat 'el' eetlepels betekend. Maar die rozijnen! Die zaten uiteraard nog keurig in hun verpakking want die had ik een half uur geleden gekocht. Nu moesten deze rozijnen in een appelkruimelkoek waar 1,5 kilo appels in moest die ik allemaal nog moest schillen dus met dat uur weken zou het wel goed komen. Maar ik vind een uur óf vierentwintig uur wel een aardig verschil.

Maar goed. Rozijnen (bruine trouwens. Ik kon geen witte vinden bij de Lidl. De Jan Linders had ze wel maar toen had ik die bruine al) lagen te dobberen in een kommetje water dus ik kon gaan beginnen met de bodem van de kruimelkoek. Alles gekneed en klaar om uit te drukken over de bodem van de bakvorm. Heb ik ineens een stuk bakvorm over! Het recept had het over een bakvorm van 31x20 cm. De Action had er alleen maar 1 van 37x33 die je uit kunt schuiven tot 52 cm. I did not think this through. Ik moest 'iets minder dan de helft' van het kruimeldeeg apart houden om daarna bovenop te doen. Dat ligt dus nu gewoon op de bodem. Na het schillen van de appels kwam ik uit bij de volgende stap: 'meng met de overige ingrediënten'. Nondeknetters! Noem gewoon nog even op welke dat zijn. Dadelijk mis ik er één! Pfffff.

Verder met de koffietaart. Ook hier weer een 'opstaand randje'. En slagroom die stijfgeklopt moet worden waarna deze gemengd moet worden met mascarpone die je 'een beetje' los hebt geklopt (met die twee theelepels oploskoffie, ik heb gekozen voor de koffievariant. Niet alleen het 'poeder'.)

En nu is het wachten tot morgen. Dan weet ik pas of het gelukt is. Maar ik denk dat de koffietaart uit elkaar gaat vallen zodra ik die aansnijd (de bodem was erg los), maar goed, in de buik gaat het ook kapot. En de appelkruimelkoek daar gaan de appelstukjes vanaf vallen omdat ik niet genoeg deeg had voor een fatsoenlijk opstaand randje. Gelukkig heb ik ook nog een taart besteld. Daarvan weet ik zéker dat die gelukt is!

Politiek (2)

Ze staan weer voor de deur. Verkiezingen. Gemeenteraadsverkiezingen dit keer.

Een tijd lang had ik daar niks mee, zoals ik in 2012 ook omschreef in een blog: http://troelamama.blogspot.nl/2012/08/politiek.html

Maar sinds een paar jaar breng ik naast mijn stem in de landelijke politiek ook mijn stem uit voor wat betreft de gemeenteraad. Nog steeds interesseert politiek me niet heel veel, maar net genoeg om te vinden dat ik mijn stem uit moet brengen.

Wat me opvalt bij de gemeenteraadsverkiezingen is dat de landelijke politiek ook loopt te lobbyen om stemmen op hun partijen te krijgen. Terwijl elke gemeente toch haar eigen zaken heeft die ze belangrijk vindt en die meestal niks met de speerpunten van de landelijke partijen te maken hebben. Dan probeer je toch gewoon zieltjes te winnen door te hopen dat burgers jou het sympathiekst vinden en in hun gemeente op jouw partij gaan stemmen of op jouw partij gaan stemmen omdat ze dat bij de landelijke verkiezingen ook doen? Dan gaat het toch niet meer om waar een partij voor staat wat jóuw gemeente betreft. Want ze kunnen op de landelijke tv niet gaan verkondigen wat de speerpunten van het CDA van gemeente Beesel zijn. En lokale partijen, waar er in sommige gemeenten meer van zijn dan aftakkingen van landelijke partijen, die kunnen niet meedoen aan zo’n grote wervingsactie. Maar aan de andere kant: dat lijkt ook niet nodig te zijn. Veel mensen kiezen juist voor een lokale partij, omdat ze deze dichter bij de burger vinden staan. Dus hoeveel zin hebben die wervingsacties van de landelijke partijen dan ’s eigenlijk?

Wat mij ook opvalt aan gemeenteraadsverkiezingen is dat veel mensen stemmen op iemand die ze persoonlijk kennen, ongeacht of die persoon verkiesbaar is bij een partij die punten hoog in het vaandel heeft staan die zíj ook belangrijk vinden. Zo werd mij in de tijd dat ik nog niet stemde voor de gemeenteraad gevraagd, door iemand wiens echtgenoot verkiesbaar was, op wie ik ging stemmen. Op mijn antwoord dat ik niet ging stemmen werd verontwaardigd gereageerd dat ik op haar echtgenoot moest stemmen en dat als ik niet ging stemmen ik niet mocht zeuren over wat ik vind dat niet goed gaat en veranderd moet worden. Helemaal gelijk in. Maar op dat moment had ik niks te zeiveren. Dus dat gaf ik aan. Toen werd geopperd dat ik dan maar een machtiging af moest geven zodat zij met mijn stemkaart op haar echtgenoot kon stemmen. Ongelofelijk. Dan schiet je je doel toch voorbij?! Helemaal omdat deze persoon waar ik op zou moeten stemmen puur verkiesbaar was zodat hij een korter lijntje had met de gemeente, dat zou dan weer handig zijn voor z’n bedrijf. Ik heb na dit gesprek nog net niet een verkiezingsposter met het mörf van iemand uit een andere partij voor ons keukenraam gehangen als ‘waers’ statement.

Toch zie je dit ‘stemmen op een bekende of familielid’ elke verkiezingen weer terugkomen. En op zich is het ook wel begrijpelijk. Maar straks hebben we in de lokale politiek allemaal mensen in de gemeenteraad zitten die we persoonlijk kennen en zeuren we ondertussen over zaken die veranderd moeten worden, maar dat heeft de partij waar wij, door op onze bekende te stemmen, niet op z’n lijstje staan om aan te pakken.

Maar goed. Zo gaat het natuurlijk al jaren. Vriendjespolitiek is van alle tijden 😁