Kinderpraat 22

Aanmelden
Iza en Evi moeten een keertje overblijven. Iza vraagt 's morgens bezorgd of ik hun ook aan heb gemeld. Ik antwoord bevestigend. Iza: 'En as ut euverbliéve aafgelaupe is den zet-se ôs zeker weer oét?'

Love
Evi heeft 2 hartjessnoepjes en ik moet haar vertellen wat erop staat. 'Op eintje sjteit 'hoi' en op dae angere sjteit 'love'. Love beteikent 'liefde'. 'Det weit ich', antwoordt Evi heel wijs.

Mistig
Evi trekt haar rolluik omhoog en concludeert dat het stoffig weer is

Vrij
Als Iza, Evi en ik in de voorjaarsvakantie een stuk hebben gewandeld komen we langs het kdv. Een groepje kinderen komt met een pedagogisch medewerkster naar buiten. We herkennen tussen de kinderen Fleur, een klasgenootje van Evi. 'Fleur haet gen vreej', concludeert Evi. 'Maar sjpeule op de bso is toch auch leuk?!', zeg ik. 'Jao', antwoordt Evi, 'maar Fleur haet gen vreej'.

Slapen
Evi, 's morgens bij ons in bed: 'Ich ving sjlape neet leuk'. Dus ik vraag waarom niet. 'Det mot de ganse nach!'.

Kapsalon
Iza wil later als ze groot is een eigen 'kapselsalon' hebben.

Broodje gezond
Iza vindt 'echte kaas' niet lekker. Alleen op een 'gezond broodje'.

Bugs Bunny
Evi kijkt naar 'Big Bunny'

Schinderspark
Evi gaat met de klas naar het 'Kinderpark'

Dinosaurus
Iza en Evi spelen een fantasiespelletje. Evi vertelt dat ze voor haar verjaardag een 'dieresaurus' heeft gekregen

Heilige Antonius

Dat liedje heeft vanaf donderdagmorgen 6 maart tot de maandag erop in mijn hoofd gezeten. De aanleiding is hoogstwaarschijnlijk het onwerkelijke, vreselijke bericht dat ons die morgen bereikte over het overlijden van een klasgenootje van onze jongste dochter die haar dappere één jaar lange strijd tegen kanker toch niet heeft mogen overwinnen. Op diezelfde morgen had ik het met iemand over de documentaire van Rowwen Hèze die woensdagavond op tv was en daarna zat 'Heilige Antonius' in mijn hoofd en het ging er niet gemakkelijk uit. Niet het hele lied. Slechts enkele regels. Het is net alsof 'de plaat bleef hangen':

'Heilige Antonius jahlahlahlahlah. Jahlahlahlahlah. Jahlahlahlahlah (dat stuk tekst ken ik niet uit mijn hoofd :))
Soms is ut baeter iets moeis te verleeze. Baeter verleeze den des-se ut noeit haes gehad'.

Omdat deze tekst vaak wordt gebruikt in rouwadvertenties heb ik momenteel ook deze associatie ermee.
En elke keer als ik de regels hoor in mijn hoofd denk ik erachteraan: maar waarom zou een gezin, een familie, een schoolklas een kind moeten verliezen?!
Ik snap de context van die laatste regels wel. En ik snap ook wel dat er situaties zijn waarin die regel opgaat. Als je gaat scheiden en je hebt met je ex een paar mooie kinderen dan ben je blij de relatie te verliezen in plaats van 'm nooit te hebben gehad anders zou je die kinderen niet hebben gekregen. Of als een vriendschap op een onprettige manier verbroken wordt waarvan je achteraf veel hebt geleerd. Dan ben je een ervaring rijker. Datzelfde geldt voor een baan die je aangenomen hebt maar die niet bij je blijkt te passen. Je doet een ervaring op waar je van leert dus zou je het niet hebben willen missen.
En dat je deze regels toe kunt passen bij het overlijden van een opa of oma dat begrijp ik ook nog wel. Deze mensen hebben vaak alles meegemaakt wat er mee te maken valt, ze hebben kinderen, kleinkinderen en als ze heel lang mogen leven hebben ze achterkleinkinderen en dan kun je zeggen: 'Het is goed zo'.
Maar dat geldt niet bij het overlijden van een onschuldig klein meisje. Want dat kan gewoon niet de bedoeling zijn. En toch gebeurt het.

Ik weet ook wel dat het geen zin heeft om je hier druk over te maken of over na te denken maar de waarheid is dat de oneerlijkheid over het weggerukte leven van deze lieve kleine meid en wat dat moet betekenen voor iedereen die haar liefhad het enige is waar ik momenteel (op stille momenten) aan kan denken.