De Top 2000

De Top 2000. Sinds een paar jaar luister ik die pas. Voorheen was ik allergisch voor Radio 2 maar dat kwam vooral omdat mijn duffe collega 3FM vaak te druk vond en dan Radio 2 aanzette. Toen had je daar nog geen Gerard Ekdom en Gijs Staverman of Ruud de Wild dus kon ik met recht zeggen (vind ik) dat dat ouwelullenradio was. Maar nu kijk ik dus uit naar de Top 2000! En daar hoort het invullen van je eigen lijstje natuurlijk bij. Wat ik daar ontzettend apart aan vind is dat het lijkt alsof je er niet onderuit komt om minstens 1 van de nummers die ALTIJD in de top 10 van de Top 2000 staan op jouw eigen lijstje te zetten als je tof gevonden wil worden. Want als je die in je lijstje hebt staan, dan heb je verstand van muziek. Ofzoiets. Terwijl muziek toch juist eigenlijk gewoon een kwestie van smaak is. Als jij 6 nummers van Kensington in je lijst zet, moet je dat lekker zelf weten. Als jij dat mooi vindt moet je dat vooral doen. Er zijn zo ontzéttend veel nummers dat nooit iedereen jouw lijst ‘goed’ vindt. En zo wordt de Top 2000 tenminste een beetje divers. Als we ons als kuddevolk gedragen staan er straks maar 10 nummers in de Top 2000 😆

Datzelfde gevoel heb ik trouwens bij het hebben van een iPhone. Het lijkt er vaak op dat je er pas bij hoort als je die hebt. 3x Raden wat ik ontzettend niet heb 😉 Maar goed. Ik dwaal af.

Nu ben ik vaak nogal recalcitrant en heb ik er geen behoefte aan om door iedereen tof gevonden te worden dus mijn Top 2000-lijst bestaat uit nummers die ik leuk/mooi/ waanzinnig vind én aan sommige nummers heb ik een herinnering. Toevallig heb ik dat met die top 10 niet en heb ik veel van die nummers al te vaak gehoord. Ze staan dus niet in mijn lijst. Alhoewel Claudia de Breij vorig jaar wél in mijn lijst stond, maar ondertussen heb ik daar een negatieve herinnering aan 😝 dus moest Claudia plaatsmaken.

‘Wat staat er dan in godsnaam wél op?!’, hoor ik sommige mensen nu denken. Nou, ik kreeg al commentaar over Piet Veerman die ik er op heb staan 😄. ‘Sailing home’ is één van de liedjes op mijn lijst die me aan vroeger doet denken. Vroeger, toen alles nog goed was enzo, en al mijn familieleden nog gewoon in leven waren en je nergens over nadacht. Om die reden staat ‘I am… I said’ van Neil Diamond ook in mijn lijst. Net als The Carpenters met ‘Top of the world’. Alhoewel die er om nog een reden in staat. Wie diezelfde herinnering heeft aan dit nummer mag reageren 😭

Ook heb ik Harry Belafonte met ‘Island in the sun’ aan mijn lijstje toegevoegd. ‘Harry Beloftûhnûh’, is echt een onderdeel van mijn jeugd. Een liedje dat wat mij betreft ook niet kan ontbreken omdat het jeugdsentiment is, is ‘Maantje boven Havanna’ van Trio Rijs, bestaande uit mijn oom en 2 tantes die eind jaren ‘50/begin jaren ’60 succesvol waren in Nederland. Ver voor mijn tijd, maar de liedjes moesten wij vroeger regelmatig aanhoren. 'Maantje' is het enige liedje van dit trio dat te vinden is op Spotify dus die heb ik toegevoegd.

En tenslotte staat ‘Aan de kust’ van Bløf er als jeugdsentimentnummer op. Doet me denken aan Zoutelande waar wij vroeger regelmatig op vakantie gingen.

De rest van de nummers in mijn lijst daar heb ik andere herinneringen aan, of vind ik gewoon mooi.

En dan is het nu wachten tot 1^e Kerstdag om te zien of mijn nummers 'goed genoeg' zijn om in de Top 2000 staan 😄

Leuke verplichting

Ik ben echt ZWAAR allergisch voor verplichtingen. Zoals:

* aardig moeten doen tegen mensen waar je eigenlijk niks (meer) mee te maken wil hebben;
* naar de sportschool (of ander sportachtig iets) gaan omdat je daar nu eenmaal voor betaald hebt (daarom wandel ik, dat is gratis en voelt daardoor niet verplichterig);
* koken, beetje naast die kookpot hangen, getver. Als het aan mij lag at ik als avondeten boterhammen of maaltijdsalades;
* wachten op iets of iemand;
* naar je werk moeten als je werk hebt waar je niet blij van wordt of geen voldoening uit haalt;
* alles doen wat het uwv van je vraagt op het moment dat je werkloos wordt omdat dat de enige manier is om je uitkering te krijgen;
* naar een feestje of andersoortig evenement moeten waar je geen zin in hebt;
* je mond moeten houden 'voor de lieve vrede';
* kindjes in je huis moeten tolereren waar je kinderen mee af hebben gesproken maar die onuitstaanbaar zijn;
* tachtig miljoen keer naar de orthodontist moeten voor de beugel van je kind omdat de orthodontist nu eenmaal een bepaalde werkwijze hanteert (waar hij veel geld mee verdient);
* naar het valse gezang van de deelnemers aan het Junior Songfestival moeten luisteren omdat je kinderen dat graag willen zien;
* moeten luisteren naar die nagesynchroniseerde shit op Nickelodeon omdat je kinderen het leuk vinden om daar naar te kijken;
* de rommelige kamers van je kinderen zonder commentaar oplopen omdat je ze wil leren dat ze zelf plannen of inzien dat en wanneer ze die opruimen;
* een vergadering, presentatie of bijeenkomst bijwonen die supersaai is;
* naar plaatsvervangende schaamte-vragen moeten luisteren van ouders op een ouderavond.

Maar wat ik echt een HEERLIJKE verplichting vind is het uit moeten laten van onze hond. Met name het avondrondje.

Vooral in de wintertijd: even de kou en soms regen in, dan voelt het op de bank kruipen daarna dubbel zo lekker!

Ook al is het uitlaten van een hond een verplichting (niet echt tof als je telkens kak moet scheppen in je woonkamer en maar blijft dweilen) voor mij voelt het dus niet zo :-)

Decembermaand

Ergens in september bedacht ik me dat het eigenlijk best wel raar is dat we in december kaartjes sturen om onze familie, vrienden en bekenden 'Fijne Feestdagen' te wensen en dat we daarmee eigenlijk alleen de Kerstdagen bedoelen. Het Sinterklaasfeest is toch ook een leuk feest?! En dat valt ook in december. En net als dat de kersttijd niet maar 2 dagen duurt, duurt de Sinterklaastijd minstens net zo lang.

Voor ons begint de tijd van de Goedheiligman zodra het Sinterklaasjournaal begint. Daar kijk ik dus gewoon echt naar uit. Zo benieuwd wat ze dit jaar weer hebben verzonnen! Afgelopen vrijdag zag ik in een voorstukje dat Jan Boerenfluitjes er weer bij is dit jaar en dat moet ik dan even appen naar een vriend die zelfs als single volwassene het Sinterklaasjournaal ook het belangrijkste nieuwsprogramma van het jaar vindt. In de Sinterklaastijd appen we regelmatig over wat we hebben gezien in het Sinterklaasjournaal. Vinden wij leuk :-)

Wat ik wel al járen roep is dat Dieuwertje en Jeroen royaal aan vervanging toe zijn. Na 12 jaar heeft Jeroen het Sinterklaasliedjesrepertoire nog steeds niet onder de knie. Dieuwertje daarentegen kan na 16 jaar 'moeilijk kijken' als de beste. Maar daarbij zijn ze 't gewoon niet. Vind ik. Daar denken ze bij de NTR anders over, want elk jaar mogen ze halverwege november weer op komen draven.

Om een goed begin te maken met de Sinterklaastijd wordt hier het weekend voordat het Sinterklaasjournaal begint dus de huiskamer versierd met Zwarte Pietjes en Sinterklaasjes. 

De snoeppot wordt gevuld met kruidnoten (geen pepernoten want juk), schuimpjes, 'kikkers & muizen', chocolade kruidnoten en stukken chocoladeletter. Dit jaar heb ik trouwens gekozen voor een afsluitbare pot. Dat is beter voor het graaigehalte. Hoop ik. De Sinterklaas- en Zwarte Piet-Playmobil wordt tevoorschijn gehaald en de kleur- en knutselboeken in het Sinterklaasthema worden op de speeltafel gelegd. Wij zijn er klaar voor. 'Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht'. Of liever niet eigenlijk. Want stiekem vinden onze meiden, vooral de jongste die nog heilig geloofd, dat een beetje eng.

Maar goed. Terug naar de kaarten waarmee we iedereen 'Fijne Feestdagen' wensen. Ik heb in september besloten dat dit jaar dus eens anders aan te pakken en heb met behulp van Google, PowerPoint en Kaartje2go een zogenaamd 'Decemberkaartje' in elkaar geknutseld waarmee wij iedereen die wij normaal gesproken een Kerstkaart sturen een feestelijke Decembermaand toewensen.

Bij deze dan ook voor iedereen die deze blog leest: fijne Decembermaand!

Je hond los laten lopen, een mag of een moet?

Deze week las ik een blog van Marloes op de site van Tinki: https://tinki.nl/blog/loslopen-recht-plicht-privilege/

Nu hebben wij toevallig een ras (Engelse Staffordshire Bullterriër) dat erom bekend staat geen 'hondenhond' maar een 'mensenhond' te zijn, daar zijn wij door de fokker meerdere malen op gewezen, maar dat wisten we natuurlijk ook al voordat we Blues kregen. Voor ons is dat geen probleem. Maar voor veel hondenbezitters die wij tegenkomen met hun loslopende hond is het dat blijkbaar wel. 'Dan hadden jullie maar een fatsoenlijk ras moeten kopen', is ons al eens naar ons hoofd geslingerd nadat wij tegen een baas die z'n hond niet bij zich teruggeroepen kreeg en die onze hond daarmee op z'n zenuwen werkte opmerkten dat het dan misschien beter is om de hond de volgende keer aan te lijnen. 'Er is toch niks gebeurd?', was de eerste reactie. Op onze opmerking dat dat nú misschien niet het geval was, maar dat wij de 'hond met de naam hebben' als er wél iets gebeurt werden wij getrakteerd op dat partijtje discriminatie richting onze hond. 

Met deze blog slaat Marloes wat mij betreft de spijker op z’n kop. Het is inderdaad vaak zo dat honden die loslopen dat niet kunnen, simpelweg omdat ze niet luisteren naar hun baas als die hen terugroept. Veel baasjes hebben als argument ‘die van mij doet niks’, als je een opmerking maakt over hun loslopende hond. Ze realiseren zich niet dat de aangelijnde hond waar hun loslopend exemplaar op afrent misschien wél iets doet, of dat de aangelijnde hond loslopende honden een beetje spannend vindt. Daarbij lopen veel honden los waar dat helemaal niet is toegestaan. En het is natuurlijk ook nog zo dat je NOOIT zeker weet of je hond wél of niet iets doet, hij kan je dat immers niet vertellen :-) 

Wat Marloes heel terecht aanhaalt is dat je hond los MAG in een losloopgebied. Dat betekent niet dat hij los MOET. Ook doe je je hond echt niks tekort als je ‘m aan een (lange) lijn laat lopen. 

Ze geeft daarbij ook nog aan dat het niet verstandig is om met je aangelijnde hond in een losloopgebied te gaan lopen. Daar ben ik het niet mee eens. Even ervan uitgaande dat in onze gemeente onder andere het pad langs de Maas beschouwd wordt als losloopgebied: daar lopen wij ook graag met onze hond! Het is een heel overzichtelijk gebied dus als wij geen andere viervoeter in de buurt zien kan Blues daar ook even los rennen. Waarbij hij meteen wordt aangelijnd als we zien dat er een andere hond aan komt.

Volgens onze gemeente (Beesel) moeten honden binnen de bebouwde kom aangelijnd zijn. Verder zijn ze nogal vaag in hun omschrijving waar een hond los mag lopen: https://www.beesel.nl/Inwoners/Afval_en_milieu/Hondenpoep/Aanpak_hondenpoepoverlast

Marloes merkt ook terecht (vind ik) op dat hondenbezitters hun loslopende hond gewoon ten alle tijden aan zouden moeten lijnen zodra ze een aangelijnde hond tegenkomen. Het zou dan niet uit moeten maken wat de reden is dat die andere hond aangelijnd is, je zou er gewoon vanuit moeten gaan dat die baasjes daar een goede reden voor hebben.

En verplaats je eens in een aangelijnde hond die ineens een soortgenoot als een speer op zich af ziet rennen waarna deze zijn neus tegen jouw achterste aandrukt. Daar wordt toch niemand blij van? 

Overkill aan gezonde voedingtips

Vreselijk die berichten over ‘wat je toch echt als ontbijt moet nemen want dat is echt megagezond’ en dan over datzelfde product een paar weken later een artikel lezen met de strekking ‘dit is toch niet zo gezond is als dat wij altijd dachten’.

Nu doe ik mezelf die irritatie lichtelijk aan omdat ik op Facebook enkele ‘foodpagina’s’ volg sinds ik eind maart 6 weken lang samen met Linda de Mol een poging heb gedaan om af te vallen in het kader van LINDA.lijnt. Dat lijnen hield in dat je gewoon lekker zelf je ding deed om af te vallen maar omdat je ‘lotgenoten’ had zou dat makkelijker moeten gaan. Via de facebookpagina en nieuwsbrief van LINDA.lijnt ontving je elke dag wel (ontbijt, lunch en diner)-tips die het afvallen moesten bevorderen. Ik heb ze allemaal gelezen, maar geen één gebruikt. Wél ben ik daarna nog de facebookpagina van CookLoveShare gaan volgen (in het kader van gezond bezig blijven) en heb ik me aangemeld voor de ‘CookLoveShare 30 dagen Gewoon Gezond Challenge’. Via CookLoveShare ontving ik regelmatig recepten. Maar omdat koken mijn hobby niet is (zwak uitgedrukt) heb ik ook hiervan nooit een recept uitgeprobeerd. Ook CookLoveShare vond het net als LINDA.lijnt nodig om gezonde tips te geven. Ik heb wel recepten opgeslagen via mijn profiel, maar na die 30 dagen stopte die pagina er mee en moest ik de opgeslagen recepten zelf ergens opslaan, dat was me teveel werk en dus kon ik überhaupt niks meer met de recepten, al had ik het gewild. Wat ik trouwens ineens volg op Facebook en waar ik nieuwsbrieven van krijg is ‘Libelle Lekker Nederland’. Alles wat ik via Facebook al tegen ben gekomen, krijg ik daarna wekelijks in de nieuwsbrief. Dat geldt trouwens ook voor ‘LINDA.#houvol’, het vervolg op LINDA.lijnt, waarvoor ik me daarna vrij vlot uitgeschreven heb. ‘As we speak’ heb ik maar even aangegeven dat ik ook van ‘Libelle Lekker Nederland’ geen e-mails meer wens te ontvangen.

Vond ik het in het begin nog interessant om te lezen wat gezonde voedingswaren zijn om te ontbijten en als tussendoortje te nemen (de warme maaltijden zijn mij teveel werk om klaar te maken en daarbij moet de rest van mijn gezin dat dan ook eten, want ik ben dus helemaal te lui om elke avond 2 verschillende gerechten klaar te maken, en dat zijn nogal ‘leknazen’ dus die optie viel af), na een tijdje werd ik gek van allemaal die tips en waarschuwingen over wat er allemaal supergezond is en ‘oh nee let op dit is helemaal niet gezond!’.

Zo ben ik de afgelopen weken een aantal artikelen tegengekomen waarvan de tenen me al krom in de schoenen gaan staan als ik alleen de titels al lees. Ze gingen over opties die beter zijn dan koffie om je dag mee te beginnen, of we de boterhammen nu wél of niet moeten laten staan, kokosolie blijkt niet zo superhealthy als altijd gedacht, sterker nog: het is slecht voor je bloedvaten, dat je kokosolie in je koffie moet doen (hoezo tegenstrijdige berichten), waarom je eigenlijk geen witte wijn meer wil drinken (het wordt ons gewoon opgedrongen!), waarom ontbijten met muesli minder gezond is dan we dachten, dat je toch beter élke dag in plaats van 1 keer per week op de weegschaal kunt gaan staan, op 1 en dezelfde dag van dezelfde pagina een berichtje met tips voor ‘gezonde groentechips’ en 2 uur later een bericht waarom je beter gewone chips kunt eten dan groentechips en waarom je beter geen sushi meer kunt bestellen.

Op een gegeven moment is dat foodnieuws trouwens op, volgens mij, want dan gaan enkele berichten weer in de herhaling. Zo heb ik al een paar keer gelezen waarom je elke dag gember zou moeten eten, waarom je de dag zou moeten beginnen met het drinken van lauwwarm water met een schijfje citroen en waarom havermout toch zo ontzéttend gezond is (als ontbijt), dat het nu toch écht bewezen is dat elke dag een stukje chocola eten heel gezond is en datzelfde geldt voor een glas rode wijn.

Diëten is voor veel mensen sowieso al lastig, als je aan het lijnen bent, ben je zo’n beetje de hele dag door bezig met eten en dan krijg je ook nog de hele dag door van dit soort tegenstrijdige berichten te verwerken!

Na mijn LINDA.lijnt-periode kan ik alleen maar bevestigen waar ik altijd al van overtuigd ben geweest: de beste manier om af te vallen is

·    *  * regelmatig bewegen: als een idioot sporten is niet nodig. Elke dag een half uur stevig wandelen zet meer zoden aan de dijk;

     *  * met mate eten: niet te grote porties en niet nog een keer opscheppen;

     * écht even die 20 minuten na het eten wachten: dat hongergevoel is dan écht verdwenen;

     *  * opletten met snacken en snaaien: niet alles afzweren, een koekje, snoepje, kaasje, zakje chips moet kunnen, maar eet het met beleid. Pak op een verjaardag wél dat stuk vlaai of taart, maar doe dan rustig aan met de toastjes met brie. Of sla juist dat stuk vlaai af en pik wat meer van de borrelhapjes. En pak 1 koekje bij de koffie en niet de halve rol. Of breek een reepje van je tablet chocola af en laat het daar dan bij. Grijp ook niet in de snoeppot als je er toevallig voorbij loopt;

          * laat geen specifieke voedingsstoffen zoals vetten en koolhydraten achterwege. Je hebt alle stoffen nodig maar eet alles dus gewoon met mate.

          Bewust bezig zijn met wat je wanneer in je mond stopt dus, zonder jezelf alles te ontzeggen.

Door me aan bovenstaande te houden ben ik in het voorjaar 5 kilo afgevallen in 6 weken tijd en door dit patroon aan te blijven houden zijn die er nog altijd niet bij gekomen.

Ik denk dat het voor mij tijd is om de ‘foodpagina’s even te ‘ontliken’ op Facebook.

Prietpraat 55

Zitten
'Wat zulle we ens gaon doon?', vraagt Evi op een dinsdagavond om 18:30 uur nadat ik na een hele dag op kantoor, daarna boodschappen te hebben gedaan en te hebben gegeten me op de bank wil installeren. 'Ich weit neet was do geis doon', antwoord ik dus, 'maar ich bön bliej as ich zit'. 'Jao maar', zegt Evi na even te hebben nagedacht, 'do haes toch al de ganse daag gezaete?'.

Vies woordje
Evi en haar vriendje Kéano hebben het over 'Sint-Maarten'. Kéano vertelt dat het Sint Maartensvuur aan wordt gestoken met een fakkel. Maar als dat niet lukt de brandweer het vuur aanmaakt met een gasbrander. Dan is hij even stil en zegt dan: 'Maar dao zit waal un fiés woord in'. 'Wao-in?', vraagt Evi? 'In fakkel', antwoordt Kéano. 'Fak'.

Meedenken
Evi vertelt tegen Kéano dat ze een hondje gaat vragen aan Sinterklaas. Als Kéano zich er van overtuigd heeft dat Evi een echte puppie bedoelt vindt hij het een goed idee. 'Maar den motte d'r waal gaatjes in ut inpakpapier waere gemak', is wel nog even z'n advies.

Buitenlands
Een paar weken voordat we onze puppie Blues van het ras 'Engelse Staffordshire Bullterriër' mogen gaan halen vraagt Evi zich bezorgd af of Blues ons wel verstaat als wij Nederlands tegen 'm praten. Ik vraag haar waarom ze zich daar zorgen over maakt. 'Ömdet dae oét Ingeland kump', is haar antwoord.

Adventskransje
'Mama weniër gaon we den det theekransje make?', vraagt Evi

Wraps
Na een blik in de koelkast te hebben geworpen op de dag dat we Nico's verjaardag vieren vraagt Evi: 'Haes-se weer fleps gemak?'

Vel over
Volgens Evi heeft onze puppy die nog in z'n velletje moet groeien 'lijf over'.

Graag
Evi en haar vriendinnetje doen een spelletje waarbij ze met 5 letters zoveel mogelijk woordjes moeten leggen binnen een bepaalde tijd. Als er een piepje klinkt is het woord goed en krijgen ze een punt. Het vriendinnetje legt 'geer' en het piepje klinkt. Evi kijkt er vragend bij. Het vriendinnetje legt uit dat geer is van 'ich wil det gaer'.

Buurman en Buurman
Evi speelt bij haar beste vriendje Kéano. Kéano heeft een heuse gereedschapskist waar ze mee gaan spelen. Na een tijdje hoort de mama van Kéano ze samen een kreet roepen: 'A je to!'

De q
Evi tekent zichzelf een laptop. Ze tekent aan de voorkant een appeltje, want dat had haar vriendje Kéano op school ook gedaan. 'Want dao is d'r ouch zonne van'. Kéano zoekt af en toe iets op, op zijn laptop voor de legerclub waar hij de baas van is. Dan schrijft ze letters in de vakjes, somt op welke ze al heeft en vraagt aan mij welke ze dan nog mist. Ik noem een paar letters op waaronder de 'pûh'. 'Ao ja! En de angere pûh ouch!'

Collega's, het zijn net mensen af en toe

Collega’s. Het zijn af en toe net kleine kinderen of puppy’s. Soms dan denk ik na een vermoeiende start van de dag thuis, met een puppy die het leuk blijft vinden om zodra één van z’n kleine vrouwtjes binnenkomt op hun veters af te vliegen, 2 meiden van 9 en 7 die ik tachtig keer moet vragen of ze als ze naar boven lopen om hun tanden te poetsen hun bed even op willen maken voordat we naar school gaan en of ze dan meteen ook even die spijkerbroek die daar nog slingert op willen ruimen waarbij ze dan alsjeblieft even geen ruzie willen maken en als ze dan weer beneden komen of ze dan nog even hun ontbijtbordje op willen ruimen waarna ik ze weer terug moet sturen naar boven omdat ze hun tanden nog niet hebben gepoetst en ze vervolgens - godsamme nog es aan toe - hun schoenen nog aan moeten trekken terwijl ik in de veronderstelling was dat ze dat al hadden gedaan, dat ik op het werk dan toch wel even eerst een beetje kan bijkomen. Maar dan kom ik van een koude kermis thuis. Want ook op het werk moeten sommige dingen tachtig keer gevraagd worden en dan krijg je nog geen antwoord of verandert er nog niks. Dit geldt overigens niet alleen voor mijn huidige collega’s, vooral niet in sommige gevallen. Onderstaande is naar mijn idee overal aan de orde:

* Als een politieagent in de gaten moeten blijven houden of die-en-die wel terug wordt gemaild of dat dat-en-dat wel wordt aangepast in het systeem;
* Een miljoen keer moeten vragen wanneer er nou toch eens een fancy koffiezetapparaat/nieuwe machine/nieuw systeem wordt aangeschaft;
* Je bijna elke morgen als je de vaatwasser uitruimt (ja ook dat komt vaak op dezelfde personen neer) afvragen wie z’n vuile kopje/glas/bord niet in de vaatwasser heeft gezet de avond ervoor. En nee, de vaatwasser draaide nog niet toen de laatste naar huis ging want die wordt (ook meestal door dezelfde perso(o)n(en) aangezet met een startuitstel van een uurtje of 6;
* Je afvragen waarom de volle vaatwasser niet is aangezet de avond ervoor;
* Weer constateren dat het aardappelschilmesje met de scherpe-punt-kant naar boven in de bestekmok is gezet (ik dacht altijd dat Hoger Opgeleiden slimme mensen waren);
* Vergeten wordt dat er klinken aan deuren zitten dus die worden gewoon dichtgesmeten. Bèng dat was de deur naar de gang….2 seconden later…bám dat was de deur naar het kantoor;
* Op de gekste plaatsen op zoek moeten naar een SCHONE vaatdoek/theedoek/keukendoek;
* Constateren dat er mensen zijn die blijkbaar niet niet-kruimelend kunnen lunchen en het daarbij niet nodig vinden (of niet in de gaten hebben dat het nodig is) om die kruimels even op te vegen;
* Constateren dat er mensen zijn die het blijkbaar niet nodig vinden (of niet in de gaten hebben dat het nodig is) om het tosti-ijzer even met een stukje keukenpapier schoon te vegen nadat ze hun flinterdunne spek erop aan hebben laten bakken of de kaas van hun tosti erop hebben lopen te morsen;
* Bij het gebruik van een gezamenlijke agenda een miljoen keer mensen te moeten herinneren aan het feit dat deze überhaupt bestaat en of ze daar dus in willen zetten dat ze afwezig zijn of thuis aan het werk zijn;
* Bij het gebruik van een gezamenlijke agenda een miljoen keer mensen te moeten herinneren aan het feit dat áls ze dan in de agenda zetten dat ze afwezig zijn, ze er even hun naam bij moeten zetten. Bij alleen ‘afwezig’ weten de rest van de collega’s uiteraard nog steeds vrij weinig;
* Je afvragen waar die ene collega zijn of haar hogere versnelling verstopt heeft;
* Je afvragen hoe die ene collega het telkens voor elkaar krijgt om al die beren op de weg te krijgen;
* Constateren dat het ophangen van een nieuwe wc-rol blijkbaar best lastig is;
* Constateren dat als je op het toilet zit en er iemand op de wc naast je doorspoelt geen water uit de kraan horen lopen. Blijkbaar is het niet nodig om je handen te wassen als je je leuter vast heb gehad;
* Constateren dat mannen blijkbaar meerdere keren per dag moeten poepen en daarvoor vaak de wc op het werk gebruiken;
* Op het moment dat er maar 1 toilet is dat dus door mannen én vrouwen wordt gebruikt constateren dat ín de pot wateren blijkbaar best lastig is;
* Je afvragen hoe het kan dat je als parttimer altijd (voor het gevoel) het printpapier/enveloppen/briefpapier moet vervangen en daarvoor dus een hele nieuwe doos uit het voorraadhok moet slepen?

Vragen die regelmatig bij het nieuwsgierig aagje in mij opkomen als zich zoiets voordoet zijn:

* In het geval van de vaatwasser, de niet-kruimel-opruimende collega, het tosti-apparaat, de lege wc-rol die niet vervangen wordt en de druppels pies voor de pot: hoe ziet het bij deze collega’s thuis uit/hoe gaat het er bij deze collega’s thuis aan toe? Is daar nog Moeder de Vrouw die de rommel achter kindlief’s kont opruimt? Of nog erger: de partner?! Of is het daar in huis dan één grote teringbende?;
* Ben ik de enige die dit opvalt? Of de enige die zich eraan stoort/ergert/irriteert?

Voordat jullie de conclusie trekken dat ik me alleen maar stoor, erger en irriteer aan mijn collega’s. Dat is niet zo. Bovenstaand is een samenvatting van 13 jaar collega’s te hebben gehad (13 jaar werkervaring minus dik een jaar me thuis hebben zitten ergeren 😉 + 1 jaar stagelopen).

Ik heb trouwens ook collega’s (gehad) waarbij bovenstaande totaal NIET aan de orde was. Saillant detail: dit waren meestal (of misschien zelfs altijd) vrouwelijke collega’s 😌. Toch typisch. Daarbij stoor, erger en irriteer ik me aan veel zaken, mij vallen gewoon veel dingen op. Het is een soort van hobby zeg maar 😉 Ook vergeet ik niet gauw iets. Handig als je na 13 jaar eens dit soort lijstjes wil maken😄.