Prietpraat 55

Zitten
'Wat zulle we ens gaon doon?', vraagt Evi op een dinsdagavond om 18:30 uur nadat ik na een hele dag op kantoor, daarna boodschappen te hebben gedaan en te hebben gegeten me op de bank wil installeren. 'Ich weit neet was do geis doon', antwoord ik dus, 'maar ich bön bliej as ich zit'. 'Jao maar', zegt Evi na even te hebben nagedacht, 'do haes toch al de ganse daag gezaete?'.

Vies woordje
Evi en haar vriendje Kéano hebben het over 'Sint-Maarten'. Kéano vertelt dat het Sint Maartensvuur aan wordt gestoken met een fakkel. Maar als dat niet lukt de brandweer het vuur aanmaakt met een gasbrander. Dan is hij even stil en zegt dan: 'Maar dao zit waal un fiés woord in'. 'Wao-in?', vraagt Evi? 'In fakkel', antwoordt Kéano. 'Fak'.

Meedenken
Evi vertelt tegen Kéano dat ze een hondje gaat vragen aan Sinterklaas. Als Kéano zich er van overtuigd heeft dat Evi een echte puppie bedoelt vindt hij het een goed idee. 'Maar den motte d'r waal gaatjes in ut inpakpapier waere gemak', is wel nog even z'n advies.

Buitenlands
Een paar weken voordat we onze puppie Blues van het ras 'Engelse Staffordshire Bullterriër' mogen gaan halen vraagt Evi zich bezorgd af of Blues ons wel verstaat als wij Nederlands tegen 'm praten. Ik vraag haar waarom ze zich daar zorgen over maakt. 'Ömdet dae oét Ingeland kump', is haar antwoord.

Adventskransje
'Mama weniër gaon we den det theekransje make?', vraagt Evi

Wraps
Na een blik in de koelkast te hebben geworpen op de dag dat we Nico's verjaardag vieren vraagt Evi: 'Haes-se weer fleps gemak?'

Vel over
Volgens Evi heeft onze puppy die nog in z'n velletje moet groeien 'lijf over'.

Graag
Evi en haar vriendinnetje doen een spelletje waarbij ze met 5 letters zoveel mogelijk woordjes moeten leggen binnen een bepaalde tijd. Als er een piepje klinkt is het woord goed en krijgen ze een punt. Het vriendinnetje legt 'geer' en het piepje klinkt. Evi kijkt er vragend bij. Het vriendinnetje legt uit dat geer is van 'ich wil det gaer'.

Buurman en Buurman
Evi speelt bij haar beste vriendje Kéano. Kéano heeft een heuse gereedschapskist waar ze mee gaan spelen. Na een tijdje hoort de mama van Kéano ze samen een kreet roepen: 'A je to!'

De q
Evi tekent zichzelf een laptop. Ze tekent aan de voorkant een appeltje, want dat had haar vriendje Kéano op school ook gedaan. 'Want dao is d'r ouch zonne van'. Kéano zoekt af en toe iets op, op zijn laptop voor de legerclub waar hij de baas van is. Dan schrijft ze letters in de vakjes, somt op welke ze al heeft en vraagt aan mij welke ze dan nog mist. Ik noem een paar letters op waaronder de 'pûh'. 'Ao ja! En de angere pûh ouch!'

Collega's, het zijn net mensen af en toe

Collega’s. Het zijn af en toe net kleine kinderen of puppy’s. Soms dan denk ik na een vermoeiende start van de dag thuis, met een puppy die het leuk blijft vinden om zodra één van z’n kleine vrouwtjes binnenkomt op hun veters af te vliegen, 2 meiden van 9 en 7 die ik tachtig keer moet vragen of ze als ze naar boven lopen om hun tanden te poetsen hun bed even op willen maken voordat we naar school gaan en of ze dan meteen ook even die spijkerbroek die daar nog slingert op willen ruimen waarbij ze dan alsjeblieft even geen ruzie willen maken en als ze dan weer beneden komen of ze dan nog even hun ontbijtbordje op willen ruimen waarna ik ze weer terug moet sturen naar boven omdat ze hun tanden nog niet hebben gepoetst en ze vervolgens - godsamme nog es aan toe - hun schoenen nog aan moeten trekken terwijl ik in de veronderstelling was dat ze dat al hadden gedaan, dat ik op het werk dan toch wel even eerst een beetje kan bijkomen. Maar dan kom ik van een koude kermis thuis. Want ook op het werk moeten sommige dingen tachtig keer gevraagd worden en dan krijg je nog geen antwoord of verandert er nog niks. Dit geldt overigens niet alleen voor mijn huidige collega’s, vooral niet in sommige gevallen. Onderstaande is naar mijn idee overal aan de orde:

* Als een politieagent in de gaten moeten blijven houden of die-en-die wel terug wordt gemaild of dat dat-en-dat wel wordt aangepast in het systeem;
* Een miljoen keer moeten vragen wanneer er nou toch eens een fancy koffiezetapparaat/nieuwe machine/nieuw systeem wordt aangeschaft;
* Je bijna elke morgen als je de vaatwasser uitruimt (ja ook dat komt vaak op dezelfde personen neer) afvragen wie z’n vuile kopje/glas/bord niet in de vaatwasser heeft gezet de avond ervoor. En nee, de vaatwasser draaide nog niet toen de laatste naar huis ging want die wordt (ook meestal door dezelfde perso(o)n(en) aangezet met een startuitstel van een uurtje of 6;
* Je afvragen waarom de volle vaatwasser niet is aangezet de avond ervoor;
* Weer constateren dat het aardappelschilmesje met de scherpe-punt-kant naar boven in de bestekmok is gezet (ik dacht altijd dat Hoger Opgeleiden slimme mensen waren);
* Vergeten wordt dat er klinken aan deuren zitten dus die worden gewoon dichtgesmeten. Bèng dat was de deur naar de gang….2 seconden later…bám dat was de deur naar het kantoor;
* Op de gekste plaatsen op zoek moeten naar een SCHONE vaatdoek/theedoek/keukendoek;
* Constateren dat er mensen zijn die blijkbaar niet niet-kruimelend kunnen lunchen en het daarbij niet nodig vinden (of niet in de gaten hebben dat het nodig is) om die kruimels even op te vegen;
* Constateren dat er mensen zijn die het blijkbaar niet nodig vinden (of niet in de gaten hebben dat het nodig is) om het tosti-ijzer even met een stukje keukenpapier schoon te vegen nadat ze hun flinterdunne spek erop aan hebben laten bakken of de kaas van hun tosti erop hebben lopen te morsen;
* Bij het gebruik van een gezamenlijke agenda een miljoen keer mensen te moeten herinneren aan het feit dat deze überhaupt bestaat en of ze daar dus in willen zetten dat ze afwezig zijn of thuis aan het werk zijn;
* Bij het gebruik van een gezamenlijke agenda een miljoen keer mensen te moeten herinneren aan het feit dat áls ze dan in de agenda zetten dat ze afwezig zijn, ze er even hun naam bij moeten zetten. Bij alleen ‘afwezig’ weten de rest van de collega’s uiteraard nog steeds vrij weinig;
* Je afvragen waar die ene collega zijn of haar hogere versnelling verstopt heeft;
* Je afvragen hoe die ene collega het telkens voor elkaar krijgt om al die beren op de weg te krijgen;
* Constateren dat het ophangen van een nieuwe wc-rol blijkbaar best lastig is;
* Constateren dat als je op het toilet zit en er iemand op de wc naast je doorspoelt geen water uit de kraan horen lopen. Blijkbaar is het niet nodig om je handen te wassen als je je leuter vast heb gehad;
* Constateren dat mannen blijkbaar meerdere keren per dag moeten poepen en daarvoor vaak de wc op het werk gebruiken;
* Op het moment dat er maar 1 toilet is dat dus door mannen én vrouwen wordt gebruikt constateren dat ín de pot wateren blijkbaar best lastig is;
* Je afvragen hoe het kan dat je als parttimer altijd (voor het gevoel) het printpapier/enveloppen/briefpapier moet vervangen en daarvoor dus een hele nieuwe doos uit het voorraadhok moet slepen?

Vragen die regelmatig bij het nieuwsgierig aagje in mij opkomen als zich zoiets voordoet zijn:

* In het geval van de vaatwasser, de niet-kruimel-opruimende collega, het tosti-apparaat, de lege wc-rol die niet vervangen wordt en de druppels pies voor de pot: hoe ziet het bij deze collega’s thuis uit/hoe gaat het er bij deze collega’s thuis aan toe? Is daar nog Moeder de Vrouw die de rommel achter kindlief’s kont opruimt? Of nog erger: de partner?! Of is het daar in huis dan één grote teringbende?;
* Ben ik de enige die dit opvalt? Of de enige die zich eraan stoort/ergert/irriteert?

Voordat jullie de conclusie trekken dat ik me alleen maar stoor, erger en irriteer aan mijn collega’s. Dat is niet zo. Bovenstaand is een samenvatting van 13 jaar collega’s te hebben gehad (13 jaar werkervaring minus dik een jaar me thuis hebben zitten ergeren 😉 + 1 jaar stagelopen).

Ik heb trouwens ook collega’s (gehad) waarbij bovenstaande totaal NIET aan de orde was. Saillant detail: dit waren meestal (of misschien zelfs altijd) vrouwelijke collega’s 😌. Toch typisch. Daarbij stoor, erger en irriteer ik me aan veel zaken, mij vallen gewoon veel dingen op. Het is een soort van hobby zeg maar 😉 Ook vergeet ik niet gauw iets. Handig als je na 13 jaar eens dit soort lijstjes wil maken😄.