Nieuw jaar

Het einde van het jaar nadert. Een tijd om terug te kijken. Maar ook vooruit. Ik merk dat ik het, naarmate er meer ellendige dingen gebeuren in mijn omgeving, steeds moeilijker vind om 'bleu, naïef, en onwetend' een nieuw jaar in te gaan. Was het vroeger toen we echt klein waren nog een verwachtingsvolle avond, waarin je óf lang op mocht blijven óf net voor 12 uur je bed werd uitgetrommeld wat je dan eigenlijk niet meer wilde, en toen we groter werden en met vrienden oudjaar vieren nog altijd verwachtingsvol en heerlijk om een avond extra te feesten, sinds enkele jaren is het minder verwachtingsvol. Het is eerder confronterend. Zo 'bleu, naïef en onwetend' als dat ik een aantal jaren geleden nog in het leven stond, zo down-to-earth sta ik er nu. Het gevoel van: 'Wat staat ons komend jaar te wachten', is sinds afgelopen jaar erg groot. Ik had hele hoge verwachtingen van 2014. Na 4 jaar moest dan eindelijk weer een toffe baan mijn pad kruisen. Dat gebeurde niet. Wel werd me de pis lauw gemaakt door enkele pw's (potentiële werkgevers), overleden er veel te veel mensen in mijn omgeving en riep het niet kunnen doordringen en het telkens onze grens verleggen met betrekking tot iemand enorm veel frustratie op (dat doet het overigens nog steeds). 2015 Ging een stuk beter. Een tijdelijke baan tot augustus. Geen jippiejajeej-baan maar ik verdiende er best leuk en de collega's waren best tof. Na in september en oktober royaal gestresst thuis te hebben gezeten (want help dadelijk heb ik én geen leuke baan èn geen inkomen) zit ik sinds november echt op mijn plek. Maar ook al weet ik dat een vast contract geen flikker voorstelt (ik ben 2x met m'n vaste contract door een reorganisatie op straat gezet) toch is de onwetendheid of je wel of niet een contractverlenging krijgt reden tot een onzeker gevoel. Maar ook het gevoel dat wat zo slecht ging nu weer zo goed gaat en het verleden een lijn laat zien dat daar weer een tegenslag op volgt maakt het er niet beter op. Ook de wetenschap dat een aantal familieleden ernstig ziek zijn, maakt dat ik een beetje huiverend naar 2016 kijk. Neem daar nog bij dat een kennisje van me op oudjaarsavond 2014 samen met haar collega een foto op Facebook plaatste waarbij ze in hun ziekenhuisoutfit allebei in een soort Charlie's Angels houding stonden met een spuit in hun handen en hun Facebookvrienden een gelukkig nieuw jaar wensen in goede gezondheid en dat als dat er niet in zit, zij voor ons klaar staan en ze zelf slechts een paar dagen later te horen kreeg dat ze zeer ernstig ziek was. Ze is het afgelopen jaar na keihard te hebben gevochten overleden...
En nee, dit is geen negatieve gedachtegang. Dit is de realiteit. Natuurlijk heb ik de intentie om er een fantastisch jaar van te maken, maar ik doe dat niet meer 'bleu, naïef en onwetend' vanaf een roze wolk. Ik doe dat met mijn beide benen stevig (geen probleem met die olifantenpoten van mij :-)) op de grond.