De (onbewuste) vermakelijkheid van LinkedIn

Ik heb een nieuwe hobby. 'Personen die u misschien kent' checken op LinkedIn. Dat is net zo hilarisch als het lezen van de advertenties in het plaatselijke blaadje ‘Sjnabbeltjes’. En waarom is dat zo hilarisch hoor ik je denken. LinkedIn is een medium voor de zakelijke markt waarbij je jezelf profileert op een bepaalde manier. En bij sommige mensen mislukt dat (onbewust) schromelijk. Vind ik. Het liefste zou ik hier nu voorbeelden geven compleet met foto’s maar dat vind ik dan toch niet kunnen. Maar ik wil de lol die ik eraan heb wel graag met jullie delen dus het komt nu aan op jullie eigen voorstellingsvermogen.

Wat ik namelijk om te beginnen heel vermakelijk vind zijn de profielfoto’s van sommige mensen. LinkedIn is toch een plek om jezelf een beetje te promoten en voor sommige mensen werkt het niet in hun voordeel dat je daarbij frontaal met je murf in beeld moet (jaja, het is maar goed dat ik zelf zo’n leuk hoofd heb, I know :-P). Want een LinkedIn-profiel zonder foto of met het logo van je bedrijf als profielfoto dat komt natuurlijk niet over.

Waar ik me ook vaak over verbaas zijn de niet-complete profielen. Al neuzend tussen ‘Personen die u misschien kent’ zie je alleen de foto, de naam, de functie en het bedrijf waar iemand werkzaam is. Het is ongelofelijk hoeveel profielen op dat punt al niet compleet zijn. Op iemand’s profiel klikken hoe erg de blamage daar is, hoef ik dan niet eens te doen. Doe ik ook niet, want LinkedIn heeft de leuke functie om je te laten weten wie er op je profiel heeft gekeken. Uiteraard is er een optie om aan te geven dat je niet wil dat LinkedIn doorgeeft dat jij op het profiel van je oude werkgever rond zit te neuzen, maar dan krijg jij ook niet te zien wie jou interessant genoeg vindt om je profiel even te checken. Ik ben echt te nieuwsgierig om te weten wie mijn pagina bezoekt dus ik heb niet aangevinkt dat ik niet wil dat iemand weet dat ik z’n account bekeek. Maar dat betekent dus ook dat ik niet lukraak allemaal profielen kan gaan bekijken. Vind ik zelf. Daarbij krijgt iemand dan de melding ‘Iemand werkzaam bij Koek&Peer heeft uw profiel bekeken’. Aangezien er hier geen 100 mensen werken, is me dat te tricky. Maar ik dwaal af.

Incomplete profielen dus. Ik kwam net een kennis tegen die een baan zoekt en zonder profielfoto de functieomschrijving ‘BESCHIKBAAR voor een nieuwe uitdaging’ heeft. Als ik eerlijk ben is het in dit specifieke geval misschien wel beter dat er geen profielfoto bij staat trouwens.

Tenenkrommend zijn de type- en spelfouten in dat kleine beetje tekst dat je te zien krijgt als LinkedIn je promoot bij andere gebruikers. Ik kwam net bijvoorbeeld een ‘advisieur’ tegen en iemand die zijn naam tussen aanhalingstekens had gezet. WAAROM?!

Ook prachtig: functieomschrijvingen waarvan ik me afvraag of de mensen zelf nog wel weten wat het betekent. Meestal zijn dit soort onbegrijpelijke functieomschrijvingen in het Engels. Dat klinkt zo lekker interessant hè?

Wat ik mooi vind om te zien zijn de creatieve omschrijvingen die mensen weten te plaatsen in dat kleine stukje tekst dat je te zien krijgt: dwars denkende innovatieve geest – op zoek naar een uitdaging. Jammer dat bij deze innovator een profielfoto ontbreekt.

Nog een voorbeeld van mensen die de plank volledig misslaan op LinkedIn-gebied: voor LinkedIn ongepaste profielfoto’s. Al proostend met een glas wijn in de hand (en geen vinoloog of wijndocent zijn, want dan zou het juist hartstikke leuk zijn), gezellig samen poserend met kinderen (en niet werkzaam zijn als pedagogisch medewerkster bij een kinderdagverblijf), samen met een paard of ander dier (en geen baan hebben die betrekking heeft op dieren), met een filmcamera voor hun gezicht (terwijl ze geen cameraman zijn), uitdagend (lees: halfnaakt) poserend (terwijl ze advocaat of iets in die richting zijn) of op de achtergrond een stapel puin en een fiets tegen een sombere wolkenlucht. Zo jammer.

Erg grappig zijn de mensen die een LinkedIn-profiel hebben en als ‘functieomschrijving’ hebben staan dat ze huisvrouw zijn, of iets in die trant. Ik kwam er vandaag een tegen die ‘*wordt aan gewerkt*’ als functieomschrijving heeft. Heerlijk! Ook zag ik een jongen die een beetje stijfjes op z’n profielfoto staat en als omschrijving heeft ‘Enthousiasteling op zoek naar…’. Dat komt goed over inderdaad.

Ook jammer zijn de mensen waarvan niet duidelijk is in welke branche ze ‘ns eigenlijk werken. De functienaam ‘accountmanager’ is natuurlijk heel breed. Ik kwam een jongen tegen met deze functieomschrijving die met 2 auto’s op de foto staat dus de gok is dat hij die verkoopt. Maar ja, dat is een aanname. En we weten allemaal wat het gevaar is van aannames: assumption is the mother of all fuckups. Of mensen die een heel (hun product promotend) verhaal op de plaats van hun functieomschrijving hebben staan. Ik vond een meneer die algemeen manager is ‘met veel ervaring en mensenkennis’. ‘Hartstikke leuk jong, maar op welk gebied heb je ervaring?’, vraag ik mij dan af.

Bekijk ik even mijn eigen profiel dan is het natuurlijk ook niet helemaal duidelijk in welke branche ik ‘commercieel administratief medewerker’ ben. Want wat doet een bedrijf dat ‘Koek&Peer’ heet in godsnaam? En dat ‘commercieel administratief medewerkster’: daar moet ik ook eens iets creatievers op verzinnen. En als ik dan toch bezig ben dan moet ik ook even zorgen voor een betere profielfoto. Mijn murf is op mijn huidige profielfoto erg pontificaal in beeld. Maar zou ik zorgen dan mijn hoofd er kleiner op zou staan dan zou ik me schuldig maken aan punt 4: ongepaste profielfoto’s. Want dan zou één van onze dochters zichtbaar zijn op mijn LinkedIn-profielfoto. En dat is dus not done. Vind ik. 

De moraal van dit verhaal is dat rondstruinen op LinkedIn, zonder dat het de bedoeling is, best vermakelijk kan zijn en het goed is als ik m’n eigen profiel ook nog eens onder de loep neem. Ook al duidt LinkedIn mijn profiel aan als 'zeer deskundig' :-)

Baby vs. puppy

Het zal jullie vast niet ontgaan zijn dat wij binnenkort een puppy
krijgen.
En daar heb ik me toch een partij zin in!

Maar het is ook een beetje spannend. Persoonlijk vind ik het net zo spannend als dat je graag een kind wil
maar het toch eng vindt om met de pil te stoppen omdat je dan dus
zwanger kunt worden en het dan heel reëel wordt en je dan een kindje
krijgt dat echt van jou is, en waar jij de verantwoordelijkheid over
krijgt. Zo'n kindje moet dan opgevoed worden en dat wil je goed doen, ik
tenminste wel. En dat geldt dus ook voor een hond. Die moet je ook opvoeden.
En ik wil dat goed doen. Ik wil ons nieuwe vriendje niet 'verzauwen'. Dus ik heb al een aantal boeken en sites
doorgespit en belangrijke zaken op papier gezet. Ook voor de kids zodat
ook zij weten wat wel en niet mag.

Het lijkt voor sommige misschien een rare vergelijking: je kind met een hond vergelijken. Maar dat is het naar mijn idee niet. Het zijn allebei levende wezens die deel uitmaken van je gezin en een opvoeding nodig hebben.

Net zoals Iza ons eerste kindje was en we dus niet wisten wat voor
impact dat zou hebben op ons leven is Blues onze eerste hond. Maar het eerste begin met een hond is toch wat andere koek dan het eerste begin met een baby:

* Een hond zoek je uit. Je zoekt een goede fokker en checkt of hij voldoet aan jouw specifieke voorwaarden en dan is het afwachten. Voordat je je pup na 8 weken daadwerkelijk voor het eerst mee naar huis krijgt heb je 'm al een paar keer gezien en vastgehad. Je baby zie je pas voor het eerst na 9 maanden en nadat je voor je gevoel een marathon gelopen hebt om 'm op de wereld gezet te krijgen. Oké, tegenwoordig met 3D en zelfs 4D echo's is het uiterlijk van je hummel niet meer helemaal een geheim.

* Bij een baby krijg je de eerste dagen hulp van een expert (de
kraamverzorgster) en als die er 's nachts niet is dan kan dat best wel
een drama zijn. Zij leert je de kneepjes van het 'vak'. Nu we de hond
krijgen heb ik niet te maken met knips, scheuren, hechtingen,
regeldagen, kraamtranen enzo dus dat maakt het in ieder geval al makkelijker om rationeel na te denken als zich iets voordoet

* Bij een baby krijg je een paar weken verlof waarin je je helemaal op je baby kunt richten. In Nederland krijg je geen puppyverlof. In Engeland wel trouwens.

* In een kind kan ik me verplaatsen. Ik was er tenslotte zelf vroeger
ook één. Wat er in de kop van een hond omgaat dat weet alleen Cesar
Milan. Maar zijn boeken zijn doodvermoeiend om te lezen. Althans. Zijn puppyopvoedboek.

* Een kind kan op een gegeven moment zeggen wat 'm dwars zit, wat hij
wil of waar hij blij over is. Of als hij weggelopen is vertellen hoe hij
heet aan diegene die 'm rond ziet dwalen en aanspreekt. Oké, je kunt
voor een hond een of ander halsbandje of penning kopen met z'n naam en
adres erop. En oh ja je hebt tegenwoordig Facebook waarop mensen een
foto van een verdwaalde hond plaatsen of waarop je zelf een foto kunt
plaatsen als je hond er tussenuit is gepiept.

* Het opvoeden van een hond lijkt nóg consequenter te moeten als het
opvoeden van een kind. Althans, als je een hond wil die andere mensen
(lees: mensen die niet van honden houden) niet irriteert of angst
aanjaagt. Zeker met het 'merk' hond dat Blues is. Sommige mensen vinden
een Engelse Stafford bij voorbaat al eng. Dat is echter nergens voor
nodig. Ook dat is natuurlijk een verschil: er zijn weinig kinderen die
andere mensen angst aanjagen. Irriteren kunnen ze natuurlijk wel, die
(kleine) kinderen.

* Het opvoeden van een hond begint meteen. Bij een kind begint dat pas na een paar maanden.

* Dat een hond opvoeding nodig heeft en dat je consequent met 'm om moet gaan dat weten veel mensen niet. Als je niet wil dat een hond tegen je opspringt moet je 'm negeren (wist ik ook niet). Als je nooit een hond hebt gehad weet je dat misschien niet, ook al is dat best logisch. Mensen die bij jou op visite komen of jou tegenkomen met je hond benaderen je hond misschien onbewust 'verkeerd'. Maar eigenlijk kan dat met je baby ook gebeuren bedenk ik me nu. Je hebt van die mensen die boven een wandelwagen gaan hangen en keihard gaan lopen te kirren tegen een baby die nèt in slaap probeer te vallen. Of die je kind volproppen met snoep terwijl jij vindt dat ze die dag al genoeg zoetigheid hebben gehad.

* Onze kinderen worden door 2 mensen opgevoed. En hun rang in de 'roedel' (bekeken door de ogen van een hond, ik zei toch dat ik me heb in heb gelezen ;-)) is gelijk. De hond heeft de laagste rangorde in de roedel en daardoor dus in ons geval 4 opvoeders. Er moeten dus 4 mensen op 1 lijn zitten wat betreft die opvoeding. Vandaar dus het inlezen :-)

* Voor het opvoeden van Blues gaan we op cursus. Voor het opvoeden van kinderen bestaan geen standaardcursussen. Eigenlijk best raar. Maar voor beide geldt dan denk ik dat diegene die het het hardst nodig (lijken te) hebben gaan toch niet.

* Wat bij beide gelijk is, is dat er altijd mensen zijn die het beter weten. Daar heb ik dan in ieder geval al ervaring mee. Al reageer ik daar volgens mij nog altijd verkeerd op :-/

Nou. Ik hoop voor Blues dat hij weet waar hij aan begint door bij ons
terecht te komen :-)

Digitale asocialerigheid

Het valt mij op dat we digitaal steeds asocialer op elkaar reageren. Waar je vroeger als je een brief schreef netjes begon met het noteren van de plaats waar je was toen je de brief schreef in de rechter bovenhoek en welke datum het op dat moment was: 

‘Urk, 15 december 1990’ 

en je daarna je brief begon met een degelijke aanhef: 

‘Hallo Truus’ 

of

‘Geachte mevrouw Koekenpeer’

zo laten we tegenwoordig met het sturen van een appje er geen gras over groeien: 

‘Kan ik vanavond even je mondharmonica komen lenen? Die van mij is stuk’.

Dat je al tikkend met je dikke worstvingers op die kleine stomme toetsjes van je telefoon helemaal geen zin hebt in een aanhef, inleiding en slotconclusie van je appje is logisch. Daar zit waarschijnlijk ook niemand op te wachten. Maar een simpele begroeting:

‘Hoi!’

voor je met de deur in huis valt is toch eigenlijk niet teveel gevraagd?

Maar niet alleen als we appen vergeten we onze fatsoensnormen. Ook als we zakelijk corresponderen vergeten we vaak om iemand even te begroeten en netjes af te sluiten.
Antwoorden op e-mails die alleen maar bestaan uit:

‘Oké’

zijn aan de orde van de dag. Als je gelukt hebt gebruikt de afzender een automatische 
e-mailhandtekening zodat het mailtje in ieder geval nog een nette afsluiting heeft.

Ook hierbij vraag ik me af of het echt te vermoeiend is om even:

‘Hallo Truus’

erboven te typen. Maar je hebt een punt:

‘Hallo Truus,

Oké.

Met vriendelijke groet,

drs. M.U.T.S. Gompelman
Junior Process Development Business Manager’

ziet er een beetje vreemd uit. Maar met een beetje typediploma en dus in de mogelijkheid om met 10 vingers blind te typen kun je toch in een paar seconden je bevestiging makkelijk wat meer cachet geven:

‘Hallo Truus,

Oké. We zullen de mondharmonica vandaag nog naar je terugsturen.

Met vriendelijke groet,

drs. M.U.T.S. Gompelman
Junior Process Development Business Manager’

Voorafgaand aan deze vraag kun je je ook nog afvragen waar het formele:

‘Geachte mevrouw Koekenpeer’

gebleven is. Die vraag is denk ik makkelijk te beantwoorden. Veel mensen zitten niet te wachten op zo’n formele begroeting. We je- en jij-en elkaar tegenwoordig graag om alles laagdrempelig te maken. En toch merk je ook bij bedrijven of instanties waar men toch nog graag heeft dat er formeel gecorrespondeerd wordt je van die ‘oké’-mails terugkrijgt. Dan kun je dus net zo goed al van begin af aan je- en jij-en lijkt mij.

En dan hebben we het nog niet gehad over de ondertekening in zakelijke e-mails.
Wie heeft bedacht dat:

'groetjes' 

geoorloofd is in zakelijke correspondentie?! Ik vind dat er echt niet uitzien. 

'Groeten'

kan wat mij betreft prima als je een beetje laagdrempelig en je- en jij-erig wil doen. Maar:

'groetjes'

Nee. Dat nooit. 

Maar wat gaan we hier met z’n allen aan doen? Of vinden jullie dit allemaal prima? Ik probeer er in ieder geval op te letten dat mijn appjes een beetje gezellig beginnen:

‘Ha                ’

en dat mijn zakelijke e-mails een aanhef bevatten en een ondertekening zonder 'groetjes'.

Prietpraat 54

Beautycase
Evi vindt de 'bloétiéjkids' die ik meeneem op vakantie, tof.

Nickelodeon
Evi kijkt naar 'Mikkelodeum'

Klinkt als
Evi vult met Nico het Zweedse raadsel in, in het kindervakantieboekje van de 'Kampioen'. 'Vrouwtjesezel', leest Nico. Evi denkt na: 'Geit?'

Sneller
We staan op vakantie bij een kruispunt en zijn op weg naar de Feldsee. Het bordje naar links geeft aan dat het nog 0,8 km wandelen is. Een bordje voor fietsers dat rechtdoor wijst, laat zien dat het nog 0,2 km is naar de Feldsee terwijl je 'm bij lange na nog niet ziet liggen. 'Huh?! Wie ken det via det fietsbordje no korter zien?', zeg ik. 'Det kump ömdes-se met de fiets sjneller bös', antwoordt Evi heel logisch.

Mop
Evi vertelt een mop: 'Er rijden 2 auto's over de weg. 'Zie je die streep?' zegt de een tegen de ander. 'Nee', zegt die ander, 'ik ben scheel'. Als reactie blijven Nico, Iza en ik stil. 'Sjnap ge ö-m neet?', vraagt Evi verbaasd.

Homo
Iza, Evi en ik kijken tv. We stemmen de tv af op RTL4 want Iza en Evi willen Superkids kijken. We vallen in het einde van de herhaling van de laatste aflevering van GTST vóór de zomerstop. Lucas Sanders loopt op een gegeven moment binnen en zoent met een meid. Ik kijk zelden GTST maar ik weet wel dat Lucas op mannen valt. Dus ik vraag me hardop af waarom hij met een meid kust want 'dae is toch homo?!'. 'Mesjién is det maedje ouch waal homo', oppert Evi.

Duimige hoofdpijn
Evi als haar duim helemaal koud is van het vasthouden van het Calippo-ijsje: 'Aoh, miene doém haet zon koppién'.

Vegen
Iza's klas doet mee aan het project KERNgezond. De eerste van de vier morgens vindt plaats in het gemeenschapshuis in het dorp. De kinderen moeten een eigen waterzuiveringsinstallatie maken. Met een bekertje moeten ze naar voren lopen om o.a. zand te halen. De meid die dit gedeelte begeleidt waarschuwt al etend van haar appel: 'Doen jullie wel voorzichtig en kijken jullie uit dat jullie niet knoeien? We zijn hier te gast en ik heb geen zin om straks te 'kéren'.

Verkoper
Er komt iemand 'kruutje' aan de deur verkopen voor één of andere vereniging. 'Waoröm kup dae det as dae det toch neet heuf?', vraagt Evi als we een pot hebben gekocht en de verkoper weg is.

Dat is irritant
Evi is met de Lego aan het bouwen als er op een gegeven moment iets niet lukt: 'Roah! Heej waer ich èch irritant van!'

MOETEN

Als ik op zo'n dag als vandaag 's morgens naar het werk rij en de zon zie schijnen over de velden en daarachter het bos dan vind ik het altijd vreselijk dat ik moet gaan werken en niet even een uurtje kan gaan wandelen door diezelfde velden, of langs de maas.
Maar op vrijdagmorgen of in het weekend, als ik wel in de mogelijkheid ben om in die opkomende ochtendzon te gaan wandelen door de velden of langs de maas dan doe ik dat nooit. Typisch. 'Waarom eigenlijk niet?', heb ik mezelf al vaker afgevraagd.

Ik heb daar wel een antwoord op. Het is ook eigenlijk niet dat ik dat nooit doe. Op vrijdagmorgen wil ik dat nog wel eens doen. Maar als de lucht dan grijs is, dan heb ik er al minder zin in. Of ik verzin dan iets anders dat ik wil gaan doen: 'even lekker niks'. Of gewoon echt iets heel nuttigs: strijken of ramen wassen. Ja echt super nuttig. Not.

Zonder gekheid. Het antwoord dat ik mezelf heb bedacht is dat het het idee is van dat ik MOET gaan werken. Ik ben stiekem (nee, hoor dat is algemeen bekend) ontzéttend allergisch voor iets MOETEN. En als ik dan langs een mooi door opkomend zonlicht verlicht landschap rij, dan lonkt de vrijheid. Elke keer opnieuw.

Wat ik zou kunnen doen is dus op zaterdagmorgen gewoon de wekker zetten op 07:00 uur om dán die wandeling te gaan maken. Maar ik ben bang dat het dan een grijze ochtend is en ik voor Jan Doedel zo vroeg opsta. Dikke vette onzin natuurlijk, want de dag beginnen met een wandeling is altijd heerlijk. Maar toch lichtelijk teleurstellend als het dan niet is wat je ervan had verwacht.
Lees: grijze lucht in plaats van 'opkomende zon'-lucht.

Maarrrr, straks worden de dagen korter en begint de ochtend wat later. En kan ik dus 2 vliegen in 1 klap slaan: beetje uitslapen en tóch wandelen in het opkomende zonlicht! En als de dagen lang en droog zijn kan ik met de fiets naar het werk gaan. Dat voelt niet helemaal hetzelfde, maar komt aardig in de buurt.

Weg dilemma!

Alhoewel ik zeker weet dat het verlangen 's morgens in de auto langs de door de opkomende zon verlichte velden blijft... Want dat 'MOETEN' hè...

De horror van het spelen van onbekende bordspelletjes

Nieuwe spelletjes spelen vind ik echt vreselijk. Tenminste, als ik zelf de spelregels moet lezen. Om de één of andere reden denk ik altijd veel te ver door waardoor ik iets wat ik me afvraag niet terug kan lezen in de spelregels en het spel met een beetje pech voor altijd verzauwd is. Als iemand het nieuwe spel al spelende uitlegt is het meteen al wat leuker. Maar vind bij elk spel dat je nieuw hebt maar eens zo iemand.

Iza & ik hebben net eerst het dobbelspel van Boonanza geprobeerd (ooit eens met Nico gedaan, dus niet helemaal nieuw, maar wel te lang geleden om nog te weten hoe het ook alweer ging) dus ik moest de spelregels helemaal doorlezen. Toen ik begreep wat de bedoeling was heb ik geconcludeerd dat het maar een saai spel is. Dus hebben we dat dobbelspel weer opgeruimd en La Isla Boonita gepakt want daarop stond (net als op het dobbelspel) dat het met 2 personen gespeeld kan worden. Doosje open, spelregels er uit: 'Dit spel kan alleen maar gespeeld worden i.c.m. het basisspel 'Boonanza'. Poep. Laten wij daar nu net de Duitse versie van hebben met Duitse spelregels dus èn al jaren niet meer gespeeld hebben. (Omdat dit spel ons ooit is uitgelegd en we dus wisten hoe het moest en dus dachten de spelregels niet (meer) nodig te hebben en spelletjes in Duitsland goedkoper zijn, hebben we het Duitse spel gekocht. Zo hebben wij ook 'Die Siedler von Catan' i.p.v. 'De Ridders van Catan').

Ook de spelregels van die 2 spelletjes heb ik doorgelezen. En toen moest ik concluderen dat dit spelletje op dat moment te ingewikkeld was (nog steeds in ern lichtelijk (haha) recalcitrante bui en geen zin om na te denken (en al helemaal niet in het Duits) en we beter een andere keer kunnen beginnen met gewoon Boonanza (of in ons geval 'Bohnanza') om er weer in te komen. Iza vond het gelukkig allemaal prima.
Supergrappig aan La isla Boonita zijn trouwens de namen van de eilanden waar je naar toe kunt varen (waarbij trouwens meerdere keren in de spelregels aan wordt gegeven dat het varen louter symbolisch is. Het handels- of piratenschip blijft gewoon voor de speler op tafel liggen. Om te gillen).
De naam van het spelletje alleen al! Verder heb je nog Boonstantinopel, Melboon, Boonos Aires, Thessabooniki en Lissaboon. Briljant!

Toen we alles op hadden geruimd (en gesorteerd want het is aan de achterkant van de kaarten natuurlijk niet duidelijk welke bonen bij het originele spel horen en welke bij de eilandversie) werd ik wel nog even nieuwsgierig wat dan precies de uitbreiding van Boonanza 'ôppe kous' heeft. Achterop staat: 'Dankzij deze uitbreiding kan Boonanza ook met drie tot en met zeven spelers gespeeld worden'. Huh?! En aan de zijkant van 'Bohnanza' staat dat het voor 3-5 spelers is. ('Spieler' dus in ons geval. Maar er staan 2 poppetjes op zittend aan een tafel waar '3-5' onder staat, dus 'spelers' of 'spieler' is in dit geval potatoe potatoe (puhteetoow puhtaatoow red.)).

Nondepie. Dan hadden Iza en ik dus gewoon samen meteen het basisspel kunnen doen! Alhoewel ik me herinner dat dat spel met 2 personen niet zo leuk is.
Én ik herinner me opeens dat ik het Bohnanza spel ooit eens heb verzauwd door me iets af te vragen wat niet uitgelegd stond in de spelregels. Ik heb nu alleen geen idee meer wat dat precies was...

Prietpraat 53

Vastelaovend
Evi neuriet een carnavalsliedje. Ik vraag of ze zin heeft in de vastelaovend. 'Jao', antwoordt Evi. Iza bemoeit zich er ook nog even mee: 'Ich heb pas weer zin in de vastelaovend as Patrick Duuvel wuuërd'.

Nep
Evi zegt dat we vanavond nep gaan barbecuën. Zonder spareribs.

Nabeschouwing
Evi komt me buiten vertellen dat de F1 bijna afgelopen is. 'Allein nog de veurbesjouwing', zegt ze. Ik leg uit dat de voorbeschouwing 'vóór' de race komt. 'Den bedoel ich de 'achterbesjouwing' antwoordt ze.

'De boere van de Hei'
Evi zingt midden in de zomer een vastelaovesliedje: 'Weej zien de boere, boere, boere van de Raod'

Koen Poeh
Evi leest een boekje van 'Koen Kampioen' en vraagt zich ineens af wie van de jongens op de kaft Koen is. 'Iza wet det', antwoord ik. Evi kijkt Iza vragend aan. 'Poeh', zegt Iza, en ze kijkt op de kaft. 'Neet 'Poeh'', zegt Evi, 'Koen'.

Grote mama
'Un grote meid bös-se', zeg ik tegen Evi als compliment als ze uit zichzelf iets heeft opgeruimd. 'Jèh!', antwoordt Evi, 'do ouch!'

Klein Zwitserland
Iza zegt tegen tante Yvonne: 'Mama zei det 'Klein Zwitserland' klein is voor wievuul geld desse mos  betale....daoröm zal t KLEIN zwitserland heite'.

Man
Iza & Evi zijn aan het logeren bij tante Yvonne en ome Wim die een nieuw schilderij hebben. Er staan allemaal schilderingen op die betrekking hebben op Yvonne en Wim. Evi staat het schilderij te bekijken en zegt dat ze een kerk ziet. Iza zegt dat dat de kerk is waar ome Wim en tante Yvonne getrouwd zijn maar vraagt meteen erna: "Ziet geej eigelik getrouwd?"
Waarop tante Yvonne 'nee' antwoordt. Iza vraagt waarom niet. Tante Yvonne vertelt dat trouwen heel veel geld kan kosten. Waarop Evi meteen reageert en droog zegt: ' Nae, den gaon ich ouch noeits trouwe. En ouch det idderein den zuut des-se met diene meneer aan ut danse bös'.

Dikke benen
'Eej!', concludeert Evi in het zwembad als ze haar benen zit te bekijken, 'ich heb ouch un bietje worstebenen'. 'Ouch?!', vraag ik quasi onwetend, 'wae haet d'r den nog miër worstebenen'? 'Do', antwoordt Evi op logische toon.

Duuvelskermis
Er verschijnt een regenboog en Evi vraagt hoe dat kan. 'Den hebbe de Duuvelkes kermis', geef ik het antwoord dat wij vroeger ook altijd kregen. 'Jeeej! Den haet ome Wim kermis!', zegt Evi blij.

Prietpraat 52

Annie
Evi vraagt waarom ik het boek van 'Jantje M.G. Schmidt' dat zij gekregen heeft voor haar verjaardag op haar kamer heb gelegd

Warm
Evi zit met haar nieuwe Red Bull-jas (waar ze zo blij mee is dat ze 'm niet meer uit wil trekken) binnen naast me op de bank. De tuindeuren staan nog open. Ik zeg dat ik het een beetje koud vind. 'Ich neet', antwoordt Evi droog.

Spieken/afkijken
Juffrouw Evi laat de 'kinderen' in haar klas een toets maken. 'Niet bij elkaar afspieken', waarschuwt ze haar poppen.

Pratende vogel
We kijken 'Frank & Frey' waarin een specht op een gegeven moment stottert. Evi weet niet wat dat is. Iza zegt dat dat komt van de kou (de specht zit in de sneeuw) en ik vertel dat het ook kan dat iemand dat altijd heeft en dat de logopediste je daar vanaf kan helpen. Evi concludeert heel logisch dat een vogel niet naar de logopediste kan gaan.

Verliefd
Iza heeft al 1,5 jaar verkering concludeert ze (nu is het trouwens uit. red.). Ze vertelt tegen Evi dat als Evi groot is, ze ook meer jongens leuk gaat vinden. Dat ze dan weet wat liefde is. 'En op de middelbare sjoël', zegt ze, 'den geis-se zellufs zoene!'. Evi antwoordt dat ze dat op tv heeft gezien. En dat die dan zo kijken (ze trekt een süs gezicht).

Goh
Iza en Evi doen vaker 'klasgenootje raden'. Iza vertelt dat ze dat op school ook deden en legt uit dat iemand een jongetje omschreef en dat het heel logisch was, wie er omschreven werd. Ik snap 'm en zeg: 'Jao, goh'. 'Evi snapt 'm blijkbaar niet en vraagt verbaasd: 'Wae is 'Goh'?'

Eigenwijs
Evi vraagt aan Iza of ze samen wil spelen. 'Is good!', antwoordt Iza, 'verstoppertje?'. Maar daar heeft Evi geen zin in. 'Turnen?', oppert Iza dan. 'Nae', antwoordt Evi, 'vadertje en moedertje en det we op turne zote'.

Slaan
Evi speelt met een vriendje. Het vriendje praat Nederlands en Evi dus ook. Ze hebben het dokterskoffertje erbij gepakt. Evi's vriendje haalt een attribuut tevoorschijn en vraagt aan Evi waar dat voor is. 'Oh', zegt Evi, 'dat is voor op je knie te 'houwen''.

Mogen
Als ze iets te drinken mogen en ik tegen Evi zeg dat ze zich ook een snoepje of koekje mogen pakken roept Evi blij tegen haar vriendje: 'We 'maggen' een koekje of een snoepje!'

Kunnen
De honden van Evi en haar vriendje zijn ziek. Evi belt ff met de 'dokter': 'Ja. 6 Uur? Ja, dat moet zeker weten 'kannen''.

Prietpraat 51

Mepal
Evi's juf belt net na 12:00 uur dat Evi zich toch echt niet lekker voelt. Ik haal haar uit school en ze eet thuis haar boterhammen uit haar boterhammentrommel op. Ze zit haar trommel te bekijken en vraagt: 'Is deze trommel in Meppel gemak?'

JC
Ik vraag aan Iza of ze het op school over Johan Cruijff hebben gehad. Iza beaamt dat en begint te vertellen. Dan kwekt Evi er tussendoor: 'Weej hebbe ut euver Jezus gehad😌'.

Pûhteetoow, pûhtaatoow
De oefeninterland Nederland - Frankrijk wordt gespeeld. Het wordt een eerbetoon aan Johan Cruijff. Ik vertel Evi over Johan. En leg uit dat ze die naam moet onthouden. Ruud Gullit zit aan tafel bij SBS om commentaar t geven. Ik wijs Evi erop dat ze ook dié naam moet onthouden. Dan wordt Danny Blind geïnterviewd. Ook iemand die ze moet onthouden. 'No weit ich dae eine nimmer', concludeert Evi. 'Wae? Johan Cruijff?', vraag ik. Het was die andere. 'O, Ruud Gullit', antwoord ik. Na de reclame gaat bet beginnen. Gullit komt nog even aan het woord. 'En? Wet-se nog wie dae meneer hèt?', vraag ik aan Evi. 'Euuuuh....Ruud Gommans?', zegt Evi.

Rare naam
Tijdens het ontbijt is Evi stil dan zegt ze ineens: 'Ich ving ut gek det do en papa Nico & Lonneke heite. Angere minse hebbe normale name, bevubbeld 'Cindy' maar die van uch zien un bietje gek'.
Ik vraag haar waarom onze namen dan zo gek zijn. 'Ich weit ut neet', is haar logische antwoord.

Fan
Als we tv zitten te kijken zegt Evi ineens: 'Mama? Wet-se waoröm ich fan bön van Ajax? Ömdet Ruud dao ouch van is...en Steffie volges mich ouch'.

Niet gevaarlijk
Nico heeft Iza & Evi met het blauwe autootje (een Starlet van bijna 30 jaar oud) opgehaald op 't Rovertje. Er zitten geen gordels achterin dus ik constateer dat het wel een beetje gevaarlijk was zo los achterin. Evi antwoordt 'geruststellend': 'Ao maar det autootje ken neet keihard huur'.

Logisch
Nico heeft 2 tickets voor Moke gewonnen. Het concert is in Heerlen. Nico vraagt een vriend mee en biedt uiteraard aan om te rijden zodat Luc een pilsje kan drinken. Omdat een hele avond koolzuurhoudende drank drinken niet prettig is en het voor Luc gezelliger is als Nico 'bier' drinkt kloekt Nico die avond 7 alcoholvrije biertjes weg die volgens hem niet te keffen zijn met als afsluiter een cola om de naar eigen zeggen 'maissmaak' weg te krijgen. Op mijn opmerking dat ik dan spa blauw gedronken zou hebben (want geen koolzuur en geen alcohol en niet vies) antwoordt Nico geagiteerd: 'Ja nae! Det ving ich zung van mien geld'.

Wie?
We komen tante Nel tegen op de parkeerplaats van de Lidl en kletsen even. Dan loopt tante Nel richting de Lidl en wij lopen naar de auto. Bij de auto aangekomen staat Evi in gedachten verzonken in de richting te staren waarin tante Nel gelopen is. 'Wet-se wae tante Nel is?', vraag ik. Klaar om uit te leggen dat het de moeder van Maikel is. 'Jao', antwoordt Evi op logische toon, 'die'.

Aanmelden/opgeven
Evi vraagt zich af of ik haar en Iza heb 'opgemeld' voor het bso-uitje naar Irrland.

Hoog water
Iza en Evi hebben allebei broeken in de kast liggen die in de breedte nog passen maar in de lengte te kort zijn. 's Winters in de laarzen duwen en 's zomers een keertje omslaan en ze kunnen die broeken nog prima aan. Maar vaak vergeten ze de broek om te slaan en dan mopper ik dat ze 'hoëg water' hebben.
Op een avond leg ik voor Evi voor de volgende dag een driekwartbroek klaar. Maar Evi wil die broek niet aan: 'Want den heb ich dao water in'.

Prietpraat 50

Voorkeur
Iza & Evi zijn altijd voor 'de meisjes' bij een tv-programma. Als ze een keer 'De beste vrienden quiz' kijken waarin 2 meiden strijden tegen 2 jongens zegt Iza na een paar minuten: 'Ich bön toch veur de jonges. Die meide zien lelijk'.

Toffe auto
Ik ben met Evi aan het wandelen. We wandelen langs het huis van een bekende. Evi vraagt waar de auto van die bekende staat. Ik wijs 'm aan. Dan zegt ze ineens: 'Môh! Maikel haet unne sjieke auto! Ich wou det ich beej Maikel woënde!'.

Letters
Evi is tante Yvonne een berichtje aan het sturen via Hangouts op Iza's tablet. 'Mama, wao zit de i?'. 'Beej de o', antwoord ik. D'r sjtaon no hoofdletters dus liek de i op de l. Maar dae ken-se gewuuën tiepe'. 'Jao maar', zegt Evi, 'dink tante Von den neet det det un l is?'

Weg
Evi staat onder de douche haar haren uit te spoelen. Ze knijpt haar ogen stijf dicht. 'Mama! Zuus-se mich nog?!'

E-mail
Iza's vriendje Siem blijft lunchen. We krijgen het over de app Hangouts waarmee Iza chat met haar vriendinnetjes. Siem kan sinds gisteren ook chatten via Hangouts. Iza vraagt wat zijn e-mailadres is, dan kan ze hem toevoegen. 'Ich heb gen e-mailadres', zegt Siem. 'Ich heb gmail'. Ik leg uit dat gmail ook e-mail is en vraag wat dan zijn gmail-adres is. 'siemwanten@home.nl'.

Opgegeven
Volgens Evi heeft tante Yvonne haar en Iza 'opgenuuëdig' om mee te rijden op de Duuvelswagen in de carnavalsoptocht.

Klamboe
Iza heeft van oma Tyson een klamboe gekregen. Voor Evi hebben we nog een blauwe op zolder liggen. Nadat ik 'm even heb gewassen en op heb gehangen aan de waslijn in de garage komt Evi daar binnen: 'Is miene bamboe al klaor?'

Guttegut
Evi leest een boekje over Koen en Lot. Er zijn muizen in de klas van Koen en Lot. 'Is det un G?', vraagt Evi. Ik antwoord bevestigend. 'Un hoofdletter G?!' Ik knik. 'Yes!', doet Evi. Dan leest ze verder: 'Gut, zegt de juf'. Ze is even stil. 'Ich dink det die 'kut' bedoelt'.

Eigen telefoonnummer
Iza en Evi doen mee aan een Paaskleurwedstrijd van de HEMA in Reuver. Er moeten dus ook wat gegevens ingevuld worden. 'Meug ich mien eige e-mailadres invulle?', vraagt Iza. Dat mag. Evi is bij het onderdeel 'telefoonnummer'. 'Wat is mien tabletnummer?', vraagt ze.

Museum
Evi gaat met haar klas met de trein naar het 'Nozeum'

Vastelaovesmeziek

Nao 2 daag nao ClassicFM te hebbe geloesterd (wat euveriges ech ontzettend 'zen' is. Probeer ut maar ens unne daag, neet nao un hallef oor dich al in de Efteling wane en aafhäöke) heb ich de vastelaovesmeziek nóg neet oét de kop. Ich drei aafwisselend dit aaf:

'Wiiiiiim, det is de lu-ci-fer. Wiiiiiiim, det is de lu-ci-fer. Wím det is de lucifer, tûhdûhdûhdûhtûhdûh!'

'Waoaoaoaoao heb ich ö-m gelaote want ich weit ut neet. Haet emus ö-m gevonge? Kwaam ich det maar aan de weet. Ich kèn d'r niks aan doon. Det euverkump mich no altiéd. De mood zak mich in de sjoon. Ich bön de klöts weer kwiét!'

'Do bös ut gans jao want do haeaeaes ut. Det had ich noeits van dich gedach. Lalalalalalalalalalan(dao weit ich d'n tèks ff neet), heb ich jaorelang gezoch. Do bös su-per, do bös sjiék. Tûhdûhtûhdûhtûh. En naevebeej nog sympathiék! Tûhdûhtûhdûhtûh. As weej ôs kösse den véule weej, in de tiëne nag meziek'

'Weej zien de boere, boere, boere van de Hei, wae duit d'r met ôs mei? Wae duit d'r met ôs mei? Weej zien de boere, boere, boere van de Hei. Wae duit d'r met ôs mei? Weej make joeks, en lol en vuuël plezeer. En op tiéd un glaeske bee-heer jao det drinke weej zoé gaer. Met vastelaovend en ouch dóór ut jaor, sjteit de Boereraod veur uch klaor. Tûhdûhdûh. Tûhdûhdûh. Tûhdûhdûhdûhdûhdûhdûh'

'Dao wao de ingelkes en de duuvels same danse gaon,
wao Vors Lucifer met Sint Piëtrus aan d'n tapkas sjtaon,
wao 't plezeer geit baoven-al, det is de Sjteyler karnaval.
En wao de jônges en de maedjes same sjanse gaon,
en nao aafloup nag ens efkes op 'n hûkske sjtaon,
Jao det is d'n Duuvelsbal, 'n brökske echte karnaval.'

En den dus ech kompleet met hèl op (in de kop) alle 'tûhdûhdûhdûh's. Want det is ut leukste.

Dae 'Do bös super do bös sjiek' is al sjtraotaad. Dae hadde weej vruuger op un kassèttebèndje en dae heb ich letterlik griés gedreijd. Idders kiër weer truuksjpeule: 'Oe. Nog un bietje verder....shit! te wiéd' en den rûndjes öm de salontaofel huppele en ongertösse dit zinge. Beej 'de Kaetel' op Sjteijl woort dae versjillende kiére gedreijd. Jeugsentiment, superleuk!

'Ich bön de klöts weer kwiét' is van Mariska en mien zuske Yvonne. En ken ich al vanaaf september/oktoëber van veur wiés achter en truuk. Dae zit mich regelmaotig in de kop.

'Weej zien de Boere van de Hei', hebbe we aafgelaupe vastelaovend ouch versjillende kiére meigezonge. Veurdet we nao ut Verloofdenbal ginge wao ut broédspaar van de Boereraod en heur getuuge (ôs nichje Nicole en vriendlief Rob) oét ginge komme, koste Iza & Evi ut al oét de kop.

Ut Duuvels-liedje heb we de aafgelaupe daag geliërd. Ich kos allein nog maar ut sjtraotaaje: 'Lucifer, Vors Lucifer. Unne èchte Sjteijler Jóng'

En 'Wiiiiiiim det is de Lu-ci-fer', dèt is veurluipig nog waal ff zoë!

'Zonne gôjje hebbe weej nog noeit gehad!' Alaaf!

Kinderpraat 49

Zangcarrière
Bij de battles van The Voice wordt Eva door Martijn aangekondigd: 'Ze is begonnen bij het kerkkoor'. Even later zegt Iza (zelf lid van het kerkkinderkoortje in het dorp en geen heel erg getalenteerd zangeresje dat wel later in een musical wil spelen): 'Huuër-se det? Die is ouch begôs beej ut kerkkoër'.

Adres
Evi heeft kerstkaarten geknutseld voor haar vriendjes en vriendinnetjes. Van 1 vriendinnetje hebben we geen adres. Evi stelt voor dat ze dat morgen aan het meisje vraagt. Ik zeg dat haar vriendin dat waarschijnlijk niet weet. 'Do wets toch onneet wao des do woëns, of waal?'. 'Jaowaal', antwoordt Evi, 'heej'.

Flapdrol
Spangas is afgelopen en Sophie Hilbrand kondigt aan dat na de reclame Serious Request 2015 begint en dat ze als gast in de studio Tim Hofman heeft. Tim komt in beeld. 'Dèt is unne flapdrol', zeg ik tegen Iza en Evi. 'Uh-huh', antwoordt Evi. Ik vraag haar verbaasd hoe zij dat weet. 'Det zeen ich aan zien gezich', zegt Evi.

Lezen
Evi opent een app op haar tablet en leest hardop wat er in beeld komt te staan: 'Ik....leer...le-zen'. Dan is ze een paar seconden stil en constateert dan: 'Maar ich ken al hiël good laeze'.

Ergens
Iza & Evi spelen winkeltje en ik moet iets komen kopen. Evi staat achter de kassa en Iza staat in de winkel. Evi commandeert Iza: 'Do mos den vraoge: 'Kan ik u 'örges' mee helpen?''

Beroep
Evi: 'Marijn (kennis van ons en leerkracht in groep 4) ken good juffrouw sjpeule'. Ik vraag haar waarom Evi dat vindt. 'Gewuuën, ömdet die good is!'

Uithalen
Iza staat in de kamer een beetje te giechelen en Evi is in de keuken. Nico wil weten wat er aan de hand is. Iza antwoordt giechelend: 'Ich bön met Evi un grapje aan ut oétlaote'.

Appeltje schillen
Oma Tegelen haalt Iza en Evi elke dinsdag uit school. Vorige week waren ze ietwat brutaal geweest dus oma wilde daar nog een hartig woordje met ze over spreken. Toen ze naar huis liepen zei oma: 'As we thoés zien heb ich iërs nog un èppelke met uch te sjèlle'. 'Det heuf neet', zegt Evi, 'we hebbe op sjoël al fruit gehad'.

Niet voor 1 gat te vangen
Als ze thuis zijn zegt oma dat ze het niet fijn vindt als Iza en Evi zo brutaal zijn. 'As det nog ens gebeurt den kom ich op dinsdaag nimmer heej beej uch'. 'Det mak niks', zegt Evi, 'den komme weej waal nao uch'.

Stekelvarken
In Evi's klas worden de kinderen samen met de andere groep 3 en groepen 4 op dinsdag- en donderdagmiddag in 3 groepen verdeeld. Je hebt 1 groep dat zijn 'de konijnen' en Evi zit in de groep 'stinkvarken' daar kan ze mee prikken!