Eerlijk duurt het langst

Dat is één van mijn motto's, voor zover ik een motto heb ;-) Vaak wordt het me in dank afgenomen dat ik zo eerlijk ben, maar soms ook niet, en soms durven ze wellicht niet te zeggen dat ze niet zo blij zijn met mijn eerlijkheid. Ik vind het dus zowel een goede, als ook een slechte eigenschap.

Omdat ik zelf zo eerlijk ben verwacht ik dat andere mensen dat ook zijn. Maar dat is vaak niet het geval. En laat ik nou ontzettend allergisch zijn voor achterbaks gedrag. Alhoewel ik me er natuurlijk zelf ook wel eens schuldig aan heb gemaakt. Een voorbeeld kan ik helaas niet 1, 2, 3 noemen. Maar dan is het vast geweest omdat ik écht niet anders kon :)

Ik heb bijvoorbeeld liever dat iemand (Nico, een vriendin of een verkoopster) tegen mij zegt dat die broek toch écht véél te strak zit, dan dat ik 'm koop en voor de rest van de wereld er voorschut mee loop.

Ook hou ik niet van hypocriet gedoe. Ahum. Toch heb ik me er vorige week schuldig aan gemaakt. Ik heb de woonkamer versierd voor de 'vastelaovend' en we gaan het helemaal niet (echt) vieren! Dat vind ik dus eigenlijk ontzettend hypocriet. Net als van die mensen die het hele huis versierd hebben: verenigingsvlaggen buiten hebben hangen van alle carnavalsverenigingen die het dorp rijk is, en als de vastelaovesvereniging dan langskomt om hun verjaardagskalender voor dat jaar te verkopen zeggen dat ze geen interesse hebben omdat ze geen vastelaovesvierders zijn. Shit. Dan zit ik dit jaar dus ook vast aan die kalender........*slik* #hoegaikmedaaruitlullen?

Ik ben wel een echte roddeltante. Dat geef ik meteen toe. Wat dan weer niet zo eerlijk is. Maar als het ff kan, zal ik datgene waar ik over roddel, bijvoorbeeld op het werk over een collega, ook tegen die collega zeggen. Ik ga geen dingen (meer) over een collega met een 'meerdere' bespreken zonder daar eerst zelf deze collega op aangesproken te hebben.

Leugentjes om bestwil moeten trowens af en toe kunnen...........ik probeer voorbeelden te bedenken maar er valt me eigenlijk niks in. hhhmmm. Kom op zeg! Ik zeg toch ook wel eens iets om iemand te paaien of in z'n waarde te laten? Af en toe zou het handig zijn om deze blog anoniem te kunnen schrijven. Want ik heb wel een voorbeeld maar het zou lullig zijn als diegene waarbij ik dit 'smoesje' heb gebruikt dit leest. Die kans is klein. Maar toch aanwezig. Dus ik doe het niet. O, ik heb er één. Ik heb wel eens tegen iemand gezegd dat ik vond dat ie een leuk kind had nadat diegene me een foto had laten zien. Dat was gelogen. Ik vond het een lelijk kind. Voorzover je dat over een kind mag zeggen. Ik vind dat dat mag als dat zo is. Maar daarover zijn sommige mensen het niet met me eens. Maar je zegt het natuurlijk niet recht in iemands gezicht. Dat vind ík zelf niet kunnen.

En als iemand mij vraagt of ik z'n nieuwe jas/kapsel/tanden/broek/bril leuk vind en ik vind er geen zak aan of ik vind het lelijk, dan zal ik dat ook niet zeggen. Zo. Nu heb ik stiekem toch het voorbeeld genoemd dat ik niet wilde noemen, hihi. Wat dat betreft ben ik dan toch een beetje een lafaard. Of sociaal. Want dat vind ik dan weer niét kunnen. Kijk. En om dit soort ongemakkelijke situaties te voorkomen vind ik het prettig dat iemand mij tegenhoudt vóórdat ik die lelijke jas/kapsel/tanden/broek of bril aan ga schaffen.