Ze staan weer voor de deur. Verkiezingen.
Gemeenteraadsverkiezingen dit keer.
Een tijd lang had ik daar niks mee, zoals ik in 2012 ook
omschreef in een blog: http://troelamama.blogspot.nl/2012/08/politiek.html
Maar sinds een paar jaar breng ik naast mijn stem in de
landelijke politiek ook mijn stem uit voor wat betreft de gemeenteraad. Nog steeds
interesseert politiek me niet heel veel, maar net genoeg om te vinden dat ik
mijn stem uit moet brengen.
Wat me opvalt bij de gemeenteraadsverkiezingen is dat de
landelijke politiek ook loopt te lobbyen om stemmen op hun partijen te krijgen.
Terwijl elke gemeente toch haar eigen zaken heeft die ze belangrijk vindt en die
meestal niks met de speerpunten van de landelijke partijen te maken hebben. Dan
probeer je toch gewoon zieltjes te winnen door te hopen dat burgers jou het sympathiekst
vinden en in hun gemeente op jouw partij gaan stemmen of op jouw partij gaan
stemmen omdat ze dat bij de landelijke verkiezingen ook doen? Dan gaat het toch
niet meer om waar een partij voor staat wat jóuw gemeente betreft. Want ze
kunnen op de landelijke tv niet gaan verkondigen wat de speerpunten van het CDA
van gemeente Beesel zijn. En lokale partijen, waar er in sommige gemeenten meer
van zijn dan aftakkingen van landelijke partijen, die kunnen niet meedoen aan
zo’n grote wervingsactie. Maar aan de andere kant: dat lijkt ook niet nodig te
zijn. Veel mensen kiezen juist voor een lokale partij, omdat ze deze dichter
bij de burger vinden staan. Dus hoeveel zin hebben die wervingsacties van de
landelijke partijen dan ’s eigenlijk?
Wat mij ook opvalt aan gemeenteraadsverkiezingen is dat veel
mensen stemmen op iemand die ze persoonlijk kennen, ongeacht of die persoon
verkiesbaar is bij een partij die punten hoog in het vaandel heeft staan die
zíj ook belangrijk vinden. Zo werd mij in de tijd dat ik nog niet stemde voor
de gemeenteraad gevraagd, door iemand wiens echtgenoot verkiesbaar was, op wie
ik ging stemmen. Op mijn antwoord dat ik niet ging stemmen werd verontwaardigd
gereageerd dat ik op haar echtgenoot moest stemmen en dat als ik niet ging
stemmen ik niet mocht zeuren over wat ik vind dat niet goed gaat en veranderd
moet worden. Helemaal gelijk in. Maar op dat moment had ik niks te zeiveren.
Dus dat gaf ik aan. Toen werd geopperd dat ik dan maar een machtiging af moest
geven zodat zij met mijn stemkaart op haar echtgenoot kon stemmen.
Ongelofelijk. Dan schiet je je doel toch voorbij?! Helemaal omdat deze persoon
waar ik op zou moeten stemmen puur verkiesbaar was zodat hij een korter lijntje
had met de gemeente, dat zou dan weer handig zijn voor z’n bedrijf. Ik heb na
dit gesprek nog net niet een verkiezingsposter met het mörf van iemand uit een
andere partij voor ons keukenraam gehangen als ‘waers’ statement.
Toch zie je dit ‘stemmen op een bekende of familielid’ elke
verkiezingen weer terugkomen. En op zich is het ook wel begrijpelijk. Maar straks
hebben we in de lokale politiek allemaal mensen in de gemeenteraad zitten die
we persoonlijk kennen en zeuren we ondertussen over zaken die veranderd moeten
worden, maar dat heeft de partij waar wij, door op onze bekende te stemmen,
niet op z’n lijstje staan om aan te pakken.
Maar goed. Zo gaat het natuurlijk al jaren.
Vriendjespolitiek is van alle tijden 😁
Geen opmerkingen:
Een reactie posten