Het ergste is dat ik bang ben dat ik nooit meer een baan vind die het 'dit is het, dit wil ik'-gevoel teweegbrengt. Er zijn geregeld vacatures die me aanspreken en ik kan mezelf zeker enthousiast maken voor deze vacatures. Maar toch. Het is ook niet zo dat ik de toffe baan die ik had idealiseer. Helemaal niet. Ik kijk echt niet door een roze bril terug op mijn arbeidsverleden daar en maak het niet rooskleuriger dan het was. Over het algemeen voelde ik me daar thuis. Ik hoorde daar. Dat was mijn plek en daar zou ik blijven zitten, dacht ik heel naïef. Pas nadat ik er weg was realiseerde ik me pas ècht wat ik mis. Als je er middenin zit voelt het gewoon heel normaal, zeker als het je eerste échte 'grote-mensen-baan' is, dan denk je dat het zo werkt in de wereld en dat het dus doodnormaal is dat je een leuke baan hebt. Maar nu ik de tweede niet-bevredigende baan heb na die tijd weet ik pas dat ik goud in handen had. En nu vraag ik me heel vaak af waarom dié baan nou juist mijn eerste baan moest zijn.
En nu ben ik dus op het punt beland dat ik me afvraag of ik me er na dik 2 jaar zoeken jaar toch maar eens bij neer moet gaan leggen dat ik genoegen moet gaan nemen met zilver en dat goud er niet meer inzit voor mij. Het punt is dat ik dat niet kan. Ik kan en wil geen genoegen nemen met iets wat mij in zekere zin ongelukkig maakt. Maar kunnen en willen is heel iets anders dan ook nog echt lukken in deze tijd, waar er meer werkzoekenden dan banen zijn.
Dus: Heb jij, ken jij of werk jij bij een niet al te groot bedrijf in de omgeving van Reuver, dat een interessant product of dienst levert en waar mensen met een groot gevoel voor humor werken en dat op zoek is naar een hard werkende, meedenkende, gedreven, organisatorisch sterke, parttime commercieel administratief medewerkster? Laat me dat dan weten! Voor meer info en aanbevelingen:
http://nl.linkedin.com/pub/
Never settle for silver. Gold is right up there. You'll make it, I know you will. Good luck.
BeantwoordenVerwijderen