De Luizenmoeder

Ik ben fan. Al vanaf aflevering 1. Vooral van juf Ank. Maar ook van Ursula. Want oh wat is die moeder herkenbaar! Natuurlijk vind ik mezelf vooral niet zo erg als Ursula😌. Maar ook ik vind vanalles van (bijna) alles en dus natuurlijk ook van zaken die met school te maken hebben. Op hoge poten naar de directeur stappen doe ik niet, maar alleen 'aan de poort' staan zeuren past ook niet in mijn straatje. Dus ik waag weleens een mailtje aan de juf, de teamleidster of de directeur over één of ander iets waarvan ik vind dat er gerust iets over gezegd mag worden. Het Kerstdiner bijvoorbeeld, waarvan mijn irritatielevel nog altijd stijgt als ik eraan denk. Of hoe vervelend het was om bij het helpen met de Koningsspelen te moeten constateren dat 'mijn groepje' ruim een uur voordat het afgelopen was al klaar was met alle spelletjes die gespeeld moesten worden. Dat zie ik ala input waar ze het jaar erop iets mee kunnen. Het jaar erna waren de kinderen weer ruim voor het tijd was voor de lunch klaar met het spelonderdeel trouwens🤔. Ook kan ik niet anders dan eerlijk zijn als mij tijdens een ouderpanel om mijn mening wordt gevraagd over het één of ander.

Het wc-rolletjesgebeuren uit aflevering 1 vind ik best herkenbaar al had ik hier specifiek nog niet over nagedacht en gaat me dit ook wel wat te ver. Maar ook het surpriseknutselen en het idee dat jouw kind (met jouw hulp) helemaal zijn of haar best zit te doen om iets moois te maken en misschien van een ander kind een 'knommel' terugkrijgt (waar dat kind helemaal alleen ook vast haar best op heeft gedaan) omdat haar vader en/of moeder her kind niet helpt met knutselen. Misschien niet omdat ze dat niet willen, maar omdat ze oprecht vinden dat het door het kind zelf gemaakt moet zijn. Ik deel daarin de mening van Ursula dat een kind een surprise nog niet alleen kan knutselen. In de Luizenmoeder een kind uit groep 3, maar zelfs bij ons op school, onze dochter in groep 7 niet.

Waar ik nu eigenlijk op zit te wachten is dat we de gesprekken van de moeders aan de poort te zien krijgen waarin de moeders zich nog kinderachtiger gedragen dan hun kroost. Dat je ze ziet stoken in de vriendschappen van hun kinderen.

Ook zou ik graag willen zien hoe moeders de verhalen die hun kinderen vertellen als waarheid staan te verkondigen aan diezelfde poort. En volhouden dat iets écht zo gebeurd is. Maar dat je dan al hebt gezien dat een kind van iets dat gebeurd is, z'n eigen waarheid maakt en dat zo thuis vertelt. En hoe ze hun kind constant een hand boven het hoofd houden: 'Mijn Marie-Louise?! Die zou zoiets nóóit doen!'

Wat ook best aangehaald mag worden is dat het altijd dezelfde moeders en vaders zijn die helpen als school hulp nodig heeft met activiteiten en dat daarbij altijd ouders die je haast nooit ziet helpen het meest staan te zeuren over wat er allemaal niet goed gaat bij activiteiten. En dat er ouders zijn die bijna nooit naar ouder- of andere infoavonden komen maar zich wel (weer aan die poort) vanalles afvragen waarover info is gegeven op één van die bewuste ouderavonden. En dat het altijd dezelfde ouders zijn die bepaalde e-mails blijkbaar niet ontvangen.

En dan lijkt het me ook leuk als we te zien krijgen hoe (vooral) meiden in de bovenbouw al net als hun moeders kleine bitchjes zijn. Ze moeten het toch ergens van leren hè? Alhoewel sommige kleuters er ook al wat van kunnen😱

Dus wat mij betreft wordt juf Ank volgend schooljaar verplaatst naar de bovenbouw en mag ze met deze pré-pubers én hun vaders (en vooral) moeders dealen.

Ik verheug me nu al op al dié herkenbaarheid!