'Die moet ik niet'

Ik ben heel erg goed in op het eerste gezicht iemand beoordelen en vaak dan dus ook vèroordelen. Ik kom nu vaak mensen tegen die ik bijvoorbeeld op de middelbare school voor het laatst heb gezien en waarvan ik dan nu denk: 'O ja, die 'moet' ik niet'. Als ik dan verder niks 'hoef' met zo iemand, niks met 'm (meestal is het dan een 'haar' trouwens, maar dat terzijde) te maken hoef te hebben dan verandert die mening ook niet.

Mocht ik wèl vaker met een persoon te maken krijgen dan kan het zijn dat dit koppige persoontje haar mening toch aanpast. Bijvoorbeeld als iemand die ik niet mocht, gewoon vanwege zijn of haar naar mijn mening arrogante hoofd, ineens de vriendin van een vriendin blijkt te zijn. En dan zou het zomaar zo kunnen zijn dat het toch best een leuke meid is. Het komt ook voor dat ik die mening daarna weer lichtelijk bij moet stellen en ik toch een beetje gelijk bleek te hebben.
Of soms maak ik zo iemand dus echt mee tijdens feestjes ofzo en is het niet nodig dat ik mijn mening bijstel, want dan blijk ik gewoon gelijk te hebben. In de meeste gevallen is het laatste natuurlijk het geval :)

Nu ik wat volwassener en door schade en schande wijzer ben geworden, probeer ik mensen waarvan ik weet dat ik er nog (veel) mee te maken krijg niet meteen te be- of veroordelen. En dat lukt eigenlijk vrij aardig. Vooral ook omdat ik er anders toch alleen maar zelf last van heb. Als ik bijvoorbeeld al tijdens de eerste dag van een nieuwe baan besluit dat ik mijn directe collega niet leuk vind, dan wordt mijn ergernis alleen maar groter en groter naarmate we langer samen moeten werken. Want als ik eenmaal iets irritant vind dan wordt dat ene irratiefactortje alleen maar een grotere irritatiefactor. Zo werkt dat bij mij. (Prettig als je zoiets weet van jezelf trouwens. Het zou nog prettiger zijn als ik er iets aan kon doen, maar zo ver ben ik helaas nog niet.) Dit betekent uiteraard niet dat ik dus iedereen maar altijd aardig en leuk blijf vinden. Neej! Absoluut niet. Na verloop van tijd krijg ik toch een mening over iemand (logisch) en die is natuurlijk niet altijd positief :)

Andersom werkt dit overigens ook. Er zijn ook mensen die ik op het eerste gezicht meteen leuk vind. Ik heb ooit samen met een toenmalige vrouwelijke collega zowat in katzwijm gelegen toen de zaakwaarnemer (ofzoiets) van een voormalig F1-coureur bij ons het kantoor binnenwandelde met een maatpak aan, een lekker geurtje op en een zwoele stem. hahaha. Dit heb ik overigens ook weleens bij vrouwen hoor. Het is niet zo dat als ik iemand op het eerste gezicht niet moet, het een vrouw is en als ik 'm wel leuk vind het een manspersoon is. Ik zie het ook meteen als ik te maken krijg met een vrouw die dezelfde 'bloedgroep' heeft als ik.

Het niet 'moeten' van iemand heb ik ook vaak heel sterk bij Bekende Nederlanders of anderszins bekende mensen. Ik veroordeel sommige celebrities heel snel op hun 'hoofd'. Zo kan ik Linda de Mol niet zien op tv of ik krijg al 'kromzin'. En ook Yolanthe Kabeljauw van K*tbergen vind ik een vreselijk arrogante tuthola. Dat geldt ook voor voetbalvrouwtje (of toch niet meer) Sylvie Meis. Ik ben laatst echt in een soort discussie beland toen een vrouw (die ik overigens vanaf het moment dat ik 'r zag niet 'moet' en waarvan ik, nu ik haar wekelijks zie, weet dat ik daarin gelijk heb, deze discussie heeft dat alleen maar versterkt natuurlijk) beweerde dat ze Yolanthe en Sylvie 'knappe, mooie' meiden vond. Daar kan ik dan dus met mijn hoofd gewoon niet bij! Zodra iemand arrogant is, is-ie naar mijn mening niet meer knap. Uitzonderingen daargelaten. Gelukkig deelde een andere vrouw in hetzelfde gezelschap duidelijk mijn mening.

Maar ook dit geldt  ook weer andersom. Chantal Janzen bijvoorbeeld, die vind ik enig! Veel mensen vinden dat niet. Maar die kan bij mij dus echt niks fout doen. Een Bekende Nederlander die ik na zijn 'murf' te hebben gezien niet mocht is Ferry Doedens. Nadat ik 'm in Wicked zag, moest ik die mening bijstellen, maar nadat ik 'm vervolgens op Twitter ging volgen bleek toch dat ik gelijk had. Niet mijn bloedgroep. Voorzover je dit soort dingen over bekende mensen kunt beoordelen.
Alhoewel Twitter je daarmee een aardig eind op weg helpt, mits de gevolgde personen daadwerkelijk zelf tweeten natuurlijk. Of het lezen van columns bijvoorbeeld. Ik lees altijd graag 'Flair' die ik elke week aangereikt krijg door een vriendin. Maar dat tijdschrift is er niet op vooruit gegaan naar mijn idee sinds zowel Froukje de Both als Renate Verbaan columns schrijven. Het lezen van deze columns en het volgen van Froukje op Twitter versterkte die mening alleen maar dus met beide ben ik gestopt.

Maar goed. Zoveel mensen, zoveel meningen. En dat is maar goed ook. Ik wil niet weten wat mensen allemaal van mij vinden. En van mij mogen ze. Dan mag ik ook van anderen van alles vinden. En kleine irritatiefactortjes houden het leven leuk en uitdagend :)